Προς το περιεχόμενο

tassoss

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    36
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Αναρτήσεις από tassoss

  1. Φίλε «geodimitri» καλημέρα.

    Πρόσφατα είχα αντιμετωπίσει κι εγώ το ίδιο πρόβλημα, αφού και ο γιός μου που είναι επτάμιση χρονών, άρχισε μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας πριν από ένα μήνα.

     

    Σίγουρα η καλύτερη επιλογή είναι μια κιθάρα 3/4 γιατί τα χέρια του είναι ακόμα μικρά και είναι πολύ δύσκολο να πιάσει ακόρντα και να παίξει κλίμακες.

     

    Ωστόσο υπάρχει και η «σχολή» που λέει ότι το παιδί θα πρέπει μα μάθει να παίζει σε κιθάρα κανονικού μεγέθους, αλλά πραγματικά, δεν βλέπω τον λόγο γιατί να πρέπει να ταλαιπωρείτε, να «πιάσει» κάτι και όχι να παίξει κάτι.

    Από την άλλη, μη ξεχνάς ότι μια μικρότερη κιθάρα είναι  πιο μανιτζέβελη.

    Είναι πιο ελαφριά, την κουβαλά πιο εύκολα και γενικά την μεταχειρίζεται καλύτερα.

     

    Μη ξεχνάς (και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις αυτό) ότι τα παιδιά είναι πολύ ανυπόμονα και θέλουν άμεσα αποτελέσματα από αυτό που κάνουν και έτσι η δυσκολία του να πιάσει ένα ακόρντο, επειδή τα δάχτυλά δεν φτάνουν,  μπορεί να λειτουργήσει αποτρεπτικά.

     

    Τώρα στο θέμα «ποια κιθάρα». 

    Μετά από πολύ ψάξιμο, και μια μεγάλη γκάφα που έκανα, αγοράζοντας μια Granite, που ούτε καν μπορούσα να κουρδίσω, κατέληξα σε μια fender squier Mini strat, και νομίζω ότι είναι αρκετά καλή για τα πρώτα του βήματα.

     

    Η γνώμη μου είναι, να αποφύγεις τελείως τις πολύ φθηνές λύσεις γιατί θα απογοητευτείς και εσύ και ο πιτσιρίκος σου.

     

  2. Καλημέρα και πάλι και σας ευχαριστώ όλους για τις απαντήσεις σας!

     

    Τελικά τείνω στο να αρχίσει ιδιαίτερα στην ηλεκτρική κιθάρα.

    Φιλε tassoss .Αυτο που πρεπει να ξερεις ειναι οτι τα παιδια ειναι ενθουσιωδη πανω  απ'ολα.Αν το θελει να τον στειλεις να μαθει ηλεκτρικη κιθαρα.Αυτο που πιστευει ειναι οτι με το που θα την παρει στα χερια του, θα αρχισει να παιζει τραγουδια.Συντομα ομως θα καταλαβει οτι δεν ειναι τοσο ευκολα τα πραγματα.Το ιδιο θεμα ειχα και με τον δικο μου γιο.Τον ξεκινησα στα 7του.Φυσικα δεν ηταν αυτο που περιμενε.ομως συνεχιζει ακομα.Τον πηγα σε ωδειο(Φακανα).Το καλο με το ωδειο ειναι οτι μετα απο ενα χρονικο διαστημα(οταν αρχιζουν να πατανε καλα τα δαχτυλα) τους βαζουν σε group με παιδια της ιδιας ηλικιας στο οποιο δουλευουν ευκολα κομματια, οποτε οπως καταλαβαινεις ανεβαινει η ψυχολογια τους και πανω απο ολα η ορεξη τους για εξασκηση.Σιγουρα δεν θα μελεταει οσο ενα πιο μεγαλο σε ηλικια και συνειδητοποιημενος εφηβος,αλλα πανω απο ολα θα εχει επαφη με ενα οργανο απο μικρη ηλικια,θα λυθουν τα δαχτυλα,και αργοτερα μεγαλωνοντας που θα συνειδητοποιησει αυτο που κανει θα δεις οτι θα ασχολειται ολο και περισσοτερο.Το βασικο ειναι να μην αποθαρυνθει και σε αυτο θα βοηθησεις εσυ και η γυναικα σου.Απλα αφησε τον να τραβηξει το δρομο του,να κανει αυτο που θελει.

    Αν θελει ηλεκτρικη,να μαθει ηλεκτρικη.Και ο δικος μου ηλεκτρικη κανει.Το θεμα ειναι να κανει το οργανο που θελει γιατι αυτο πιστευει οτι του αρεσει.Αν παει κλασσικη μπορει και να τα παραατησει.

    Φιλικα Βασιλης

     

    Όσο για τον ενθουσιασμό που λέει ο billskali έχει δίκιο, και είναι κάτι που σκέπτομαι κι εγώ.

     

    Από την άλλη νομίζω ότι σίγουρα ξέρει ότι χρειάζεται μελέτη και δεν θα μπορέσει να παίξει αμέσως, αφού βλέπει κι εμένα να μελετάω σχεδόν κάθε μέρα και κάποιες  φορές να του λέω ότι «αυτή η άσκηση με δυσκολεύει και πρέπει να την μελετήσω κι άλλο».

     

    Με αυτό που λέει ο parasvag, συμφωνώ απόλυτα. Δεν θέλω κατ’ ανάγκη να κάνει κιθάρα, απλά θέλω να του κολλήσω το «μικρόβιο» της μουσικής.

     

     

  3. Το θετικό σε όλη αυτή την ιστορία, είναι ότι τα μαθήματα ηλεκτρικής κιθάρας είναι το μοναδικό που συζητάει ως εξωσχολική δραστηριότητα (όλα τα άλλα, μπάλα, καράτε… τα έχει απορρίψει), και ότι επίσης «κολλάει» όταν ακούει σόλο κιθάρας.

     

    Το αρνητικό είναι ότι μπορεί να είναι ένας παιδικός ενθουσιασμός, αλλά δεν μπορώ να του αρνηθώ , σκεπτόμενος μόνο αυτό.

     

  4.  

     

    Καλημέρα σε όλους…

     

    Εδώ και αρκετό καιρό, ο γιός μου με έχει «φάει» για να μάθει ηλεκτρική κιθάρα.

     

    Η αλήθεια είναι ότι στο σπίτι όλο και κάτι γίνεται με την μουσική, αφού εγώ παίζω ντραμς και η γυναίκα μου παίζει λίγο κλασική κιθάρα, ενώ τα ακούσματα μέσα στο σπίτι είναι από κλασική μουσική μέχρι Led Zeppelin, Doors, Deep Purple κ.α.

     

    Το πρόβλημα (που δεν ξέρω αν είναι πρόβλημα) είναι ότι ο πιτσιρικάς είναι μόνο εφτά χρονών, και σκέφτομαι μήπως είναι μικρός ακόμα…

     

    Τελικά, είναι μικρός?

    Μπορεί να αρχίσει κατευθείαν με ηλεκτρική?

    Αν αρχίσει, καλύτερα σε ωδείο, ή ιδιαίτερα?

    Θα ήθελα τις απόψεις σας

     

  5. Έπαιζα ντραμς για περίπου δέκα χρόνια μόνο με το αυτί γιατί ο πατέρας μου δεν ήθελε να με στείλει στο ωδείο (θα γινόμουνα μπουζουκτσης, έλεγε)

    Έπαιζα τα ιδία και τα ιδία…

    Εδώ και λίγα χρόνια που κάνω μαθήματα και έμαθα να διαβάζω όλα άλλαξαν!

    Οσο για το μικρό μυαλό… δεν θα το σχολιάσω, λίγο σεβασμός δεν βλάπτει!

     

  6. vagelism, Αν πραγματικά κατάλαβες το πρόβλημα μου, θα σε παρακαλούσα να μου το πεις για να το ψάξω

    Παρ’όλα αυτά δεν έχω καταλάβει γιατί να μην κατεβάσεις από το internet μια παρτιτούρα, και να την διαβάσεις?

     

  7.  

     

     

    Πολύ προσοχή στον στατικό ηλεκτρισμό.....

     

    Πιασε πρώτα κάτι μεταλλικό, έτσι ώστε να αποφορτησρτει το σώμα σου,

    και δείξε ιδιαίτερη προσοχή όταν θα καθαρίζεις τους ανεμιστήρες.

     

    Καθώς θα τους φυσάς δεν θα πρέπει να γυρίζουν γιατί αλλιώς δημιουργείτε επαγωγικό ρεύμα.

     

  8. Ευχαριστώ για της απαντήσεις!

     

    Κοίτα... Η αλήθεια είναι ότι και εγώ θέλω κανονικά τύμπανα αλλά... δεν γίνεται διαφορετικά δυστυχώς.

     

    Όσο για το ότι δεν υπάρχει αρκετός  χώρος για να “σκουπίσεις”  το ταμπούρο εντάξει...

    δεν είναι ώμος και κανένα 8άρι ή 10άρι (όχι ότι οι 12 ίντσες είναι πολλές)

    Ελπίζω ανεβάζοντας  την ευαισθησία κάτι να πετύχω!

     

  9. Καλημέρα και από εμένα.

    Παρακολουθώ αυτό το θέμα από την αρχή του, και θα ήθελα να πω και εγώ κάτι.

    Είμαι και εγώ αυτοδίδακτος, και εδώ και μερικούς μήνες έχω ξεκινήσει ωδείο.

     

    Το πρώτο πράγμα που διαπίστωσα, ήταν ότι σχεδόν όλα τα έκανα λάθος (και εγώ έλεγα ότι παίζω!)

    Το κράτημα της μπακετας, η στάση του σώματος, το πώς πατούσαν τα πόδια μου στα πεταλ... ακόμα και το στήσιμο του set .

    Δεν ξέρω αν έχω βελτιωθεί, αλλά αυτό που ξέρω σίγουρα, είναι ότι τώρα μπορώ να κάθομαι στην ντραμς και να παίζω για αρκετή ώρα χωρίς να κουράζομαι και χωρίς να πιάνομαι .

     

    Όσο για το αν μου φεύγει η μπακέτα...  Ναι. Είναι κάποιες φορές που συμβαίνει, αλλά πάντα υπάρχει ένα δεύτερο και τρίτο ζευγάρι  που περιμένει.

    Έτσι κι αλλιώς, το να συνεχίσεις να παίζεις, ενώ έχεις χάσει την μπακετα και να πάρεις μια άλλη, έχει και αυτό την μαγεία του!

     

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου