bluesscholar

καλημέρα σε όλους! Είναι όντως εξαιρετικοί! Παραθέτω και μια Live εκδοση του Voice of Chunk

Για όσους γνωρίζουν τους Magnolia Electric Co. και όχι μόνο. Πρόκειται για ένα από τα project του πρόσφατα χαμένου Jason Molina. Είναι ένα ντοκιμαντέρ που καταγράφει την διαδικασία ηχογράφησης του άλμπουμ τους, Josephine στο studio του Steve Albini. Όταν κλείστηκε ο χρόνος στο studio ο Molina δεν είχε ολοκληρώσει τα τραγούδια που θα ηχογραφούσε. Κάποια μάλιστα γράφτηκαν επί τόπου. Φαίνεται το δέσιμο της μπάντας και ο τρόπος που λειτουργούσε ο Molina στην μπάντα.

Σιγά σιγά αρχίζουν και αναμεταδίδουν την είδηση κάποια site. Εδώ (http://www.insidebayarea.com/ci_23109960/music-collaboration-giant-bob-brozman-dies-at-age) υπαρχει ενα αρθρο ως επικηδειος.

Γενικά δεν μου αρεσει να σχολιαζω απωλειες ανθρωπων αλλά όπως και σε άλλους στο forum μου ειχε κανει τρομερη εντυπωση η απλότητά του και η προθυμία του να μιλήσει μαζί σου και να σε βοηθήσει σε θέματα μουσικά.

Θυμαμαι ακομα την εκπληξη της μητέρας μου (Ιαπωνεζα γαρ) όταν διαβασε μια ιδιοχειρη αφιέρωση του Brozman προς αυτή, γραμμένη στα λιγα Ιαπωνικά που ειχε μαθει στα ταξίδια του!

Παντως σε δοκιμη που εκανα  να παραγγειλω ειναι 40 δολλαρια το πακετο τα 3 βινυλια και αλλα 31.5 τα φθηνοτερα μεταφορικα για Ελλαδα. Παραειναι ακριβα. Ευτυχως οι επανεκδοσεις της Monk records http://www.forcedexposure.com/labels/monk.italy.html ειναι διαθεσιμες μεσω Amazon και με πολυ χαμηλοτερα μεταφορικα  ;)

Συμφωνα με τον εν λόγω άρθρο (http://www.bbc.co.uk/news/entertainment-arts-21352483), ο κος Jack White θα επανακυκλοφορήσει μεσω της εταιρείας του Third Man Records και σε συνεργασία με την Document Records ηχογραφήσεις προπολεμικών Blues! Σκοπός του εγχειρήματος δεν ειναι τόσο το κέρδος (όπως αναφερεται στο αρθρο) αλλα η διάθεση του υλικού στον κόσμο. Οι δίσκοι θα κυκλοφορήσουν με χρονολογικη σειρά. τελικός στόχος είναι η επανέκδοση ολων των 25000 ηχογραφησεων των οποίων τα δικαιώματα ανήκουν στην Document!!!  :o

Ήδη ξεκίνησαν τα 3 πρώτα άλμπουμ! http://thirdmanrecords.com/

Επί τη ευκαιρία να ρωτήσω κάτι:Ο Μάρκος είναι ο ίδιος που δούλευε στον Ζόζεφ (το 90κάτι) στο κατάστημα στη Χαρ. Τρικούπη;

 

Δεν έχω ιδέα από τα καταστήματα κάτω στην Αθήνα,στο μόνο που είχε τύχει να πάω (πρόσφατα το 90κάτι όπως είπα... ;D) ήταν το συγκεκριμένο και θυμάμαι έναν Μάρκο που δούλευε εκεί τότε...

 

 

Ναι, αυτος ειναι.

Ευχαριστώ πολύ! Μόλις με γλιτωσες απο παρα πολύ δρομο! Μάλλον κατι τετοιο θα συνέβη για να μην υπαρχει επικοινωνία...

Καλησπέρα!

Μια ερωτηση να κανω - ελπίζω να τη θέτω στη σωστή κατηγορία.

Προσπαθώ να επικοινωνήσω με το κατάστημα mblues7 στην Καλλιδρομίου. Το σταθερό τηλέφωνο που βρίσκω στο Internet ειναι νεκρό, το κινητό που διαφημίζεται ως άλλος αριθμός επικοινωνίας δεν αντιστοιχει σε χρήστη και στον ΟΤΕ που καλεσα μου δωθηκε εκτός από τον νεκρό τηλεφωνικό αριθμό του καταστήματος ένα κινητό το οποίο είναι απενεργοποιημένο. Μήπως τυγχανει να γνωρίζει κανείς τι συμβαινει με το καταστημα?

Απλά καταπληκτικό! Το έχω ανοίξει στο γραφείο και παίζει!

ημουν κι εγω εκει, ειχα την τυχη να παω backstage μετα το live. οι προλαλησαντες φυσικα περιεγραψαν πολυ καλα τα οσα διαδραματιστηκαν στο λαιβ, οσο για τον frisell, εχω να πω οτι ειναι ενας εξαιρετικα σεμνος, χαμηλων τονων ανθρωπος, δε νομιζω οτι εχει καταλαβει το μεγεθος της επιρροης που εχει ασκησει στους ομοτεχνους του.

επισης να προσθεσω οτι ο tony scherr ειναι ενας εξαιρετικος μουσικος in his own right, too cool for school και με ενα γαματο σκαφος - frankenstein που ενδεχομενως να προκαλεσε την περιεργεια των συμφορουμιτων που ηταν εκει. αποτελειται απο το σωμα μιας φτηνιαρικης γιαπωνεζικης , δεν εχει center block, και ο λαιμος ειναι all parts, τον οποιο ο luthier του scherr, τον εφερε στα μετρα του.  επισης ειχε gibson '59 pups. και ο frisell επαιζε με tele φτιαγμενη απο parts, μαλιστα το σωμα της συγκεκριμενης εχει γινει chambered. σε γενικες γραμμες, τπτ εξωτικο, δεν συγκρατησα τι μου ειπε για τους μαγνητες, γιατι πολυ γρηγορα αρχισε να μου εκθειαζει τους charlie christan του lollar.

 

Εισαι ένας πολύ τυχερός άνθρωπος... Βασικά δεν ήξερα πως υπηρχε η δυνατότητα backstage. Για το σκαφάκι του Scherr είχα όντως την απορία. Πάντως και 2 χρόνια πριν που τον είδα, έπαιζε με ένα σκάφος Guild του οποίου το σώμα ήταν εντελώς γυμνό (είχε ξύσει όλη την μπογιά). Στο δικό του live που τον ειχα ακουσει χρησιμοποιούσε το σκάφος για ελεγχόμενα feedback τα οποία ενσωμάτωνε στο παίξιμό του. Οι δε δυναμικές του στο παίξιμο ήταν απίστευτες! Γενικά αυτός ο τύπος όταν παίζει, το αισθάνεται (και αυτο φαίνονταν και στο Σαββατιάτικο Live).

Ήταν όντως μια όμορφη βραδιά, να σημειώσουμε όμως πως o ντράμερ έλειπε, θύμα κι αυτός του τυφώνα Σάντι. Ο Frisell κατά το ξεκίνημα ενημέρωσε τον κόσμο πως ο Wollessen δεν μπόρεσε να ταξιδέψει από Νέα Υόρκη. Το ενδιαφέρον ήταν πως ο Tony Scherr εμφανίστηκε παίζοντας κιθάρα και μπάσο. Δεν είμαι βέβαιος αν χρειάστηκε κάποια αναπροσαρμογή λόγω απώλειας ντραμς, πάντως ήταν όλοι τους εξαιρετικοί και πολύ ενδιαφέρουσα η εμφάνιση ως concept (το μουσικό ντύσιμο του ντοκιμαντέρ, live).

Μιας και καθόμουν στην τρίτη σειρά δεν ήξερα που να πρωτοκοιτάξω: Τα πλάνα που προβάλλονταν στην οθόνη, ή τους μουσικούς οι οποίοι φαίνονταν πως πραγματικά το απολάμβαναν.

Προσωπικά πιστεύω, ότι με την υψηλή τιμή των βινυλίων, θα έπρεπε οι εταιρείες να συμπεριλαμβάνουν και μια sd κάρτα με την ψηφιοποιημένη μορφή του. Για λόγους αρχείου βρε παιδί μου.

Σε κάποιες περιπτώσεις, γίνεται. Μπορέι βέβαια να μην είναι sd κάρτα, αλλά υπάρχει χαρτάκι μέσα με λινκ και κωδικό που επιτρέπει στον χρήστη να κάνει download τον δίσκο. Δυστυχώς δεν συμβαίνει συχνά. Προσωπικά το πέτυχα στον νέο δίσκο της Cat Power, στο Chulahoma των Black Keyes και σε ένα remaster των Pink Floyd (Dark Side of the Moon). Κάποιες εταιρείες επιλέγουν, μαζί με το βινύλιο να δίνουν και το CD. Μάλιστα αν δεν κανω λάθος η Ελληνική Inner Ear το έχει κάνει σε κάποια άλμπουμ της.

Θα συμφωνήσω για τη διαδικασία ψαξίματος, ωστόσο δεν αξίζει πραγματικά τα παραπάνω λεφτά που θα πληρώσεις. Προσωπικά, κι εγώ από το Αγγλικό amazon ψωνίζω και συνήθως από ανεξάρτητα καταστήματα που "στεγάζονται" στο amazon. Καινούρια βινύλια, στο 30 - 50% φθηνότερα ακόμα και με τα μεταφορικά, σε σχέση με τα εδώ καταστήματα. Αν πάλι μιλάμε για μεταχειρισμένα βινύλια, όντως υπάρχουν καταστήματα με αρκετά συμπαθητικές τιμές στην Ελλάδα.

Μιλάς μήπως για αυτή την έκδοση; http://www.amazon.com/Kid-A-2-10-LPs-Vinyl/dp/B00004YLIU

Αυτή είναι μια Limited edition που όπως βλέπεις το Αμαζον την έχει για ούτε 30 δολλάρια. Τα 50 ευρώ είναι μάλλον πολλά! Προσωπικά δεν πιστεύω πως θα δεις διαφορά στο standard 12-ιντσο βινύλιο και σε αυτό. Έχεις κάποιο ιδιαίτερο ηχοσύστημα που θα το ακούσεις; Θεωρητικά, εφόσον το άλμπουμ είναι σε 2 χ 10-ιντσα δισκάκια η πληροφορία (στα grooves του δίσκου) είναι πιο αραιά γραμμένη αρα λιγότερο συμπιεσμένη. Δεν πιστεύω πάντως πως θα ακούσεις κατι διαφορετικό αν το ηχοσύστημά σου είναι "βασικό". Αν πάλι είσαι διατεθειμένος να δώσεις αυτό το ποσό και είσαι fan θα έχεις μια πολύ ωραία Limited Edition έκδοση.

Καλησπέρα! Πρωτίστως ένας βασικός παράγοντας για το τί θα ακούσεις είναι το πικάπ, η βελόνα, η προενίσχυση, τα ηχεία μέχρι και τα καλώδια. Θέτοντας ως δεδομένο πως μιλάμε για ένα ηχοσύστημα κάποιων βασικών, ουσιωδών αξιώσεων, τότε η κοπή μπορεί και να είναι διακριτή.

Για παράδειγμα, τα εν Ελλάδι κομμένα βινύλια είναι γνωστά για την μέτρια ποιότητά τους, κυρίως λόγω της ποιότητας του υλικού. Βινύλια όπως τα Ιαπωνικά λόγου χάρη, είναι φημισμένα λόγω της ψηλής περιεκτικότητας του υλικού του δίσκου σε βινύλιο αλλά και του γεγονότος πως χρησιμοποιούν master πρώτης γενιάς.

Σε κάθε περίπτωση, η ποιότητα ενός βινυλίου είναι και δείγμα του επιπέδου της αγοράς στην οποία διατίθεται σε συνάρτηση με το πόσα χρήματα μπορεί να διαθέσει κανείς. Δεν είναι τυχαίο πως υπάρχουν όλες αυτές οι audiophile εκδόσεις βινυλίων 180 gr και ακόμα πιο "προχωρημένες" εκδόσεις στις οποίες μιλάμε για ενα άλμπουμ οπου σε μια standard έκδοση αποτελείται από έναν δίσκο ενώ σε audiophile ακόμα και από 4 δίσκους.

Αναμένω κι εγώ εναγωνίως τη βραδιά αυτή! Απλά και για το story, μαζί του έιναι ο καταπληκτικός Tony Scherr (ο οποίος τυγχάνει και κιθαρίστας με μια μικρή αλλα καταπληκτική δισκογραφία).

Οι Frisell και Wollessen (drums) είναι οι μουσικοί που ακούγονται στο East/West ενώ ο Scherr είναι ο μπασίστας στο East. 

Όλως τυχαίως έπεσα στο youtube πάνω σε μια άκρως ενδιαφέρουσα reality σειρά με την ονομασία Grooveable Feast. Όπως λέει και η σειρά, "Where musicians meet for dinner and a show". Στο συγκεκριμένο επεισόδιο καλεσμένος ο κος Campilongo! Άκρως ενδιαφέρουσα συζήτηση και εμφάνισή του. Πρόκειται για 4 μέρη. Προηγείται συζήτηση και ακολουθεί εμφάνιση. Οικοδεσπότης ο Richard Julian, των Little Willies!

By the way, για τον καινούριο δίσκο των Willies τα μάθατε; http://www.thelittlewillies.net/

Απλά καταπληκτικός! Ήθελα επίσης να σημειώσω (χωρίς να θέλω να βγάλω το θέμα off topic) και την εμφάνιση στο τελευταίο video (making of "all we are saying") του μπασίστα Tony Scherr. Είναι ο μπασίστας που παίζει με τον Frisell στο "East" από το άλμπουμ East/West (για 'μένα ένα απο τα αγαπημένα μου άλμπουμ). Ο Tony Scherr είναι επίσης και τραγουδιστής και κιθαρίστας με ένα παίξιμο που απλά σε καθηλώνει! Είχα την τύχη να τον ακούσω live στην Νέα Υόρκη και ήταν πράγματι μαγικός. Δυστυχώς στο youtube δεν υπάρχει πολύ υλικό του. Είναι session μουσικός με 2 μόνο προσωπικούς δίσκους. Μόλις τον είδα στο video ήθελα να του "αποδώσω" τα credits που θεωρώ πως του πρέπουν...

Αλήθεια ,επειδή διάβασα κάποια πράγματα για ρύθμιση του άξιον αποκλειστικά από μάστορα ,παίζει να μην γνωρίζουν οι δικοί μας εδώ ?

Καλημέρα! Προσωπικά δεν έχει χρειαστεί να αλλάξω κάποια ρύθμιση στην κιθάρα μου οπότε δεν είμαι σε θέση να προτείνω μάστορα. Όμως, μπορώ να σου πω πως ο λόγος που χρειάζεται μάστορα για το setup είναι επειδή σε αντίθεση με τις ηλεκτρικές κιθάρες, όταν θέλεις να χαμηλώσεις τις χορδές, η γέφυρα δεν είναι ρυθμιζόμενη. Στις Biscuit bridge πρόκειται ουσιαστικά για ένα κομμάτι ξύλο που πατά πάνω στον κώνο. Ο μόνος τρόπος να χαμηλώσει το action είναι ο τεχνίτης να κόψει (όπως κόβει ένα nut) τα αυλάκια της γέφυρας περισσότερο. Όπως αντιλαμβάνεσαι η εργασία αυτή είναι μη αναστρέψιμη και για να γυρίσεις στην αρχική κατάσταση του biscuit bridge είναι ουσιαστικά αναγκαία η αγορά ενός νέου. Εναλλακτικά, απλά αλλάζεις τη γέφυρα με χαμηλότερη. Ακόμα κι αυτό απαιτεί μια συγκεκριμένη διαδικασία. Ακολούθως παραθέτω φωτογραφικά τα τμήματα της κιθάρας στα οποία πρέπει να επέμβεις για να την χαμηλώσεις. Αυτό γίνεται ως εξής:

Φωτο 1: εδώ έχουμε τη γέφυρα.

Φωτο 2: εδώ πως περνούν οι χορδές από τη γέφυρα

Φωτό 3: εδώ έχουμε τη γέφυρα επί του κώνου, ο οποίος έχει αφαιρεθεί από το σώμα

Φωτο 4: εδώ έχουμε τα 2 είδη γέφυρας

Η διαδικασία αυτή δεν είναι καθόλου εύκολη καθώς ο κώνος είναι πολύ μαλακός και αν στραβώσει, θέλεις αλλαγή. Η αφαίρεση της γέφυρας και η τοποθέτηση επίσης θέλει διαδικασία. Για περισσότερα μπορείς να πας και στην πηγή από όπου άντλησα τις φωτογραφίες: http://littlebrotherblues.com/Gear/National-EN-Setup/index.html

Συγχαρητήρια για την προσπάθεια όπως και τον ευρηματικό τίτλο και από εμένα! Η αίσθηση που αποκόμισα είναι αυτή μιας lo-fi ντοκιμαντερ-ίστικης δουλειάς (και το Lo-fi δεν το λέω καθόλου υποτιμητικά).

Εκπλήσσομαι κι εγώ πολύ ευχάριστα από το σχόλιό σου περί παραχώρησης συνεντεύξεων κλπ από διάφορους μουσικούς. Από την άλλη βέβαια, όλοι έχουμε την τάση να μυθοποιούμε τους μουσικούς που ακούμε οπότε τέτοιες χειρονομίες σίγουρα κάνουν την έκπληξη μας μεγαλύτερη.

Πώς θα είναι το στυλ του  site? Βιογραφικό για τους μουσικούς που ακούς, ενημερωτικό με υλικό από τα live τους;

Εύχομαι καλή συνέχεια!

χαχαχαχαχαχαχαχα!!! ;D ;D ;D

είπαμε, δεν ειμαι τόσο πρόστυχο αγόρι!!!!! αλήθεια, προσπαθούσα να με φανταστω με χρυσή κιθάρα και δεν μου έβγαινε...!!!!

Όσο για το wraparound φαντάζομαι θα έχει να κάνει με τη μείωση του κόστους.... υποθέτω πως θα μπορει να μπει μετά πάντως, ε?

Πάντως το goldtop μοντέλο είναι πραγματικά πολύ όμορφο. Δεν ξέρω αν μπόρεσες να τη δεις από κοντά, αλλά πραγματικά ΔΕΝ είναι τόσο ακραίο όσο νομίζεις και ούτε sparkly.

@ superfunk: όντως το wraparound θα ήταν μια άψογη επιλογή από πλευράς Gibson αλλά...

Όμως, υπάρχει η ενδιάμεση λύση (κάτι που είχα κάνει στην standard les paul που είχα). Δηλαδή, να περάσει κανείς τις χορδές γύρω από το tailpiece. Δεν ξέρω πόσο φέρνει ηχητικά αυτή η πατέντα στο κλασσικό wraparound αλλά είναι μια λύση και δουλεύει!

 

Οι κύριες διαφορές είναι όντως το μπράτσο (αν και διάβασα για 50s που μοιάζαν με 60s στο πάχος - και τούμπαλιν)

Αν και το 50s μπράτσο δεν και ειναι και το πιο παχύ που εχω συναντήσει σε Gibson σίγουρα πιστεύω πως έχει μεγάλες διαφορές με το 60s (το αναφέρω επειδή είχα μια Les Paul special με 60s slim taper μπράτσο). Ισως η περίπτωση που λες να έχει να κανει με το quality control (?) της Gibson.

Με 'γειά η κιθάρα! Η honeyburst ήταν η επόμενη επιλογή μου αλλά τελικά επικράτησε η goldtop  ;D

Φαντάζομαι πως είναι ο φωτισμός στη φωτογραφία, αλλά βλέπω το κόκκινο να επικρατεί αρκετά στο χρώμα. Από ό,τι θυμάμαι οι κύριες διαφορές μεταξύ 60's & 50's είναι το μπράτσο και τα Orange caps που έχει η 50's. Θα είχε ενδιαφέρον να δούμε αν πράγματι κάνουν διαφορά.

Και πάλι καλόπαιχτη!

Απο Ολλανδία έχω κάνει μία αγορά online απο εδώ

http://www.maxguitarstore.com/meetmax.php

 

Έχουν μαγαζιά σε Den Haag και Nijmegen , ρίξτους μια ματιά

 

Συμφωνώ και επαυξάνω για το max guitar store. Έχω επισκεφτεί το κατάστημα της Χάγης το 2008 και μάλιστα έφυγα με μια Les Paul Standard από εκεί. Πολύ καλή εξυπηρέτηση, καλές τιμές (την κιθάρα την αγόρασα τότε φθηνότερα από την τιμή του Thoman) και μάλιστα από ό,τι μου ανέφερε ο πωλητής έχουν αρκετούς Έλληνες πελάτες.

Στο Amsterdam υπήρχαν επίσης κάποια μαγαζιά αλλά από ότι θυμάμαι δεν υπήρχε κάποιο κατάστημα (από αυτά που είδα) που να έχει καλές τιμές ή την ποικιλία του Max.

 

Ψάχνω λοιπόν να αλλάξω αυτόν τον ήχο με καινούργιους μαγνήτες, χωρίς όμως να θέλω να πειράξω καθόλου το σώμα.

 

Ιδανικά ψάχνω έναν ήχο ανάμεσα σε P90s και humbucker, που να χει περισσότερο όγκο και ένταση απο single coils και να παραπέμπει περισσότερο σε "σκαφάτο" ήχo (γεμάτο, μεστό κλπ). Κάτι βέβαια που δεν γνωρίζω εάν μπορώ να πετύχω.

 

Ευχαριστώ!

έχω να σου προτείνω τον γνωστό και ως Charlie Christian pickup. Κατασκευάζεται από διάφορους, με πιο γνωστό τον Jason Lollar (http://www.noiz.gr/index.php?topic=175833.0) θα σου δώσει ακριβώς τον ήχο που ζητάς (πιο "σκαφάτος) με πολύ ζεστά μπάσα, ΑΛΛΑ θα χρειαστεί να σκάψεις το σώμα. Αν είσαι διατεθημένος να το κάνεις, ο μαγνήτης αυτός θα σε αποζημιώσει σίγουρα!