Πίνακας συμμετοχής

Τις τελευταίες μέρες της καραντίνας σκέφτηκα να καταπιαστώ με ένα από τα παλιά κομμάτια των A priori, που το είχα ξεκινήσει, αλλά όλο το άφηνα. Το grandprix ήταν ίσως το πιό γκαζωμένο από τα κομμάτια μας. Το έφτιαξα μαζί με τον Γιώργο Κωνσταντινίδη το 1978 και η εκτέλεσή μου πατάει επάνω στην πιό τελευταία έκδοση που είχαμε καταλήξει γύρω στο 1986-87. Όταν λέμε γκαζωμένο ήταν πολύ γρήγορο και συνεπώς πολύ απαιτητικό στον συγχρονισμό των οργάνων. Σπάνια θα έλεγα το παίξαμε και μείναμε ευχαριστημένοι 100%. Σχεδόν πάντα μας ξεπερνούσε, αν σκεφτείς ότι στα live τρέχεις τα κομμάτια ακόμα πιό πολύ. Εδώ σκέφτηκα να το παίξω ένα κλικ πιό χαλαρά για να αποκτήσει περισσότερο..."κύρος" (?) Διαφοροποιήσεις? Το μεσαίο μέρος όπου υπάρχει ένα σχετικά σύντομο σόλο κιθάρας, δεν είναι σε ροκ φιουζιον στυλ, αλλά περισσότερο σε ελεύθερο χαλαρό αυτοσχεδιασμό, αφήνοντας τις ροκ πινελιές για τα θέματα. (η φωτογραφία πάει ακόμα πιό παλιά από το 1978, αν θυμάμαι στο 1969-70. Είναι από το άλμπουμ της ΜΕΛΟ που έφτιαχνε γκοφρέτες που μέσα είχανε χαρτάκια και όταν τα μαζεύαμε όλα παίρναμε διάφορα δώρα.....)

I went out to the hazel wood, Because a fire was in my head, And cut and peeled a hazel wand, And hooked a berry to a thread; And when white moths were on the wing, And moth-like stars were flickering out, I dropped the berry in a stream And caught a little silver trout. When I had laid it on the floor I went to blow the fire a-flame, But something rustled on the floor, And someone called me by my name: It had become a glimmering girl With apple blossom in her hair Who called me by my name and ran And faded through the brightening air. Though I am old with wandering Through hollow lands and hilly lands, I will find out where she has gone, And kiss her lips and take her hands; And walk among long dappled grass, And pluck till time and times are done, The silver apples of the moon, The golden apples of the sun.

Ευχαριστώ πολύ τον @gkourmoul1 για την lead κιθάρα και την βοήθεια Όταν Γερνούν Τα Σκυλιά (Verse 1) Περπατάς σε γεμάτη πλατεία, είσαι ξένος στο μεγάλο χαμό Τόσα χρόνια μόνο αγωνία Μα πως το κάνεις αυτό; Ψάχνεις ψέμα, κορμιού αρμονία Στύβεις φράγκα για να πιεις τον χυμό Τόσες πέτρες, δεν πέταξες μία Μα πως το κάνεις αυτό; (Chorus) Μα το ποτό ζαλίζει και το μυαλό χαλάει Θα θυμώσεις ή όλα καλά; Μα πως γερνούν τα σκυλιά... Και όλη η γη γυρίζει Μα το μυαλό κολλάει Θα ξυπνήσεις ή όλα καλά; Να πως γερνούν τα σκυλιά! (Verse 2) Δε γελάς ούτε κανείς αστεία Στραβωμένος απ' τον χάλια καιρό Σκίζεις λέξεις να μη γίνουν βιβλία. Γιατί το κάνεις αυτό; Θάβεις σκέψεις να μη γίνουν αλήθεια Κουτί ο τοίχος και εσύ μες τον σορό Τόσες πόρτες, δεν έσπασες μία Γιατί το κάνεις αυτό; (Chorus) Μα το ποτό ζαλίζει και το μυαλό χαλάει Θα θυμώσεις ή όλα καλά; Μα πως γερνούν τα σκυλιά... Και όλη η γη γυρίζει Μα το μυαλό κολλάει Θα ξυπνήσεις ή όλα καλά; Να πως γερνούν τα σκυλιά!