Πίνακας συμμετοχής

ξέρετε τα ανέκδοτα με τους μπασίστες υποθέτω. Τα ξέρω και εγώ, καθώς για μια περίοδο της ζωής μου για ένα χρόνο και κάτι ήμουν μπασίστας on a regular basis με τρεις εμφανίσεις την εβδομάδα... (παρένθεση εδώ, αν το καλοσκεφτεί κανείς, στο διάστημα αυτό έκανα κάπου 500-1000 live, δύσκολο να το υπολογίσω ακριβώς, άρα περισσότερο έχω εμφανιστεί ως μπασίστας παρά ως κιθαρίστας). Τελευταία παρακολουθώ το κανάλι του Lee Sklar που τον άκουγα από τότε που δεν ήξερα ποιος ήταν και πρέπει να ομολογήσω ότι ήταν (και μάλλον είναι) η βασική και ίσως μοναδική μου επιρροή στο πως κάποιος προσεγγίζει το όργανο. Το κανάλι του είναι ...αφασία. Στερείται gadgets, είναι στημένο στο πόδι, χωρίς καμία σκηνοθεσία, κάθεται μιλάει, παίζει και κάνει ό,τι του έρθει. Αλλά ...είναι απόλυτα επιτυχημένο. Ενα κανάλι....αντι-κανάλι. Πχ στο συγκεκριμένο φαίνεται μόνο η σκιά του. Τα έχω δει όλα. Τα βλέπω μόλις βγαίνουν. Χτες έβαλε άλλον έναν αγαπημένο μου Τον Renaul Garcia Fons