Προς το περιεχόμενο

gamanos

Μέλος
  • Αναρτήσεις

    180
  • Μέλος από

  • Τελευταία επίσκεψη

Αναρτήσεις από gamanos

  1. Johnny πολύ ενδιαφέρον το λινκ, μπαίνει άμεσα στα υπόψιν.

     

    Chronis, αυτό το θέμα το έχεις δει;

    http://www.noiz.gr/index.php?topic=185850.0

     

    Αναφέρονται έμμεσα ένας δύο δάσκαλοι και ίσως μπορεί να βρεις κάποιες πληροφορίες από τα παιδιά που έχουν γράψει.

  2. Η σύνθεσή σου δεν έχει firewire έτσι;

     

    Πού θα κουμπώσει η κάρτα;  ;)

     

    Επίσης  , αν πας σε intel ,η cpu δεν είναι διαθέσιμη στα Public και μάλλον στο Msystems έχει στα ίδια λεφτά τον 4590 αντί του 4570 .

  3. Ξεκίνα από εδώ και τα ξαναλέμε

    (χοντρικά ΠΛΗΡΩΝΕΤΑΙ όλο το ποσό και απλά η επιχείρηση -γνωστός σου δεν θα το πληρώσει στο κράτος, έχουν παίξει παρεξηγήσεις. Τυπικά οφείλει να το παρουσιάζει σαν εξοπλισμό της επιχείρησής του, το θέμα σχετικότητας επιχείρησης- προϊόντος επίσης παίζει)

     

    http://www.noiz.gr/index.php?topic=176961.0

    http://www.noiz.gr/index.php?topic=166126.0

    http://www.noiz.gr/index.php?topic=1416.0

    http://www.noiz.gr/index.php?topic=188003.0

     

  4. Θα πρότεινα να μετονομαστεί το thread σε "Αγορά μεταχειρισμένων και κλεμμένα όργανα" ή όνειρα ;D ή κάτι παρεμφερές , γιατί με αυτόν τον τίτλο παραπέμπει αλλού και δεν θα βοηθάει σε μελλοντική αναζήτηση.

  5. Με προβλημάτισε αυτή η συζήτηση και καλού-κακού έριξα ένα κατσαβίδι στο νεσεσέρ με τα ξυριστικά.

     

    Strat είναι, αν δω τα δύσκολα θα βγάλω το μανίκι και θα τη βάλω στη βαλίτσα με τα ρούχα.  ;)

     

    Πρόσεξε μόνο πού θα είναι το νεσεσέρ.

    Μην περάσεις την κιθάρα και σε δέσουν για το κατσαβίδι ;D

  6. Θα συμφωνήσω με τον Κώστα.

    Ένας συμμαθητής μου , που απλώς κάποτε αντιστάθηκε, "έπρεπε" κάθε μέρα να φεύγει με συνοδεία γονιού και αδερφού για τον μαλάκα και την παρέα του που τον περίμεναν στο σχόλασμα.

    Κάθε εβδομάδα ερχόταν η μάνα του στον διευθυντή, ο οποίος πέρα από συστάσεις στο μαλάκα, δεν μπορούσε να κάνει πολλά γι΄αυτούς που περίμεναν έξω καθότι ήταν εξωσχολικοί .

     

     

  7. Προσωπική μου γνώμη, αφού δεν έχεις ήδη pc με firewire, να αποφύγεις αυτόν τον τύπο διασύνδεσης.

    Ξέρω ότι θεωρητικά είναι πιο σταθερό και μάλιστα προσωπικά έχω pc και κάρτα ήχου με firewire.

     

    Αλλά, πλέον το firewire εκλείπει από μητρικές, λάπτοπ ή έχει ένα υπολογίσιμο έξτρα κόστος, άλλες χρήσεις όπως παλιότερα (δίσκοι, φωτογραφικές κλπ) σχεδόν αποκλείονται και η ευκολία να "κουμπώσεις " την κάρτα σου σε ένα laptop φίλου, σε διακοπές ή όπου αλλού μπορεί να πρέπει να ληφθεί υπόψη.

     

    Προσωπική άποψη  :)

  8. Μικρός Καγμάκης, http://www.musicaccessories.gr/categories.asp?catid=592&page=4

    δοκίμασες;

     

    Ο Λογοθέτης πρέπει να έχει αλλά μάλλον όχι τις μάρκες που αναφέρεις.

     

    Περίμενε να απαντήσει και κανένας πιο φρεσκος.

    edit: βρήκα και αυτό στον Πειραιά http://www.diyaudio.gr/jj_tesla_gr.htm

     

  9. Τεχνικά, γίνεται . Ανάλογα και το κουτί σου μάλιστα, μπορεί να μην χρειάζεται καν έξτρα αντάπτορα για να τοποθετηθεί.

     

     

    Πρακτικά, συνίσταται αν

    1. είναι ssd

    2. δεν είναι ssd αλλά υπάρχει πρόβλημα κόστους αγοράς 3,5άρη σκληρού (επειδή συνήθως οι 2,5 άρηδες είναι πιο αργοί

    3. θα χρησιμοποιηθεί σαν έξτρα σκληρός-αποθήκη οπότε δεν σε νοιάζει.

     

    Ειδικά το 2 δεν είναι απόλυτο, αλλά για να ρωτάει κάποιος αν γίνεται να τον βάλει σε desktop, οι πιθανότητες να είναι πιο αργός  από 3,5άρη είναι αυξημένες

    ;)

     

  10. Να μην ξεχνάμε και την παράδοση  ;D

     

    ΤΟ ΚΟΜΠΟΛΟΙ, για τους μάγκες, αποτελούσε κι ένα μουσικό όργανο. Λοιπόν! Η αυθεντική πειραιώτικη ρεμπέτικη ορχήστρα των αρχών του '30 αποτελούνταν από μπουζούκι, μπαγλαμά και κιθάρα. Ελλείψει όμως μπαγλαμά, και για να συμπληρωθεί το κενό, κάποιος της παρέας που κάτεχε από ρυθμό στερέωνε ένα κομπολόι (από το μέσον της αρμαθιάς) σ' ένα κουμπί από το κουμπωμένο γιλέκο του, πίεζε τις χάντρες σφιχτά μεταξύ τους και πάνω σ' αυτές τις χάντρες έτριβε ένα άδειο ποτηράκι, στον ρυθμό του τραγουδιού. Ο ήχος που παραγόταν ήταν λαμπερότατος και έμοιαζε πολύ με αυτόν του μπαγλαμά. Το εν λόγω «κόλπο» χρησιμοποιήθηκε σε αρκετές ηχογραφήσεις. Ο Μάρκος κατέχει τη μερίδα του λέοντος σε δισκογραφήσεις τραγουδιών με «ποτηροκομπολόι», αφού τα μισά απ' αυτά που εντόπισα είναι δικά του.

     

    Τα υπόλοιπα είναι των Β. Παπάζογλου, Σ. Γαβαλά, Γ. Τσαούς, Α. Δελιά και άλλων. Ενδεικτικά αναφέρω:

     

    Ωρες με θρέφει ο λουλάς - Μάρκου Βαμβακάρη, 1933. Ντερβίσαινα - Β. Παπάζογλου, 1934. Η Ελένη η ζωντοχήρα - Γιουβάν Τσαούς, 1935. Παραπονούνται οι μάγκες μας - Γιουβάν Τσαούς, 1936. Ο Νίκος ο τρελάκιας - Α. Δελιά - Ν. Μάθεση, 1936. Το νταχτήρι - Φ. Ζουριδάκη (;), 1936

     

    Κάποιες γενικές παρατηρήσεις που μπορεί να γίνουν στα τραγούδια αυτά με «ποτηροκομπολόι» είναι:

     

    α. Ολα είναι ηχογραφημένα μεταξύ 1933 και 1936.

     

    β. Πάνω από τα μισά είναι άσματα «πονηρού» περιεχομένου.

     

    γ. Τα έχουν συνθέσει κυρίως «ζόρικοι» δημιουργοί, που δεν είχαν εύκολες προσβάσεις στις εταιρείες δίσκων.

     

    δ. Οι περισσότεροι επιμελητές δίσκων με ρεμπέτικα το «ποτηροκομπολόι» το ακούνε σαν ζίλια ή κουτάλια ή καστανιέτες, αν δεν το αγνοούν εντελώς...

     

    ε. Ανάλογος με το είδος του ποτηριού (ρακοπότηρο, κρασοπότηρο, νεροπότηρο κ.λπ.) ήταν και ο παραγόμενος ήχος.

     

    στ. Σ' ένα τραγούδι έχουμε ταυτόχρονη χρησιμοποίηση μπαγλαμά και «ποτηροκομπολογιού». Ευκρινέστατα λοιπόν το ακούμε στην Ατσιγγάνα (Γ. Μπάτης, 1934).

     

    η. Ενώ στα ζίλια, στα κουτάλια και στις καστανιέτες η παρουσία τους σε τραγούδια περιορίζεται μόνο στις εισαγωγές των τραγουδιών, ο κανόνας αυτός δεν ισχύει για τα... άναρχα «ποτηροκομπολόγια», τα οποία παίζουν συνήθως σε όλο το τραγούδι.

     

    Το «ποτηροκομπολόι» ζωντάνεψε στις μέρες μας, μετά το ειδικότερο ενδιαφέρον που δείχνει τμήμα κυρίως της νεολαίας για τα ρεμπέτικα, αλλά και τις ως εκ τούτου πάμπολλες ερασιτεχνικές κομπανίες. Συνυπάρχει αρμονικότατα με το μπαγλαμαδάκι, παίζεται ευχάριστα και επιπλέον δίνει στον παίζοντα αίσθηση συντροφικότητας και... χρησιμότητας. Γι' αυτό βλέπει κανείς, όχι σπάνια, δύο ή και τρία άτομα σε μια ορχήστρα να παίζει έκαστος το δικό του «ποτηροκομπολόι», με διαφορετικό το καθένα ήχο.

     

    πηγή: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=282740

  11. Τι εξοπλισμό θα βάλεις, θέλεις και ρακιέρα;

    Επίσης τι μήκη κοιτάς;

     

    Εγώ πήρα μια επιφάνεια γραφείου από το IKEA και πέντε πόδια, 2 ράφια για μόνιτορ stands μαζί με 8 ποδαράκια και έχω δημιουργήσει ένα σαν διπλό σταθμό εργασίας, δηλαδή χωράνε 2 άτομα άνετα να δουλέψουνε.

     

    Είναι από τα πιο common ikeahacks, έχει και σχετικό thread στο hardforum .

     

    Το κόστος μένει χαμηλά και ειδικά αν το αντιπαραβάλεις με έτοιμες λύσεις ακόμα και από το ΙΚΕΑ .

  12. Παράθεση από: trolley στις 08:37 - 23/05/13

    Αν πεις σε κάποιον υπέρμαχο της "αξίας της λαϊκής τέχνης", ωραία, δείξε μου σε παρακαλώ ένα σύγχρονό σου έργο λαϊκής τέχνης που να πιστεύεις ότι έχει τέτοια αξία"

     

    Αυτή είναι μια ερώτηση, που θα είχε ενδιαφέρον να απαντηθεί.  :)

     

    Η μη απάντησή της συνιστά αποδοχή των θέσεων του trolley, βάσει ρεαλισμού και εξηγούμαι:

     

    αν η λαϊκή Τέχνη έχει αξία, αλλά δεν υπάρχει κάποιος σύγχρονος δημιουργός λαϊκών καλλιτεχνημάτων, τότε αυτή  η αξία είναι, μόνο στα χαρτιά ή αλλιώς στερείται νοήματος.

    Αυτό, αυτομάτως, καθιστά τους "σύγχρονους λαϊκούς καλλιτέχνες" αναπαραγωγούς και όχι δημιουργούς.

     

    Σοβαρά τώρα;

     

  13. Μιλώντας για το διηνεκές και αρχόμενοι από τον Πλάτωνα, η αρνητική φόρτιση μιας λέξης για μια γενιά ανθρώπων που πέρασε παγκοσμίους, εμφυλίους, δικτατορίες δεν αρκεί για να αποτελέσει επιχείρημα ως προς την λαϊκότητα και αν μέρος του Τύπου οσφυοκαμπτικά αρνούνταν να την διαγνώσει- διατυπώσει.

     

    Αν θεωρείς επίσης το μαύρο πουκάμισο ( και τα μούσια) του ψαραντώνη στυλιστική επιλογή αντίστοιχη της Beyonce και μέρος του show, κάπου χάνεται ο κοινός τόπος, όταν έχεις ήδη υπαινιχθεί ο ίδιος λαογραφικούς λόγους για αυτές τις επιλογές.

     

     

  14. Εγώ, έχοντας επίγνωση πως είμαστε εκτός θέματος του OP, θα επισημάνω πάντως ότι ούτε οι Χειμερινοί Κολυμβητές, ούτε οι Daly/Ψαραντώνης είναι ακριβώς "σύγχρονοι", με την έννοια ότι καθιέρωσαν και δοκίμασαν το εκφραστικό τους πλαίσιο αρκετές δεκαετίες πριν (πήγαινα... Λύκειο όταν πήρα τον πρώτο δίσκο των ΧΚ...).

     

    Ακόμη και έτσι όμως, για ποιο λόγο επισημαίνεις το ότι ίσως έχουν πιει ρακές; Αν μου επιτρέπεις θα σου πω εγώ τον λόγο: ότι ελλείψει καλλιτεχνικής αξίας, ο νους (σου/μου) είναι υποχρεωμένος να αναζητήσει λαογραφικό περιεχόμενο, στα πλαίσια του οποίου λειτουργεί το συγκεκριμένο δρώμενο. Τα μούσια αλλά Ψηλορείτη, είναι μέρος αυτού του πράγματος επίσης.

     

    Οπότε, κάπου εκεί, έχεις και έναν (από τους πολλούς πιθανούς) ορισμούς για την Καλλιτεχνική Αξία: είναι αυτό που θα μπορούσε να εξακολουθεί να δεσμεύει το ενδιαφέρον σου, ελλείψει όλων αυτών, π.χ. να είχε νόημα να τους δεις (ακούσεις) ξυρισμένους και ξεμέθυστους (σ.σ. δεν υπαινίσσομαι ότι είναι "μπεκρήδες" οι άνθρωποι).

     

     

     

    Καταρχάς, είναι σύγχρονοι μας. Αυτό ζητήθηκε, όχι να είναι πιτσιρίκια, αλλά να παράγουν ΤΩΡΑ καλλιτεχνικό έργο.

     

    Δεύτερον, προσπάθησα να είμαι αρκετά περιγραφικός στο παράδειγμά μου ώστε να μην ακούσω τον πρώτο εύκολο αντίλογο ότι απουσιάζει ο αυθορμητισμός και υπάρχει επιτήδευση (όπως θα συνέβαινε σε ένα studio δίσκο τους), γι' αυτό και τζαμάρισμα γι' αυτό και οι ρακές.

     

    Οπότε σαφώς σου επιτρέπω οποιαδήποτε προσέγγιση και με όλο το σεβασμό θα μου επιτρέψεις να εκλαμβάνω οποιαδήποτε συζήτηση για τρίχες και μέθη μέρος μιας εντελώς άλλης συζήτησης που για μένα ίσως να παρουσιάζει έλλειψη επιχειρημάτων στην εξής ερώτηση:

     

    Ο Ψαραντώνης , τζαμάροντας με τον Ross Daly , είναι δυο λαϊκοί καλλιτέχνες που το παραγόμενο αποτέλεσμα έχει καλιτεχνική αξία;

     

  15. Να συγχωράει η χάρη σου, αλλά δεν είμαι και τόσο σίγουρος γι'αυτό.  8)

     

    Εγώ ρώτησα το neeq για ένα θέμα, στο οποίο εκφράστηκε με βεβαιότητα:

     

    ενώ εσύ μου ζητάς, εκ του πονηρού, να ορίσω ένα θέμα, στο οποίο δεν έχουν καταφέρει να τοποθετηθούν και να απαντήσουν ειδήμονες, στο πέρασμα των χρόνων και στο οποίο, μάλιστα, υπάρχουν περισσότερες αντιφάσεις παρά σύμφωνες γνώμες.

     

    Ο σκοπός σου, πίσω από αυτό, είναι να ακυρώσεις οποιοδήποτε επιχείρημα και σκέψη μου, λόγω ελλιπούς ορισμού της Καλλιτεχνικής Αξίας.

     

    Σου επιστρέφω, λοιπόν, το ερώτημα και σου ζητώ να μου ορίσεις εσύ την Καλλιτεχνική Αξία στην Παραδοσιακή Μουσική.

     

    Προσωπική μου γνώμη, επ'αυτού, είναι ότι η αξία της Παραδοσιακής Μουσικής βρίσκεται στο λαογραφικό και συναισθηματικό της κομμάτι και όχι στο καλλιτεχνικό, όπως αυτό (το καλλιτεχνικό) διατυπώθηκε από τον trοlley σε κάποια από τις τοποθετήσεις του σε παρόμοιο θέμα, που ανοίχτηκε μέσα στο μήνα (περίπου), που μας πέρασε.Αν δεν την έχεις υπόψιν σου (την τοποθέτηση), κάνε το homework σου και ψάξτο.

     

    Βαριέμαι να το κάνω εγω για σένα.  :)

     

    Λυπάμαι που σε μια φιλοσοφική συζήτηση ψάχνεις για εκ του πονηρού προσεγγισεις από εμένα. Ευχαριστώ και που υπονοείς την άγνοιά μου  μιας συζήτησης που έχω πάρει ένα μικρό μέρος.

     

    Ζητήθηκε η παράθεση παραδειγμάτων σύγχρονων λαϊκών καλλιτεχνών που να έχουν ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΑΞΙΑ. (ήδη όπως τίθεται είναι έωλο αλλά τέλως πάντων).

    Η ερώτηση μου είναι σαφής και την εξηγεί πολύ καλύτερα ο neeq.

     

    Αν αρχίσουμε και λέμε παραδείγματα, πχ Χειμερινοί κολυμβητές όπως ειπώθηκε, ένα τζαμάρισμα του Ψαραντώνη με τον Ross Daly θα έλεγα εγώ, την ώρα που έχουν πιεί ρακές, θα αρχίσετε να λέτε ότι είναι δισκογραφημένοι, ότι δεν είναι εμπορικοί, ότι είναι εμπορικοί και ούτω καθ'εξής.

     

    Άρα που καταλήγουμε;

     

    Εγώ λοιπόν, αφού επιμένεις, λέω ότι ένα τέτοιο τζαμάρισμα,από δύο καλλιτέχνες λαϊκούς,  έχει απίστευτη καλλιτεχνική αξία . Είναι σύγχρονοί μας και τουλάχιστον ο Ψαραντώνης τυγχάνει πανευρωπαϊκής αναγνώρισης, διατηρεί την λαϊκή ντοπιολαλιά και βασίζεται (αν και θα προτιμούσα εξυμνεί) στην παραδοσιακή κρητική μουσική.

    Και μαζί μου συμφωνεί πλήθος κόσμου.

     

    Άρα εγώ θεωρώ πώς εφόσον την ενστερνίζομαι, δεν χρειάζεται να ορίσω την ανυπαρξία καλλιτεχνικής αξίας στην λαϊκή τέχνη.

    Αλλά εγώ είμαι τόσο μικρόνοος που θεωρώ ότι αν δεν είχε καλλιτεχνική αξία δεν θα αποκαλούνταν λαϊκή ΤΕΧΝΗ αλλά λαϊκή εκφραση/πρακτική ή ότι άλλο.

     

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου