Earendil

Διατάσεις 

ξαράχνιασμα

και μια σπάνιας αισθητικής φωτογραφία με τα υλικά που χρησιμοποιήθηκαν. 

@Jazzjoker merci. 

Στις περισσότερες περιπτώσεις στη ζωή βρίσκω πως η καλύτερη επιλογή όταν χρειάζεσαι κάτι (συχνά και η φθηνότερη μακροπρόθεσμα) είναι να το αναθέτεις σε επαγγελματία.
Δε γνωρίζω βέβαια αν ο σκοπός είναι να έχεις μαστεραρισμένη τη δουλειά σου ή να μάθεις να κάνεις mastering  - αν ισχύει το δεύτερο προφανώς η λύση του επαγγελματία δε σε ενδιαφέρει. Εντούτοις υπάρχουν τόσοι πολλοί επαγγελματίες και χρεώνουν τόσο λογικά που θα μπορούσες να το δεις ακόμα και σαν ένα reality check για το δικό σου επίπεδο.

Ωραίος και ο αλγόριθμος, δοκιμάστηκε, τα συμπεράσματα σου τα έβγαλες,  το να δοκιμαστείς απέναντι στη δουλειά ενος μαστερά με σάρκα και οστά φαντάζει ένα λογικό επόμενο βήμα.

Πολύ καλά τα λέτε άπαντες.

Δυο ερωτήσεις έχω που μπορούν να διαβαστούν και σαν αφορμή για να ποστάρω την είδηση εδώ:

Ο κύριος πρόεδρος

ΙΙΙ) μας πετάει τις υποχρεωτικές μοντέρνες παπαρyes περί content kai engagement για να κινητοποιήσει... ποιούς; Τον Dee Snider ή τον David Crosby;
Ή μήπως οι πολύ νεότεροι και πολύ πιο pop δεν έχουν έχουν προ πολλού ευθυγραμμιστεί με αυτή την πραγματικότητα;

II) κάνει μια πλάγια αναφορά σε μια album - oriented προσέγγιση που είναι πιο πεθαμένη κι απ' τον Ελευθέριο Βενιζέλο... ξανά, για ποιούς; Το κοινό 20 - 29 ετών είναι η βασική του πελατεία. Έχουμε δύο χιλιάδες φάκιν' είκοσι. Πόσους ολόκληρους δίσκους έχει ψωνίσει αυτό το κομμάτι της κοινωνίας εδώ και 5 - 10 χρόνια ρε Ek; Δεκατέσσερις; Δεκαπέντε; 

https://www.marketwatch.com/story/musicians-have-some-choice-words-for-spotify-ceo-danial-ek-who-says-they-should-work-harder-2020-08-02

https://consequenceofsound.net/2020/08/spotify-daniel-ek-artist-recording-comments/

https://www.guitarworld.com/news/spotify-ceo-to-musicians-you-cant-record-every-three-to-four-years-and-think-thats-going-to-be-enough

“Some artists that used to do well in the past may not do well in this future landscape, where you can’t record music once every three to four years and think that’s going to be enough. The artists today that are making it realize that it’s about creating a continuous engagement with their fans. It is about putting the work in, about the storytelling around the album, and about keeping a continuous dialogue with your fans”

Τάδε έφη μεταξύ άλλων ο Daniel Ek, CEO του Spotify.

Αποψης;

Παιδιά εγώ λιγάκι ρεμπέτικα ήθελα να μάθω να παίζω. Δεν είμαι ακόμα σίγουρος για το πώς οι Queen φέρανε τους Floyd, οι Floyd τους Zeppelin, οι Zeppelin τους Sabbath, οι Sabbath τον Iommi και, κατά κάποιον τρόπο, ο Iommi τον πατέρα μου στο DoReMi στη Θεμιστοκλέους...

Νομίζω ότι θα πρέπει πριν από ο,τιδήποτε άλλο να "περάσεις κατατακτήριες". Αλλά για να μπορέσει ο καθηγητής σου να το κάνει αυτό θα πρέπει σίγουρα

Ι) να ξέρει τί θέλεις να καταφέρεις, έστω κι αν μεσοπρόθεσμα αυτό μπορεί να τροποποιηθεί/γίνει πιο συγκεκριμένο

ΙΙ) να παίξεις ηχογραφημένη μουσική σου

ΙΙΙ) να παίξεις δια ζώσης αντιπροσωπευτικά παραδείγματα της παλιότερης δουλειάς σου, ή και της τωρινής μελέτης σου

Με βάση όσα γράφεις η επιλογή της ηλεκτρικής δείχνει πιο πολύ στα νερά σου.

Φυσικά εσύ ξέρεις καλύτερα.

Καλή αρχή και καλή δύναμη!

10 λεπτά πριν, D'Ailleurs είπε

Πάντως μου κάνει εντύπωση τα αντανακλαστικά των μεγαλοεπιχειρήσεων: με το που αναρτήσει κάποιος μια αποψάρα (και μιλάμε για μετριπαθείς απόψεις όχι τίποτα ακραίες) αμέσως απολύουν, διακόπτουν συνεργασίες κ.α. λές και ο Χ εργαζόμενος αντιπροσωπεύει την επιχείρηση ή την επιχειρησιακή ηθική. Φοβάμαι ότι έχουμε μπει για τα καλά σε ένα νέο είδος παρακολούθησης και φακελώματος, όπου οτιδήποτε δεν αντανακλά την κοινά αποδεκτή άποψη απλά εξοστρακίζεται.

Δες και το post του Jazzjoker λίγο παραπάνω: μια απερίσκεπτη παπαριά που πριν 15 - 20 χρόνια θα περνούσε στο καθόλου ή στα ψιλά, σήμερα αντιμετωπίζεται σαν κατάλυση του Συντάγματος.

Αν ο δημόσιος λόγος έχει καταντήσει να λαμβάνει χώρα σε ένα τέτοιο σχιζοφρενικό πλαίσιο, ας μην περιμένουμε πως όλη αυτή η πίεση θα αφήσει ανεπηρέαστο τον εργοδότη κάποιου ελαφρόμυαλου που δεν αφιέρωσε 30'' για να φτιάξει ένα burner account και να ξεδίνει χωρίς να φέρνει εαυτόν και συνεργάτες σε δύσκολη θέση.

(Χωρίς να κοροϊδεύω κανέναν, να με απασχολεί αν οι DT θα κυκλοφορήσουν μουσική του δικού μου ειδικά γούστου, χωρίς καν να σκοπεύω να αποδομήσω τα χρόνια που τους γούσταρα και τους άκουγα με σπουδή!)

Ωραία η Firebird αλλά λίγο χούντα η απόχρωση!

Σκεφτόμουν κάτι σκουρότερο και σίγουρα λιγότερο λαδί, δίνω παράδειγμα που μπορείς να βρεις και κάτω απ' το σπίτι σου  (που λέει ο λόγος) για μελέτη:

Αν κινηθείς προς τα εκεί ίσως θέλει λίγη σκέψη το χρωματικό ταίριασμα με το hardware σου. Στο BRG ταιριάζουν πολύ τα χρυσά (αλλά μας πάνε σε uber-κυριλέ κατάσταση που συνήθως δεν είναι ο σκοπός) ή τα μαύρα (που μας πάνε σε πολύ μοντέρνα ή/και metal χωρικά ύδατα).
Δε θα κακοπέσουν και τα chrome (η Mini το καταφέρνει δεκαετίες) αλλά με προσοχή.

50 λεπτά πριν, argytar είπε

Έριξα πολύ πρόχειρα το πράσινο νίτρο χτες και βγήκε κάπως έτσι... τι σας λέει;

Να μη την τρίψεις και να μη δοκιμάσεις σε παρακαλώ την παντοτινή καψούρα British Racing Green και να μην την ποστάρεις εδώ εκτός αν έχεις ξύλα, hardware και όρεξη για μία δεύτερη ίδια, ευχαριστώ θερμά, αν θέλω ταχυπαλμίες υπάρχει και το gsis, δε μου χρειάζεται Noiz. 

Απολαύστε σολίδι.

Αιωνία σου η μνήμη φίλε!

Στις 20/10/2016 στις 3:23 ΜΜ, audiokostas είπε

Τα χουμε πει, τα χουμε ξαναπεί, τα χουμε προσπαθήσει, τα χουμε λουστεί και έχουμε αποτύχει.

Όπως μου πε κάποτε ο κουτσαβάκης μαγαζάτορας "πριν τις 12:00 δεν ανεβαίνει κανείς, πριν τις 2:30 δεν κατεβαίνει κανείς".

 

Και το γράφεις στην αφίσα τονισμένο.

Το φωνάζεις στα fora και στα κοινωνικής δικτύωσης ότι ξεκινάει νωρίς και απαρέγκλιτα.

Και ομαδικά ζμπούτσοτς (Πολωνικός χαιρετισμός).

 

Πρώτος ο μαγαζάτορας που (αν ανοίγει αυτός το μαγαζί και δεν κάνει grand εμφάνιση στις 1:00 – «που σαι ρε μεγάλε;") τελικά σου κάνει sound-check στις 10:00 και βαράνε παλαμάκια οι λίγοι που ήρθανε λίγο νωρίτερα και δεν καταλαβαίνουν γιατί κατεβήκατε κιόλας.

 

Κι αν παίζεις πρώτος και ανέβεις στο πατάρι, παίζει να ναι και 5-6 κάτω και άντε να χεις όρεξη παίξεις μετά.

Κι αν παίζεις δεύτερος βλέπεις λίγο τους γνωστούς που έρχονται αργά καθότι «πέσανε σε απίστευτη κίνηση κλπ κλπ κλπ» νοιώθεις ενοχές για τα παιδιά που παίζουν μοναχά αλλά και κούραση που πρέπει να ανέβεις από μία παρά μέχρι άντε γειά και να γνέφεις στους φίλους που δεν έχουν πλέον για την πάρτη σου ηρωική διάθεση και φεύγουν καθότι υπάρχει και αύριο που για μερικούς, πέραν των @^%$#μαθημένων, ξεκινάει πολύ πιο πρίν τις 1 το μεσημέρι.

 

Εκτός αν support είναι νεανική stoner / heavy metal (ορ σίμιλαρ) μπάντα που θα παίξουν πρώτοι με 40 δικούς τους από κάτω που θα εξαφανιστούν (μα όλοι όμως; ) ως δια μαγείας μετά τη χειραψία "φχαριστούμε ρε παιδιά που μας φωνάξατε ήτανε γαμάτα, τα λέμε"

 

Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, άλλο ένα δείγμα σύγχρονης νεοελληνικής μπουζουκοπαράδοσης και γραψα***σμού για όρια και ώρα.

 

Εδώ μπαίνουν φωνάζοντας στον κινηματογράφο ΚΑΙ στο θέατρο μετά την έναρξη, το live στο μπαράκι μας μάρανε;

 

Δεν πα να &%$#%^%νε ομαδικώς και ασυστόλως.

Σωτηρία δεν έχει το μπουρδέλο άρα κουβέντα για τους λίγους να κάνουμε μεταξύ μας.

 

Ναι! Και έχω τα νεύρα μου και έχω και δίκιο.

Μόλις τώρα, dimsonic είπε

imho είπα.

και δεν θα υποτιμούσα έτσι εύκολα τα 3.5 ακκόρντα του Μικρούτσικου

Δεν υποτιμώ τίποτα, για δισκάρες μιλάω και τραγούδια αποδεδειγμένης αξίας. Απλά επισημαίνω ότι διαφωνώ με την τοποθέτηση κάνοντας για χάρη της συζήτησης ένα τραβηγμένο προς την αντίθετη μεριά σχόλιο.

Ωραία. Ο Αλκαίος και τα τριάμιση ακκόρντα του Μικρούτσικου.

6 λεπτά πριν, dimsonic είπε

γιατί πιστεύω (imho that is) ότι στη συντριπτική πλειοψηφία δεν τους αναλογεί το 50%

Για τα "Squeeze me baby, 'till the juice runs down my leg" αυτού του κόσμου, ναι παμψηφεί.

Στον αντίποδα όμως υπάρχει π.χ. η ποίηση του Καββαδία με τα τρία, τριάμιση ακκόρντα του Μικρούτσικου. 

Αναρωτιόμουν από μικρός για την ύπαρξη credits. Το καταλάβαινα στο ελληνικό ρεπερτόριο, με παραξένευε λίγο που το έβλεπα στους rock δίσκους μου. Όταν τα credits σε όοολο το δίσκο ήταν της μορφής "Butler/Iommi/Ozbourne/Ward" αναρωτιόμουν αν σκάρωναν τα καινούρια τραγούδια με... χάρακα. Όταν τα credits ενός τραγουδιού ήταν "Smith/Dickinson" και του επόμενου "Harris", αναρωτιόμουν τί μας νοιάζει.

Την απάντηση την ανακάλυψα αργότερα, τελικά όντως δε νοιάζει εμάς αλλά το λογιστικό κλάδο. 

Σε επίπεδο χαλαρού κουτσομπολιού για τα περασμένα, κανένα πρόβλημα με περί credits συζήτηση/ανέκδοτα/behind the scenes για το ποιός, πώς, πόσο.

Να πω την αλήθεια μου: ελπίζω ότι ανάλογες συζητήσεις εντός μπαντών, εντός Ελλάδας και πάντα μιλώντας για τον 21ο αιώνα γίνονται, αν γίνονται, μόνο για χαβαλέ.

1 λεπτό πριν, dimsonic είπε

A sad one too

Γιατί;

Όταν γραφόταν κώδικας με το χέρι έφυγαν πύραυλοι για τη Σελήνη. Όταν το μέσο έλιωνε μετά από πολλές αναπαραγωγές και έπρεπε να διακόψεις στη μέση την ακρόαση για να αλλάξεις πλευρά ακούγαμε μουσική. 

Τώρα;

Μην υποκρινόμαστε ότι οι ποικίλες ευκολίες δεν έχουν κάνει το attention span μας τόσο δα μικρούλι.

Ειλικρινά μπράβο σε όσους κρατάνε σηκωμένες τις κεραίες, πλην όμως είναι η φύσις του ανθρώπου να γυρίζει πιο εύκολα και με μεράκι στη μαλακιάρα που άκουσε 14 χρονώ όταν και πρωτοερωτεύτηκε, και έκλαιγε και με τα fillers.

Περάσαμε κι από κει, δεν περάσαμε; 

4 λεπτά πριν, Fanfan είπε

Eίχα αγοράσει από τον thoman τα 25άρια set της Daddario, είχα πάρει ένα με 9αρες και ένα με 10αρες, μάλιστα όταν τα πήρα η τιμή τους ήταν 98 ευρώ το πακέτο, ενώ τώρα είναι στα 120 περίπου. 

Όπως και να έχει για κάποιον που αλλάζει συχνά χορδές, όπως εγώ, είναι καλή αναλογία τιμής/ποιότητας. 

Πώς συμπεριφέρονται οι χορδές στο συγκεκριμένο υπέρ-πακέτο; Φαντάζομαι ότι οι χορδές που θα βγουν τελευταίες θα έχουν μείνει εκτεθειμένες... ε, κανά χρόνο minimum ακόμα και για τον πιο σχολαστικό; Μου φαίνεται πολύς καιρός.

Σίγουρα μη πρακτικό, εκτός αν χρησιμοποιείς συγκεκριμένο σετ σε τουλάχιστον μία κιθάρα και δε μετακινείσαι. Ακόμα και για το μαγαζί κάποιου τεχνικού/κατασκευαστή θα μου φαινόταν πολυτέλεια με τόσα gauges που κυκλοφορούν πια και με τόσο κόσμο να έχει "τη μάρκα του".

Για το πρώτο video, γενικώς...thumbs up. Θα το έλεγα με την καρδιά μου, πλην όμως

Ι) κρίμα που μπήκε η Τσανακλίδου μέσα στην τραγουδίστρια του πρώτου video, είναι και νέο παιδί,

ΙΙ) μπορεί μια λιγότερο χιλιοπατημένη επιλογή τραγουδιού (Whole Lotta Love) να μη μας έβαζε να κινδυνεύσουμε από θάνατο δια χασμουρητού.

Το δεύτερο video είναι πιο επαγγελματικό, σίγουρα έχει ακριβότερο εισιτήριο (ΟΚ, δε μας πιάνει), αλλά αν με ξεκινάς με σόλο τσέλο ό,τι και να μου έχεις ετοιμάσει για μετά δύσκολα θα το ακούσω γιατί θα έχω αυτοπυροβοληθεί σε μια άκρη και θα ξεψυχάω.

Ξεκίνα το ψάξιμο από το audiocables.eu, ο Νίκος είναι γνώστης και ταχύτατος με επαρκή ποικιλία.

Καλωσορίστε τον τον άνθρωπο κι ας του κσέφυγε το θέμα.

Καλημέρα και καλωσόρισες Magnus.

Πολυσυζητημένες οι παθογένειες της ελληνικής αγοράς, τόσο στο χώρο του καινούριου όσο και στο χώρο του μεταχειρισμένου.

Δεν είμαι θαμώνας των Αγγελιών, αλλά η εντύπωση που έχω σχηματίσει συμπυκνώνεται στο εξής: οι πολλοί

α) δε βιάζονται να πουλήσουν,

β) είναι πρόθυμοι να βγάλουν απ' τη μύγα ξύγκι, ή να το προσπαθήσουν.

Με το β δεν εννοώ απαραίτητα ότι η x Squier Affinity είναι υψηλά κοστολογημένη. Πιο πολύ με παραξενεύουν αγγελίες "ψιλικών" όπως π.χ. για no-name tuners, knobs, βιδάκια, αλλενάκια ή οι τελείως σουρεάλ, π.χ. απαρχαιωμένες συσκευές ή λογισμικό.

Και μετά μπαίνουμε στη μαγαζάρα, και δίνουμε τη μπιστωτική με σεμνό "ορίστε" στη ταμία για να βάλει 48 δόσεις το καινούριο Άηφο. Έλα τώρα που το τσογλανάκι θα μου παζαρέψει εμένανε τη νΓκίμσον ασούμε.

Όσοι είστε έξω... ούτε για διακοπές. 

3 λεπτά πριν, stolzer είπε

Παιζει το ρολο το οτι οι χορδες μου ειναι 10ρες?εχω διαβασει οτι σε d standard κουρδισματα ειναι καλυτερα 13ρες.τις νιωθω λιγο χαλαρες

Και βέβαια. 10άρες σε D θα είναι σίγουρα πλαδαρές.

Δοκίμασε κάποιο 11άρι set σε πρώτη ευκαιρία και βλέπεις αν πρέπει να ανέβεις κι άλλο.

3 λεπτά πριν, Jazzjoker είπε

Εμφανισιακά πάντως είναι σα να έκαναν παιδί ο Nicolas Cage με τον Πέτρο Φιλιππίδη.

Για όνομα ρε παιδιά αν είναι να έρχεστε αδιάβαστοι μονίμως να πάμε για σαλιγκάρια καλύτερα, αυτά τα απαντήσαμε στο 1ο εξάμηνο.

Στις 24/10/2018 στις 5:28 ΜΜ, Earendil είπε

Σπουδαία νέα.

Με τον Μαροκινό ξάδερφο του Jazzjoker κοτζάμ πρόεδρο νΓκίμσον σίγουρα θα έχουμε άλλες προσβάσεις και γιατί όχι και ειδικές προσφορές για συμφορουμίτες.

1 ώρα πριν, Jazzjoker είπε

Δίνει κι ένα ωραίο ακούσιο tip ο Nile. Στις γυναίκες που έχουν συνηθίσει να τους την πέφτουν όλοι, είναι δυνητικά πιο αποδοτικό να μην εκδηλώσεις ενδιαφέρον.

Κι ένα ακόμα πιο ωραίο, να κοιτάς μόνο τη δουλειά σου και να μη μπλέκεις σε γαμπριλίκια υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Οι σοφοί γέροντες έλεγαν κάποτες "ποτέ απ' τη δουλειά σου κι από τη γειτονιά σου". Πολλάκις επαληθευμένο.

Κουμπώνει ωραία στο θέμα και η (από χρόνια offline) ωραία διατύπωση στον 5 Golden Rules For Success With Women (The Alternative Guide), που είχα διαβάσει πίτσιριξ στο insultmonger.com.
 

Ask for it and you won't get it.
Sex is a physical need for men and an emotional need for women. If a woman knows that you find her desirable and want to have sex with her, that in itself fulfills her emotional need. Therefore, if you want to have a chance of actually having sex with her, you need to make her think that you don't find her sexually attractive. The less sexually interested in her that you appear to be, the more sexually interested in you she becomes. Incidentally, this is why men can never get rid of women that they actually don't want to have sex with: ignore them totally and they become obsessed stalkers.

Το συμπαθέστατο botάκι ετοιμάζεται για τη phase II του, αλλά κρατήστε σημείωση για όταν ξαναανέβει. Βρίσκω φανταστική την ιδέα.

Bandleader στα καθ'ημάς συνήθως σημαίνει "συνοικιακός παράγοντας με στοιχειώδεις γνώσεις ακκόρντων", εκτός αν (tick any that apply) έχει studio όπου προβάρουμε/ηχογραφούμε τζάμπα, ή πληρώνει μετακίνηση - φαγητό - διαμονή σε τυχόν εκτός έδρας, ή τρέχει ο ίδιος σε μαγαζιά για κλείσιμο εμφανίσεων, τριψίματα πλάτης, to see and to be seen κλπ...

Κοντολογίς, εάν πρώτα βάζει λεφτά όταν υπάρχουν έξοδα και μετά "ηγείται"... ας λέγεται και λιμενάρχης.

Στην πράξη όμως.

Aν μιλάμε για κάποιον που απλά είναι "η ψυχή της παρέας", ή κάποιον που ανασύρει συχνά ωραίες μουσικές από το προσωπικό του μπαούλο για να γεννηθούν νέα κομμάτια, φεύγουμε πολύ νομίζω από το concept του όρου.