Πίνακας συμμετοχής

μια νέα έκδοση του ιδίου πονήματος... Τις έχω αφήσει και τις δυό αν θελετε να συγκρίνετε....

Μετά από τα πιό σε βάθος ακούσματα των κομματιών φυσικά και δεν αλλάζει στο παραμικρό η γνώμη μου, αλλά πιστεύω θα άξιζε να προσθέσω τις εντυπώσεις μου από καθαρά κιθαριστική άποψη για τα "χέρια" που άκουσα στο δίσκο του Λουκά και να σχολιάσω - κουτσομπολέψω περισσότερο για την παρέα. Λοιπόν χωρίς να παρεξηγηθεί κανείς, το κιθαριστικό μέρος που μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν του τζιβούρη γιατί με ξάφνιασε κυριολεκτικά. Τον είχα για άλλα, και εδώ με καθάρισε. Τέτοιο σωστό πάτημα πάνω στην διαδοχή των ακόρντων και ανάπτυξη του σόλο, με τζαζέ ύφος, χωμένες οκτάβες εδώ και εκεί, crossover στυλ αν με ρώταγε κανείς ίσως θα έλεγα ότι ο τελευταίος να το κάνει θα ήταν αυτός. Και εδώ πάει το μπράβο γιατί το τόλμησε. (Και μεταξύ μας όλοι οι κιθαρίστες όταν ακούμε κάτι, προσπαθούμε να φανταστούμε να μπούμε στα παπούτσια του παίκτη και να αναλογιστούμε τι θα κάναμε... - λοιπόν θα έψαχνα μια τρύπα να κρυφτώ... Μπράβο ξανά) Και γενικά δύσκολα μπορώ να ξεχωρίσω κάποια συμμετοχή. Ο αφεντικός, είναι λιτός, στα βήματα του Larry θα έλεγα εποχής sleepwalk, φυσικά κάτι που με κάνει να αισθάνομαι πιό κοντά μια και είναι ύφος που προσπαθώ (ίσως μάταια) να πλησιάσω γύρω στα 40 χρόνια... Υποθέτω ότι είναι παιγμένο βέβαια στον bridge (Γιάννη διόρθωσέ με) και ίσως θα το ήθελα στον neck. Προσπάθεια εξαιρετική και αναμενόμενη... Ο φάσιον....αναμενόμενη ζάλη, (αν λάβει κανείς υπόψη και τη συμμετοχή στον τελευταίο διαγωνισμό). Όλα τα είδα εδώ μαζεμένα σε μισό λεπτό. Ο Σκο, ο Αλαν, και ίσως κι ο Νταρυλ. Αν ήθελα κάτι από το Στράτο θα ήταν ένας πιό flowing ήχος και όχι ο φασιονάτος αυτός των 80s...αλλά τότε τι φάσιον θα ήταν? Ο Πανουργιάς....τον θυμάμαι από τα δείγματά του στους δυό προηγούμενους δίσκους. Και τα δυό κομμάτια είναι πολύ δυνατά, αλλά προσωπικά νομίζω ότι του πάει περισσότερο και λάμπει στην ηλεκτροκλασική. Ηχοληπτικά ....τί να σχολιάσω... Η τρομπέτα δίνει το κάτι άλλο στον ήχο του Λουκά. Εμπλουτίζει και σε αποσπά από τα πολλά πλήκτρα που τα διαχειρίζεται με μαεστρία. Ίσως στο όλο πόνημα θα ήθελα τα παιδιά που συμμετείχαν, να είχαν και άλλο ρόλο σε ρυθμικές κιθάρες, γιατί όπως είναι αναμενόμενο τα κομμάτια όλα είναι keyboard heavy - δεκτόν - αλλά είμαι σίγουρος ότι οι ανάγκες της ηχογράφησης προφανώς εξ αποστάσεως έκαναν επιτακτική την συμμετοχή ως σόλο και μόνο. Ενα όνειρό μου θα ήταν μελλοντικά μια all star live ηχογράφηση των best of Loucas... Πού ξέρεις... Μπράβο παιδιά και πάλι και να με συγχωρέσουν τα υπόλοιπα παιδιά και συντελεστές του cd που η "γνωριμία" μου μαζί τους περιορίζεται στην ακρόαση κομματιών και ανάγνωση ονομάτων που κάν δεν γνωρίζω τι παίζει ο καθένας. Αξίζουν κι αυτοί τα συγχαρητήριά μου γιατί σίγουρα αυτό το σύνολο θα ήταν σίγουρα φτωχό χωρίς τη συμμετοχή τους.