Κι έχω χαθεί, Άννα
Στις γειτονιές μ' όλους τους ήσυχους ανθρώπους
Κι έχω ξεχάσει τους περήφανους μου τρόπους
Και τώρα τι;
Μες στη ζωή που τόσο ανύποπτο σε μπάζει
και τόσο δύστυχο σε βγάζει,
για να σταθώ
Στη ρυθμική αναπνοή αυτού του δρόμου
Στην ποικιλία των φωνών του υπονόμου
Τι λες κι εσύ, Άννα;
Τι λες κι εσύ;
7
Δεν υπάρχουν κριτικές προς εμφάνιση.
Είχα καιρό να κάτσω να γράψω κάτι και σήμερα που βρήκα λίγο χρόνο έγραψα αυτό. Καλή μας ανάσταση.
Μου κόλλησε στο μυαλό η μελωδία και έπρεπε να την κάνω κομμάτι...
Περιπατουσα πριν καμμια εβδομαδα επι του riverbank εις το Putney στο οποιο ειχα μεταβει δια εργασιΑς 😁 και γυρνωντας στο αιρμπινμπι ειχα.... εμπνεΦσις απο το υπεροχο τοπιον του ποταμΙου Ταμεσεως 😅 και σκαρωσα ΑφΤο στο λαπιτοπι. Το ολκληρωσα σημερις στο στουνδιο..δεν βγηκε κι ασχημο νομιζω..😉
Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου
