ez

Δεν διαθέτω τις μουσικές γνώσεις για να κρίνω τις συνθέσεις, όμως διαθέτω ψυχή κι αισθήσεις, αυτά μου λένε δυο πράγματα.

Πρώτα πως η τέχνη σου με συγκινεί, με συναρπάζει και με αγκαλιάζει.

Ύστερα, πόσο θα ήθελα να είχε μεγαλύτερη διάρκεια.

Συγχαρητήρια κι ευχαριστώ.

Με ερεθισε αυτο το κομβιο "γραψτε μια κριτικη" και το πατησα!

Δεν μπορω παρα να συμφωνησω εν γενει με τους προλαλησαντες και ειδικοτερα με τον npap προσθετοντας το εξης: αγαπητε Σπυρο, καθε που ηχογραφεις εχεις ενα μαγικο αγγιγμα, αληθινα ζηλευτο, μπραβο σου για πολλοστη φορα.

Να σχολιασω και κατι με αλλη οπτικη, ετσι για να εχει και νοημα η "κριτικη" βρε αδελφε...

Ενα βασικο στοιχειο που αποπροσανατολιζει ελαφρως τον ακροατη, ειναι το γεγονος πως πατας σε δυο διαφορετικα στυλ καθως ξεδιπλωνεται το κομματι, ας πουμε σε ενα στυλ early Magic Sam-vintage Chicago & modern SRV τροπον τινα...ισως και ηθελημενα...προσωπικα θα το προτιμουσα πιο μονολιθικο, χωρις τα εξτρα μελωδικα περασματα και αλλαγες και με περισσοτερο αυτοσχεδιασμο και "εμβαθυνση" - παιχνιδισμα στο βασικο μοτιβο χωρις την "ευκολια" που σου παρεχουν οι αλλαγες...εχω την αισθηση πως για το βαθυ μπλουζ παιξιμο που πλησιαζεις στο κομματι θα ηταν μια επιλογη και για σενα πιο προκλητικη αλλα και για τον ακροατη πιο εντονη...αλλως πως, μερικες φορες νοιωθουμε πως "πρεπει" να βαλουμε και κατι τις παραπανω/διαφορετικο στο ονομα της πρωτοτυπιας αλλα καποτε ισως και να μη χρειαζεται...ολα τα παραπανω τα γραφω με ζεστη καρδια αφου ειναι γνωστο το ποσο σε εκτιμω αλλα και επιπροσθετως ανηκω σε κεινη την κατηγορια ακροατων που δεχονται τα πονηματα των καλλιτεχνων ως περιπου θεσφατα...κοντολογης, αν δεν ενοιωθα φιλος σου, δεν θα σχολιαζα καθολου, θα περιοριζομουν στα συγχαρητηρια.