Πίνακας συμμετοχής

Εγραψα πριν εδω πως το πονημα του Αλι μου θυμηκε ενα ξεχασμενο προτζεκτ. Το ξεθαψα λοιπον κι εκανα κανα δυο κοπτοραπτικες να αποκτησει μια δομη να μοιαζει με κομματι. Παντα οταν εχω κοντα στα 2 λεπτα μουσικης το αφηνω στη μεση. Ειχα λοιπον το καθαρο θεμα στην αρχη, τις μελωδιες το 95% του σολο οποτε επρεπε να ξαναβγει κιθαρα κ μπασο για να μοστραριστει. Αυτα που μπηκαν ηταν το τελος του σολο για να ξαναοδηγησει στο αρχικο chord progression κ οι αρμονιες στο τελος οταν γινεται το fade out. Το να ξαναγραψω τα σημεια που δε μ'αρεσουν οπως ειναι παιγμενα... ουτε για αστειο. Ουτως η αλλως αντιπροσωπευει μια περιοδο οποτε δεν ηθελα να επεμβω πολυ μονο εντιτινγκ για να τελειωσει. Η μιξη ειναι... προαιρετικη. Κ να μην υπηρχε δε θα ειχε μεγαλη διαφορα

Καλησπέρα. Ένα ακατέργαστο ηχοληπτικά θέμα. Πιάνο, ακουστικό μπάσο και σκούπες. Θέλει λίγο ένταση – γράφτηκε χαμηλά. Ευχαριστώ για το χρόνο

Καλή Χρονιά!!! Μελάνι (Verse 1) Πως το καλό μου είχε για εμένα τις συνέπειες μα το κακό μου παραφυλούσε στα θαμπά. Οι αποφάσεις του μυαλού μου, οι ανέκκλητες, όλα τα χρόνια να σε διώχνουν μακριά. Λες και ήμουνα καλά... (Chorus) Τα βράδια μου μετρώ, μελάνι από στιλό, σημάδι στο λαιμό να κρύβει τον θυμό ξανά... Μα δεν θα κοιμηθώ το φως μου ανοιχτό. Τα βράδια μου μετρώ σα κάπου θα σε βρω. (Verse 2) Πώς το καλό μου την ζωή όλο την έτρωγε μα το κακό μου με ξυπνούσε απ' την σιωπή. Όλη την ώρα η φωνή μέσα μου έλεγε Να ξεμακρύνω, να ρίξω αλάτι στην πληγή. Λες και είχα άλλη ζωή... (Chorus) Τα βράδια μου μετρώ, μελάνι από στιλό, σημάδι στο λαιμό να κρύβει τον θυμό ξανά... Μα δεν θα κοιμηθώ το φως μου ανοιχτό. Τα βράδια μου μετρώ σα κάπου θα σε βρω.