Πίνακας συμμετοχής

Σίγουρα είναι στο προσωπικό top20 δίσκων που έχω ακούσει τις περισσότερες φορές στη ζωή μου. Πάντως δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο pattern ή αν κάποιος συνομήλικος (μικρά 40) ταυτίζεται, αλλά η "στροφή στη rock" για εμένα ήρθε με το MTV. Δηλ, γινόταν τα μάτια μας τετράγωνα, να βλέπουμε τον Axl, τον Curt, τα αδέρφια Gallagher, τον Kirk στα ΜΤV (εμείς οι βόρειοι είχαμε ΜΤV και RAI, SuperChannel-με Dr Who, SKY TV, SAT1 και αξέχαστο -και άχαστο μετά τις 12-RTL από το 1988) ελέω Κούβελα, . Mέχρι τότε ήμουν ταγμένος στον Jean Michel Jarre τους Αir Supply και στον Μichael Jackson. Aφού τους μαθαίναμε, έπειτα έπεφτε κασσετοαντιγραφή και αργότερα, όταν οι μπάντες που προβάλλονταν ήταν δεινόσαυροι, σκάβαμε και στο παρελθόν τους. Καπως έτσι έγινα οπαδός μπαντών. Το 91 με τους Queen και το θάνατο του Mercury. Kάπου εκεί γύρω με το Οn Every Street των Dire Straits, τα Use Your Illusion των GnR, το Razors Edge των ΑCDC κ.ο.κ. Κυρίως μέσω της επικαιρότητας από ονόματα ενεργά. Δεν ξέρω τώρα τι συμβαίνει. Αν δηλ. υπάρχει περίπτωση κάποιος να μαθαίνει τους Rolling Stones από τον τελευταίο τους δίσκο (και μετά να σκάβει πίσω). Και πώς αποκτάται το "οπαδιλίκι" σε συγκεκριμένα ονόματα ή είδη.