arotron473

υπάρχει πάντα και ο παρακάτω αξιότιμος κύριος που εν έτει 1979 φτάνοντας ένα ενισχυτή στα όρια του, καθώς λέγεται, μας παρουσίασε το παρακάτω:

είναι βεβαία, γνωστό —χωρίς να αποδεικνύει κάτι από μόνο του— ποσό εμμονικός είναι ο ίδιος σε θέματα ήχου, ποιότητας και πιστότητας.

μέσα στα χρόνια είχε μάλλον την ευκαρία να το εξερευνήσει κι άλλο το κακό distortion και ίσως να το τερματίσει, εδώ:

...ή ίσως εδώ:

για την ώρα.

...και επίσης ένα ακόμα παράδειγμα κακού distortion και μίας παραγωγής τόσο βασισμένης σε αυτό αλλά και τόσο ακριβής, ώστε να μπορεί να φαλιρίσει ένα δισκογραφικό label.

από το περίφημο loveless —

"το fuzz πάει σύννεφο". όσο πιο κυριολεκτικά γίνεται.

κιθαριστής, λίγο μεσήλικας, τεχνοκράτης εξ' ορισμού, meta—anything, αλλά χωρίς να είναι κάτι απόλυτα καινούργιο. δε θα μπορούσε να έχει υπάρξει χωρίς τους beach boys, τους velvet underground, τον eno και το shoegaze. τι είναι άλλωστε απόλυτα καινούργιο και για πιο λόγο να είναι;

πηδάω τα εννέα πρώτα λεπτά αυτού του εξαιρετικού live για τους ανυπόμονους...

...and what about this?

(και γενικά όλο το psychocandy....)