Πίνακας συμμετοχής

Work from home ΦιλωΟυς...Νιού ρεαλιτυ Έρχεται οσοΝουπο

Η προσπάθεια είναι ΟΜΑΔΙΚΗ χωρίς τον @matawan δεν παίζει η ομάδα, οπότε θα μας μιλάτε ...στον ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΌ Καλά και μετά κΣυπνησες

btw εδω το original (αυτο του Galban & του Cooder δεν το βαζω για να μη γινουμε και ρομπΑΙ... ) ΚΑΙ σε αυτο παντως παιζει ο Galban.

@yameth Σ’ευχαριστώ παρα πολύ για τα καλά σου λόγια. Όπως και των υπολοίπων, με τιμούν και με το παραπάνω. (II - V - I είναι μωρε η εισαγωγή δε φαινεται; ) Γραφω λοιπόν 2 λόγια εδώ γιατί δε ξέρω αν βολεύει στο review. Η διαδικασία, όπως σε όλα μου τα έργα, ξεκιναει με την επιλογή ενορχήστρωσης, το προσχέδιο της δομής/φόρμας, την επιλογή των δομικών μου υλικών και τέλος (σε κάθε έργο) την επιλογή μιας νέας παραμέτρου που δεν έχω ξανά χρησιμοποιήσει στο παρελθόν (στην προκειμένη ήταν το στοιχείο του αυθορμητισμού και η πηγαία επεξεργασία των υλικών χώρος τη χρήση παραδοσιακής μοτιβικης επεξεργασίας. Θα μπορούσε κανεις να το πει και αυτοσχεδιασμό μέσα σε πολλά εισαγωγικά). Από τη στιγμή λοιπόν που αποφάσισα να γράψω συμφωνικό έργο η ενορχήστρωση είναι μια σχετικά απλή διαδικασία. Μια κλασική (με την έννοια του διαχρονικού) συμφωνική ορχήστρα η οποία σημαίνει τα εξής: 2d1, 2d1, 2, 2d1 - 2, 2, 2, 1 - Timp. - Perc. - Pno d Cel. - 14/12/10/8/4 Εξηγουμαι, οι παύλες χωρίζουν τις ομάδες οργάνων και τα κόμματα όργανα των ομάδων, δηλαδή: Ξύλινα πνευστά: 2 φλάουτα με τον ένα παίκτη να ντουμπλάρει (d=doubling) πίκολο φλαουτο, 2 όμποε με το ένα να ντουμπλάρει αγγλικό κόρνο, 2 κλαρινέτι και 2 φαγκότι με το ένα να ντουμπλάρει κόντρα φαγκότο. Χάλκινα πνευστά: 2 κόρνα, 2 τρομπέτες, 2 τρομπόνια, 1 τούμπα. Κρουστα: Timp. (Timpani) 1 παίκτης Perc. (Percussion) 4 παίκτες Πληκτροφόρα: Pno(πιανο) ντουμπλάρει cel(celesta) Έγχορδα: 14 πρώτα βιολια 12 δευτέρα βιολια 10 βιολες 8 τσέλι 4 κοντραμπάσα Θα μπορούσαν να μπουν και περισσότερα όργανα αλλά μιας και ήταν η πρώτη προσέγγιση συμφωνικού έργου είπα να μη βγάλω τα ματάκια μου περισσότερο. Ως γνωστόν, όσα όργανα βαζεις πρέπει να τα αξιοποιείς, οποτε τα ακόμα περισσότερα οδηγούν και σε βαθύτερη σκέψη (και ήδη είχε φτάσει 20000 λεύγες για μένα). Στο προσχέδιο γίνεται το εξής: Επιλεγεται η δομή και της δίνεται μια οπτική μορφή σε ένα χαρτί μέσω δυο αξόνων (χψ) όπου αντιπροσωπεύουν το χρόνο και στη περίπτωση μου τις δυναμικές/πυκνότητα γραφής. Με αυτό το τρόπο μπορεί να ορίσει κανεις από πριν κορυφώσεις, πτώσεις, μεταπτώσεις, σιωπές κλπ ώστε να δημιουργηθεί μια ενδιαφέρουσα πλοκή. Στη περίπτωση μου επέλεξα να καθρεφτίσω στο έργο μια προσωπική εμπειρία που είχα σε ένα ταξίδι μου χωρις όμως να θέλω να φανεί κάπως αυτό. Ηθελα απλα να εκφράσω το πως αισθάνθηκα εκείνη την ημέρα. Στα δομικά υλικά ξεκίνησα επιλέγοντας τη μελωδία που ηθελα να διακατέχει το έργο, τις αρμονίες τις οποίες έψαξα να δημιουργήσω με στόχο να είναι όσο πιο λειτουργικές, εύπλαστες και πολύπλευρες γίνεται (clusters κλπ), και τέλος τον ρυθμό που θα δώσει μια οποια κίνηση. Όλα τα παραπάνω, όπως προανέφερα, πέρναγαν από το φίλτρο των εικόνων του ταξιδιού που ήθελα να αποδώσω στο έργο και ταυτόχρονα απο τα αισθητικά μου κριτήρια που αφορούσαν τον σύγχρονο ήχο. Φυσικά όλα πήραν πνοή σε Daw (cubase) και δε πιστεύω ότι θα μπορούσε να γίνει αλλιώς γιατί δε μου κάνει αίσθηση να μην ακούω αυτό που γράφω (αν γραφόταν μόνο σε χαρτί, καλά καλαμαρακια...) Κάποια midi instruments παίχτηκαν στο midi keyboard και πολλά περισσότερα γράφτηκαν με ποντικάκι και πολύ επεξεργασία των midi CC. Φανταστικά χρήσιμη βρήκα τη λειτουργία του retrospective midi recording που έχει το cubase pro 10 με την οποία μπορείς να παίζεις ότι γουστάρεις στο keyboard χωρίς να γράφεις και αν κάτι δεις ότι σου έκανε κλικ μπορείς να το ανακαλέσεις και να σου εμφανιστεί σαν midi event. Κοινως ο προγραμμα καταγράφει στο παρασκήνιο όση ώρα παίζεις και αμα δεις ότι σου κάνει του λες φέρτο δω. Αυτα τα λίγα. Στέγνωσα, δε μου’ρχεται κάτι άλλο. Σκεπαζεις υπέρδιπλο με αυτό το σεντόνι...