Terry RoscoeBeck5

Όλα είναι... κούτσουρα ;D ;D ;D Βέβαια, πάλι ανάβεις τα φιτίλια: Άταστο ::) Από την «μαμά» του ή έγινε πατέντα;

Και λογικά αυτό είναι το υπόλοιπο κούτσουρο

Αυτό είναι το headstock σου, που είναι αυτό που σου είπα- ΄62 American Vintage RI του 1992

Ε, μια μικρή απορία βρε Αραχτέ: Αυτό το μπάσο είναι Japan ή USA; EDIT: ΟΚ άστο το βρήκα... είναι το ΄62 American Vintage Reissue του 1992. Το V με τα έξι ψηφία με έμπλεξε λίγο στην αρχή, γιατί με παραπέμπψε σε MIJ του ΄96-΄97 ;)

Αμαν πια καθε τρεις και λιγο ακουμε το ιδιο πραγμα. Καλη τυχη V

Εσύ φίλος άσε τις μπαλαλάικες, και στρώσε τον απαυτό σου να γράψεις κάνα σουξές, διαφορετικά θα... απολυθείς από τους Paragas ;D

Γείτονα, εγώ θα σου κάνω μόνο ένα σχόλιο: Βρε αθεόφοβε, την... σιδερώστρα; ;D ;D ;D

Κάτσε μάστορα για να βγάλουμε κάποια άκρη: Ο «συμπαγής» ήχος που λες, σε εμένα «μεταφράζεται» ως 10αρια ηχεία και μάλιστα στα 8ohm που είναι πιο «σφιχτά» από τα 4αρια οhm. Δηλαδή όχι 15αρα καμπίνα με αμάζευτα χαμηλά, που μπορεί να σου κάνουν τον ήχο «πλαδαρό». Όμως δεν έχω ιδέα αν εννοούμε το ίδιο πράγμα...

Πριν «λυθούν τα ζωνάρια», ας επικρατήσει η ηρεμία. Όχι άλλες βλακώδεις (IMHO) κόντρες για ψύλλου πήδημα. Έχει καταντήσει κουραστικό. Alternative θα το έλεγα και εγώ-με μια «οσμή» από Puressence ή κάτι σχετικό. Αυτά και την καλησπέρα μου.

Πραγματικά ούτε που θυμάμαι ποιο ήταν το τότε μοντέλο της W- πλην του γεγονότος ότι ήταν ίδιο με Spector (πλην των «αυτιών») και με άλλη διαφορά, το μπράτσο V ρόπαλο. Αλλά αυτό το καταλάβαινες όταν το έπιανες στο χέρι. Φυσικά η W στην πορεία έβγαλε άλλες «ομορφιές», αλλά δεν αναφέρομαι σε αυτές. Μου φαντάζει (σχεδόν) ακατανόητο, που έπεφτε (και τότε) κόσμος τάβλα και τα ανάσκελα με το αντίγραφο (μάλλον το streamer που λες) και όχι με τα Spector. ΕΔΙΤ: Α και για να έχουμε μια «εικόνα», το «τότε» είναι τέλη ΄80, άντε βαριά- βαριά αρχές ΄90.

Sorry για το λίγο off, αλλά διαχρονικά έχω μια απορία: Γιατί οι Wλάτρες, έχουν τέτοια εμμονή με το κλεψίτυπο και όχι με το πρωτότυπο; Και αυτή την απορία την έχω από τα τότε, που κόσμος και κοσμάκης εκστασιάστηκε από το «Spector με τα πεσμένα αυτιά» (όπως αποκαλούσαμε τότε τα W)- καθώς ήταν ένα Spector copy/ paste με τα κλειδιά προς τα κάτω.

Έχω και έναν Markbass και τον θεωρώ υπέροχο. Όχι ότι δεν θα έπαιζε και μεταλλιάρικα, αλλά δεν θα τον έπαιρνα για να παίζω ντάμπα ντουπ ;D Είναι ηχητικά ευέλικτοι ενισχυτές, αλλά δεν έχουν το «μέταλλο» που ακούω πχ στους Ampeg. Όπως αντίστοιχα προσωπικά, δεν θα ήταν προτεραιότητα μου ο Ampeg για να παίξω funk. Όχι ότι δεν γίνεται... Γίνεται και παραγίνεται. Απλά στο κεφάλι μου οι Ampeg είναι πιο... μέταλλοι. Και οι Hartke είναι μια χαρά ενισχυτές- ο Billy Sheehan άφησε τους Ampeg και το γύρισε στους Hartke. Αλλά πάλι καταλήγουμε στο εξής: Ο μάστορας (που θέλει να κάνει την αγορά) πρέπει να ακούσει αυτός τι γουστάρει. Αν πχ έλεγε κάποιος, τι γνώμη έχετε για αυτόν τον Χ Trace Elliot- εγώ θα του έλεγα για τα χαρακτηριστικά μεσαία που ακούω σε αυτούς τους ενισχυτές. Αυτός μπορεί να άκουγε κάτι άλλο. Αν δεν τα ακούσεις και κυρίως τα παίξεις με το κούτσουρο σου για να δεις πω βγαίνει επάνω τους, ότι και να πούμε (μπορεί να μην είναι αόριστο) αλλά είναι λίγο γενικό: Οι Ampeg παίζουν έτσι, οι Markbass αλλιώς κλπ... κλπ...

Δεν είναι αφελές. Αν για παράδειγμα έχεις μάθει να παίζεις σε P, που έχει ένα μπράτσο σαν... ρόπαλο, είναι πολύ πιθανό άμα πιάσεις το Geddy να έχεις την αίσθηση ότι πιάνεις μπαγλαμαδάκι ;D Βέβαια και με το ένα θα παίξεις και με το άλλο. Αλλά κάποιο θα σου κάτσει καλύτερα στο χέρι. ΥΓ: Είσαι και αισθηματίας διαβάζω :D

Και αυτό είναι «θανάσιμο αμάρτημα». Όχι απαραίτητα ότι υποτιμάει την συνολική προσπάθεια (που πιθανώς ισχύει) αλλά σίγουρα αποτελεί τροχοπέδη για το γκρουπ. Δηλαδή αν υπολείπεται στο παικτικό επίπεδο- που η έλλειψη μελέτης το κάνει πιο εμφανές- μοιραία αυτό το μέλος δεν μπορεί να σταθεί μαζί τους υπόλοιπους. Τους περιορίζει μουσικά ή ακούγεται «λίγος» μέσα στο σύνολο. Και σε αυτή την περίπτωση είθισται η αντικατάσταση του.

Έλα μην λες τέτοια, μου στεναχωρείς τον Geddy. Μια χαρά είναι η Badass ;D Το μπράτσο είναι πράγματι πιο παχύ από του Geddy- το οποίο (του Geddy) πρέπει να είναι το πιο λεπτό που έχει βγάλει η fender σε jazz (thin c). Αυτό ή το λατρεύεις (πχ εγώ) ή σε ζορίζει ;D

Όμως πολύ πιο βαρύ λέμε... Ο άλλος που πρότεινα αν μη τι άλλο είναι 7 «συνετά» κιλά :D Μετά αρχίζουν τα 20... τα 40 (τα 70, 80 γιατί βάλε και την καμπίνα/ες), οι βαστάζοι, το φορτηγάκι ;D Βέβαια, μάλλον νέος είναι. Αντέχει η μέση του ;)

'Οχι... Αυτό: http://www.thomann.de/gr/ampeg_svt7_pro_bass_head.htm ;D ;D ;D Αλλά και οι Gallien-Krueger που σου είπε ο Κώστας είναι μια πολύ καλή επιλογή (και) για μetal.

Απόλυτα εύλογες απορίες... IMHO στα αυτιά μου metal+μπάσο= Ampeg. Όχι ότι δεν υπάρχουν και άλλοι ενισχυτές για την δουλειά ή ότι Ampeg καλός (μόνο) για metal.

Καλά, εδώ ούτε ο Leo δεν θα έβγαζε άκρη. Πάντως το GL που έριξες στο τραπέζι, είναι μια εξαίρετη περίπτωση, και από καιρού εις καιρόν είχα δει στις αγγελίες κάτι ωραιότατα κούτσουρα στα μισά λεφτά από το budget του φίλου μας. Εκεί γύρω στο 400αρι. Και δεν συζητώ ότι είναι κλάσεις ανώτερα από τις αντίστοιχης τιμής «τάβλες» της... Σκουίερ ;D

Το οποίο είναι ότι κοντινότερο σε Geddy από αισθητικής άποψης ;D Το έχω παίξει και μου άρεσε. Πάντως σαν κάτοχος Geddy, αν ο φίλος θέλει πιο slim μπράτσο, να το πάρει με κλειστά μάτια. Καλό θα ήταν να έψαχνε για το «original» δηλαδή το made in Japan και όχι το Mexico. Και δεν το λέω γιατί έχω πιάσει το Μεξικάνικο και δεν μου άρεσε. Απλά για λόγους «ηθικής τάξης» ;D Απ' ότι βλέπω ο Γερμανός έριξε την τιμή- το είχε πριν από ένα- δύο χρόνια κάτι παρά πάνω από 1200 ευρώ αν θυμάμαι καλά, την ώρα που στην Ελλάδα έβρισκες το Japan κάτω από 1000. Νομίζω ότι ο Διαμαντόπουλος το είχε 990 ή κάτι τέτοιο. Και το 60άρι ωραίο είναι και ναι μου αρέσει που έχει τα νίτρα του 8)

Έτσι για να γίνεται κουβέντα δηλαδή, αλλά θα ήθελα να σας υπενθυμίσω ότι την άλλη φορά που είχαμε πάει στο ταβερνάκι δίπλα από του Audio ήταν πολύ όμορφα. Είχε και σουβλάκια και άλλα κόλπα και μπύρες και κρασιά και πολύ ωραία αυλή. Θα ξαναπήγαινα ευχαρίστως.

Γιατί Χάρη μου το λες αυτό; Εμείς πχ είμαστε όπου μας βάλουν- ΟΚ ο Κώστας τραγουδάει, φυσικά θα κάτσει κέντρο. Που τον θες; Πίσω- πίσω; :D Εγώ πάλι όπου΄είναι ο ενισχυτής ή μου πουν οι συνεργάτες (κιθαρίστες). Θέλουν να είναι αριστερά; Πάω δεξιά. Θέλουν δεξιά; Πάω αριστερά. Θέλουν και δεξιά και αριστερά; Ε, κάπου στριμώχνομαι και εγώ ;D Απλά μετά βγαίνω από την... φωλιά μου ;D ;D ;D Και δεν ξέρω αν το παρατήρησες, αλλά οι ντράμερ είναι η αμέσως επόμενη φερέγγυα κατηγορία ;) Πόσο δε εσύ 8) ΥΓ: Υπάρχουν και οι πνευστοί, αλλά είναι «ειδική» κατηγορία. Είναι πολύ λίγοι, παίζουν με 500 μπάντες ο καθένας... Δεν ξέρω αν συγκαταλέγονται στις «Ντίβες», αλλά τους κυνηγάς με το ντουφέκι για πρόβα ;D Όμως όπως είπα είναι «ειδικές» οι συνθήκες που διέπουν τις συνεργασίες με τους πνευστούς.

;D ;D ;D Βρε συ πες μου... έχεις δει μπάντα που ο μπασίστας να είναι ντίβα; Ο ταπεινός και άοκνος εργάτης είναι ο άνθρωπας ;D

Αυτό είναι για το βιβλίο «Γκίνες». Δεν το έχω ξανακούσει/ζήσει. Στην «πυραμίδα» με τις Ντίβες των γκρουπ, IMHO η διαστρωμάτωση πάει ως εξής (από την κορυφή προς τα κάτω): Τραγουδιστής/ τραγουδίστρια Lead κιθαρίστας Πληκτράς Ρυθμικός κιθαρίστας Ντράμερ Μπασίστας. Αλλά όλοι οι άλλοι πλην ενός, ε, είναι κάτι που δεν το ακούς κάθε μέρα :D

Κώστα μου πιστεύεις στα τυχαία στην πολιτική; Προσωπικά όχι... Το πουρουπού άρχισε από την ΕΡΤ γιατί ήταν ο εύκολος στόχος. Όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο της έχουμε στην μπούκα ;) Και όπως σωστά το μυρίστηκες έχει συνέχεια το θέμα. Διότι η ΠΝΠ (Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου) τσουβάλιασε όλες τις ΔΕΚΟ. Και δεν θα σταθώ στο αν οι ΔΕΚΟ είναι καλές ή κακές- έχω άποψη επ αυτού. Θα σταθώ στο τι στον κόρακα είναι πλέον η Δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο. Προσωπικά πιστεύω ότι η Δημοκρατία είναι μια συλλογική απόφαση (συναπόφαση) που τέλος πάντων πηγάζει από μια πλειοψηφία. Όμως η τζίφρα ενός Ρούλη Κουκλεντέ, ο οποίος είναι μειοψηφία- και δεν αναφέρομαι στον θλιβερό που θεωρούμε πρώτο πολίτη της χώρας- δεν μπορεί να αποφασίζει και να διατάζει. Αυτό είναι Χούντα και δεν θα ωραιοποιήσω τον λόγο μου. Θες να κλείσεις την ΕΡΤ; Do it. Όμως έχεις άλλους δύο- τύποις εταίρους σου- που έχουν έναν λόγο και ΜΟΝΟ μαζί τους πλειοψηφείς. Ρώτα τους. Κάντε την διαπραγμάτευση σας, τη συνεννόηση σας και αποφασίστε. Όμως ο Ρούλης διακατέχεται από κάποιου είδους Μεσσιανικό σύνδρομο ή νομίζει ότι είναι ο γιος του πάρτα όλα ή και εγώ δεν ξέρω τι... Αυτό πλέον που ξέρω μετά βεβαιότητας είναι ότι αυτός ο Ρούλης δεν μου κάνει... ΥΓ: @ AuditoryDriving. Αδερφέ ούτε κατά διάνοια (για το περί προσωπικού) και δεν σου κρύβω ότι συμφωνώ με αυτά που λες. Divide and conquer είναι η συνταγή που εφαρμόζουν εδώ. Μας πουσάρουν τα ενοχικά, αλλά προσωπικά (και πλέον) η αντίδραση μου σε αυτή την τακτική είναι το μεσαίο δάκτυλο ;)