Ευχαριστώ Bill, αλλά ας μην υπερβάλουμε.
Ως προς το τεχνικό του πράγματος, όλα τα παραπάνω είναι βασική jazz θεωρία. Είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους πιστεύω πως είναι ωφέλιμο για όλους να μελετήσουν jazz, ασχέτως του στυλ που παίζουν(άλλοι λόγοι είναι ο τρόπος διάδρασης των μουσικών σε ένα γκρουπ, η αίσθηση της φόρμας, το concept της κατασκευής lines). Και δεν έχει καν να κάνει με το ρεπερτόριο ή με τα στυλιστικά χαρακτηριστικά, αλλά με την απάντηση στο ερώτημα....οκ, τι μπορώ να παίξω πάνω σε ένα Dm7? Και αυτό που θα παίξω τι επιπτώσεις έχει στην αρμονία? Στην πραγματικότητα δεν είναι jazz, απλά η jazz παιδαγωγική το προσεγγίζει πρωτίστως από την οπτική του παίχτη/αυτοσχεδιαστή, κάτι που προσωπικά απλά το βρίσκω πολύ βολικό. Κατα τ΄άλλα, ένα F#/EmMaj7 δεν είναι Scriabin, Zappa, Pini ή jazz μέχρι να τεθούν σε λειτουργία άλλοι μηχανισμοί.
Τώρα πάω να ξαναδώ τον Gould να παίζει Bach που ανέβασε ο Αετός. Να μην ξεχνιόμαστε.