Πίνακας συμμετοχής

ενα απλο τραγουδακι ζωντανο με μια ακουστικη κιθαρα το ειχα ανεβασει πριν ενα χρονο περιπου.

Πρώτη μέρα στο πανεπιστήμιο (κάπου τον Οκτώβρη του 2006) και περιμένουμε όλοι στο αμφιθέατρο τον καθηγητή για να ξεκινήσουμε. Βλέπω έναν τύπο να κάθεται λίγες θέσεις πιο μπροστά από κει που ήμουν εγώ, με ένα μπλουζάκι των Pink Floyd. Του φωνάζω "φίλε, εσύ με τους Pink Floyd, ωραία μπλούζα φοράς!.." και γυρνάει, με κοιτάει και μου λέει ευχαριστώ χαμογελώντας. Στην διαδρομή της επιστροφής με το λεωφορείο, μιλούσαμε για το πόσο "εξωγήινοι" είναι οι Floyd και για την τρέλα μας γενικά για την μουσική... Έκτοτε είναι για μένα κάτι σαν αδερφός. Μαζί σε τόσα πράγματα στην μουσική (μπάντες, live, ηχογραφήσεις κτλ) και τώρα είναι ο στυλοβάτης της προσωπικής μου δουλειάς και του καναλιού, καθώς χωρίς την πολύτιμη συνεισφορά του δεν θα μπορούσα να υλοποιήσω καμία ιδέα... Ατελείωτες ώρες συζητήσεων πάνω στην τέχνη της μουσικής, οι οποίες πάντα κατέληγαν (και καταλήγουν ακόμα) στην φιλοσοφία. Γιατί το πρώτο οδηγεί αναπόφευκτα στο δεύτερο, αλλά και αντιστρόφως... Αφιερωμένο λοιπόν στον Νίκο, έναν πραγματικό φίλο για μια ζωή.