Πίνακας συμμετοχής

Το τραγουδάκι της εβδομάδας.

Ήταν μην κάνω την αρχή.... μετά από 9 μέρες απ'το προηγούμενο, καινούριο μου κομμάτι και με φωνή μάλιστα.... Τα στιχάκια δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο (πως θα μπορούσαν άλλωστε από εμένα..), η φωνή παραμένει η ίδια όπως βέβαια και το είδος... Δεν μπορώ να πω ότι έμεινα ευχαριστημένος με την απαγγελία μου, αλλά ήταν ότι καλύτερο μπορούσα να κάνω. Πολλές προσπάθειες, χάλια αποτελέσματα και τελικά διάλεξα τα λιγότερο χάλια... Edit: Αλλάχθηκε η φωνή στο κομματάκι. Edit No 2...: Ξαναμανααλλάχθηκε η φωνή...2η φορά απ'την αρχική.

Μετά από μισό χρόνο είπα να βγάλω την κιθάρα απ'την θήκη και να γράψω κάτι καινούριο. Πιο πολύ είναι ένα "ξεμούδιασμα" από την απραξία μου τόσο καιρό μακρυά από το όργανο παρά ένα κανονικό κομμάτι... Γράφτηκε σε δυο μέρες καθώς δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο, με απλή αρμονία, απλά ακόρντα, απλά παιξίματα, αλλά περιέργως μου άρεσε. Edit: Το κομμάτι αλλάχθηκε με άλλη του βερσιόν. Αλλαγές στο τελευταίο μέρος του, 13 sec μεγαλύτερο.

Εδώ είναι η συμμετοχή μου στον φετεινό διαγωνισμό της Adam Audio. Λίγα τρακς, λίγα όργανα...ελάχιστη κιθάρα. enjoy και κάντε κανένα like στις ελληνικές και νοιζάδικες συμμετοχές που θα ακολουθήσουν από άλλα εκλεκτά μέλη.

Τα Δέκα Eφτά (Verse 1) Σα σβήνει η νύχτα σου τα βλέφαρα βαραίνουν, ένας κλέφτης θα γυρνά στη γειτονιά. Να είναι όνειρο ή της ψυχής καθρέφτης; Μην είναι ψέμα να τρομάζουν τα παιδιά; (Chorus 1) Ήρθε πρωί ξανά για στάσου στον καθρέφτη. Που να είν' τα μάγουλα, τα φρούτα τα ζουμερά. Ποιος μπήκε σπίτι μας δεν είδαμε τον κλέφτη. Εγώ εχθές θαρρώ έκλεινα τα Δεκαεπτά (Verse 2) Σα ρίξει χιόνι και παγώσουν τα ζουμπούλια ξεχνάς το χάδι που ξενυχτούσε μια ζωή Αν είναι όνειρο δεν θα προλάβεις τέλος. Του χρόνου ο κλέφτης Θα σ' αφήσει πια ταπί (Chorus 2) Ήρθε η άνοιξη για κοίτα τον καθρέφτη Που να είν' το πρόσωπο, τα μάτια τα καθαρά. Ποιος μας τα στέρησε δεν είδαμε τον κλέφτη. Εγώ εχθές θαρρώ ήμουνα Δεκαεπτά. (Bridge) Όλα τα λεφτά του κόσμου όλα τα χρυσά, τίποτα δεν αγοράζει του χρόνου τα παλιά, τα ξεχασμένα μου Δεκαεπτά. (Chorus 3) Απ' το παράθυρο θα φύγει ο χειμώνας. Μες τον καθρέφτη μου έμεινα να κοιτώ. Του χρόνου το άγγιγμα πια δεν με βαραίνει, τα μάτια κλείνω κι είμαι πια Δεκαοκτώ.