Suede

https://reverb.com/news/j-mascis-of-dinosaur-jr-to-sell-massive-lot-of-excess-gear-on-reverb

Μπήκε και ο Τζέυ στο κόλπο του Reverb και φαίνεται να ξεφορτώνει πολύ gear.

Έχει πολλή πλάκα πάντως στις συνεντεύξεις - όπως είχε πει κάποιος,

"Ο J Mascis παίζει κιθάρα όπως μιλάει ο περισσότερος κόσμος, αλλά μιλάει όπως ο περισσότερος κόσμος παίζει κιθάρα".

Άξιος , αν και δεν σε βλεπω εξοικειωμένο με τα εργαλεία το τόλμησες και τα κατάφερες

Καλά παιξίματα ανέβασε και κάποιο κλιπάκι ν ακούσουμε :D

Ευχαριστώ! Χαχα αφού τα κατάφερα εγώ υπάρχει ελπίδα για όλους! Αν το routing στο σώμα ήταν στα σωστά specs θα ήταν πολύ λιγότερο επίπονη η όλη διαδικασία.

τελικο κόστος?

Συμπεριλαμβάνοντας τα πάντα βγήκε περίπου στα $1700, αλλά έβαλα ό,τι καλύτερο υπήρχε για τα δικά μου γούστα.

Από τους ίδιους κατασκευαστές, αποφεύγοντας κάποιες περιττές πολυτέλειες (π.χ. quartersawn neck, clay dots) και με Mustang Bridge + Fender AVRI Pickups & Pickguard, το κόστος θα μπορούσε να πέσει στα $1100 χωρίς σημαντική διαφορά στον ήχο πιστεύω.

Εδώ είναι ολοκληρωμένη!

Συνολικά κατέληξε να ζυγίζει κάτι λιγότερο από 3.5 κιλά, κυρίως λόγω του μπράτσου αφού το σώμα είναι πανάλαφρο.

Πρώτες εντυπώσεις!

Οι μαγνήτες του Νόβακ είναι ίσως ό,τι καλύτερο έχω ακούσει.

Ειδικά ο neck (JM-V), έχει παχύ ήχο με τρομερή ατάκα και snap, αλλά παράλληλα πολύ ζεστός και καθαρός. Ο bridge (JM-FAT) έχει μπόλικο twang και jangle, όχι όσο η τέλε μου, αλλά παράλληα χωρίς το αντίστοιχο bite στις ψηλές. Η μεσαία θέση είναι ταμάμ για ρυθμικά tones τύπου Stax. Παραδόξως βρίσκω επίσης πολύ ενδιαφέρον και χρήσιμο το rhythm circuit, αν και δεν περίμενα να το δουλεύω καθόλου.

Τέλος, η ταστοδουλειά από τη Musikraft είναι εξαιρετική. Το μπράτσο είναι πολύ γεμάτο, ίσως υπερβολικά πολύ στο nut, αν και το action που είναι ακόμα στο Θεό δεν βοηθάει (θέλει κι άλλο φάγωμα το nut).

Η Mastery εκπληκτική κατασκευή, σχεδόν plug and play, ελάχιστα πείραξα το intonation.

Στα της συναρμολόγησης, ξεκίνησα (κακώς, θα έπρεπε να το αφήσω τελευταίο) από τις τρύπες για το pickguard, ελπίζοντας να πιάσω ρυθμό με το τρυπάνι πριν πάω στο tremolo plate. Τα έκανα χάλια αφού χρησιμοποιήσα τις λάθος βίδες (είχαν έρθει με το allparts wiring kit) οι οποίες μάλιστα έχαναν τις στροφές τους πολύ εύκολα (πάλευα κανα 2ώρο να την βγάλω αυτήν εδώ)

Μετά μπήκε το decal (ξέρω, ντροπή μου) στο headstock, για να βρώ λίγη αυτοπεποίθηση

Στη συνέχεια άρχισαν τα πραγματικά προβλήματα. Οι τρύπες για τα thimbles της γέφυρας ήταν αρκετά μικρότερες από εκείνα της mastery σε διάμετρο και ήθελαν άνοιγμα. Διαβάζοντας online, είδα ότι αυτό το σημείο θέλει πολλή προσοχή, αφού μια γέφυρα που δεν είναι εντελώς σφηνωμένη είναι συνταγή για μια tone-dead κιθάρα. Προχώρησα πολύ αργά με τρυπάνι αρχικά μέχρι να μπουν στην κορυφή της τρύπας και στη συνέχεια με μεγάλη υπομονή με λίμα μέχρι να κατέβει το thimble ολόκληρο.

Αφού χαμήλωσα αρκετά το nut τρίβωντας το με 200ρι γυαλόχαρτο, βίδωσα και το λαιμό με μεγάλη ικανοποίηση αφού πλέον άρχισε να μοιάζει με κιθάρα!

Για το τέλος άφησα όλες τις ηλεκτρικές συνδέσεις και συναρμολόγηση του pickguard.

Όταν προσπάθησα να τα βάλω όλα μαζί διαπίστωσα ότι δυστυχώς υπήρχε άλλο ένα πρόβλημα με το routing του σώματος, αφού χρειάστηκε να λιμάρω περίπου μισό εκατοστό από το σώμα για να χωρέσει το tone roller του rhythm κυκλώματος στο cavity...

Καλησπέρα! Πρόσφατα ολοκλήρωσα την πρώτη μου κιθάρα από parts, σε στυλ vintage Jazzmaster.

Όντας αριστερόχειρας δυστυχώς οι επιλογές ήταν πολύ λίγες για να πάρω μια προκατασκευασμένη - μερικά σπάνια Ιαπωνικά μοντέλα στα οποία θα έριχνα ούτως ή άλλως περαιτέρω δουλειά και συνήθως πωλούνται ακριβά (περί τα $1300). Οπότε αποφάσισα ότι ήταν μια καλή ευκαιρία να κάνω κάτι ακριβώς όπως το θέλω, αλλά και να μάθω παράλληλα.

Μετά από αρκετή έρευνα, κατέληξα στα εξής specs:

Neck από Musikraft (στάλθηκε στον Mark Jenny για το finish)

- Rosewood fingerboard

- Quarter sawn maple shaft

- Chunky C profile (90 99)

- Compound radius 7.25 to 9.5

- 6105 Medium frets

- Aged clay dots

MJT Αlder Body, Olympic White (nitrocellulose)

Pickups: Curtis Novak JM-FAT Bridge, JM-V Neck

Bridge: Mastery M1

Pickguard: Tone-Guard Anodized Gold

Γενικά στο υπόλοιπο hardware προσπάθησα να βάλω ποιοτικά υλικά και στάθηκα αρκετά τυχερός αφού βρήκα ένα, ομολογουμένως σπάνιο, αριστερό tremolo unit.

Οι προτάσεις του SF τουλάχιστον πρόστυχες, αλλά +1 για το see-through blonde αν είναι εφικτό, θα δείνχει αρκετά ιδιαίτερο σε στρατ.

Με ένα parchment guard είναι σούπερ, ή anodized gold για τους πιο περιπετειώδεις!

Alder δεν έχεις αντίπαλο, κούκλα - εύγε και στον Κ. Φάνη!

Κάθε φορά που μαστορεύεις τα ημερολόγιά σου είναι απολαυστικά, ευχαριστούμε που τα μοιράζεσαι!

Early 80s EHX Deluxe Memory Man & Proco Rat '87!

[flash=200,200]

Είναι δυνατόν?? Τρεις ολόκληρες σελίδες ούτε ένας?

Jasemeister αυτό που διαφοροποιεί τα triple milled είναι ότι λόγω της ειδικής κατεργασίας, έχουν μεγαλύτερη περιεκτικότητα σε σαπούνι, είναι αν θες πιο "πυκνά". Αυτό θεωρητικά έχει ως αποτέλεσμα με την ίδια ποσότητα σαπουνιού που φορτώνεις το πινέλο, να κάνεις περισσότερο αφρό. Κατά γενική ομολογία είναι και πιο σκληρά, το οποίο μπορώ να το επιβεβαιώσω για το Mitchell's και καλό είναι να χρησιμοποιείς πινέλα με δυνατή ραχοκοκαλιά (προσωπικά έχω το υπέροχο Owner's Club Bristle της Semogue).

Δυστυχώς από πανάκριβα σαπούνια δεν έχω εμπειρία, το πιο ακριβό που έχω στην κατοχή μου είναι το 1805 της Truefitt & Hill (το αγαπημένο μου αρωματικά).

Είναι αν θες συγκρίσιμα τα μεγέθη με τις boutique κιθάρες  ;D, αφού σε επίπεδο value for money δεν θα πάρεις σε απόδοση αποτελέσματα ανάλογα με τη διαφορά της αξίας συγκριτικά με κορυφαία φθηνά όπως Mitchell's, Tabac, Cella, Proraso. Θα σου δώσουν όμως αυτό το απροσδιόριστο κάτι παραπάνω αρωματικά και στην γενικότερη αίσθηση του ξυρίσματος.

Ο καθένας προσωπικά τα ζυγίζει και αξιώνει αν αυτή η πολυτέλεια κάνει τη διαφορά στην όλη εμπειρία να αξίζει το κόστος.

Ξεκίνα με κάτι απλό και στη συνέχεια θα σου πρότεινα να δοκιμάσεις κάποιο σαπούνι ή κρέμα της Taylor of Old Bond Street που έχουν λογικές τιμές και είναι πολύ ποιοτικά, ώστε να καταλάβεις αν δυνητικά θα σου ταίριαζαν πιο "elite" προϊόντα.

Η Barley της EJ είναι πανέμορφη, έχεις καλό μάτι.

Επίσης η Semogue είναι ίσως ο κορυφαίος κατασκευαστής πινέλων χοίρου. Με τον καιρό θα μαλακώσει και θα είναι ακόμη πιο ευχάριστο.

Μόνη ένσταση ίσως στο Arko, θα προτιμούσα το αντίστοιχο στικ της La Toja, έχει και εξαιρετική τιμή στο WellShaved. Καλύτερη προστασία και ποιοτικότερος σε ενυδάτωση αφρός, ενώ προσωπικά προτιμώ και το άρωμά του - τομέας στον οποίο το Arko διχάζει αν και εμένα μου αρέσει. Μοιάζει με σαπούνι μασσαλίας με μια έντονη νότα λεμονιού. Το άρωμα του La Toja από την άλλη δεν μπορώ να το περιγράψω εύκολα, θυμίζει κάτι από ωκεανό, ειδικά τώρα που καλοκαίριασε είναι από τις αγαπημένες επιλογές!

Στα θετικά επίσης ότι θα σε βολέψει η συσκευασία με το καπάκι αν ταξιδεύεις συχνά σε σχέση με το χάρτινο περιτύλιγμα του Arko.

Έτοιμος είσαι προχώρα και καλή αρχή!

Δεν το είχα υπόψιν μου το Fitjar, ευχαριστώ.

Ξεχωρίζεις κάποιο από κρέμα/σαπούνι/stick ή συγκεκριμένο άρωμα από τις επιλογές?

Γενικά προτιμώ τα σαπούνια και αυτό το ξύλινο μπωλ το κάνει ακόμα πιο δελεαστικό!  ;D

Μετά από ένα εξάμηνο σχεδόν καθημερινού ξυρίσματος με DE ας πω και εγώ τη γνώμη μου.

Όσο για τον χρόνο που απαιτείται, όντως πλέον δεν είναι πρόβλημα, αν βιάζομαι με ένα σαπούνι σε στικ (Arko/La Toja) και 1,5 πέρασμα παίρνω άνετα σε 7-8 λεπτάκια ένα αξιοπρεπέστατο ξύρισμα που κρατάει άνετα την υπόλοιπη μέρα .

Θα σου πρότεινα να αποφύγεις την κρέμα της Nivea, αφού έχει σιλικόνη που χαλάει τα πινέλα και δεν φτιάχνει αφρό της προκοπής ώστε να σε διευκολύνει στην αρχή.

Κοίτα προς Cella ή Proraso μεριά, είναι κορυφαία (πάμφθηνα και στο ίδιο επίπεδο ποιοτικά με πολύ ακριβότερα προϊόντα).

Επίσης δεν σου συνιστώ να ξεκινήσεις με Feather από προσωπική εμπειρία - έχοντας δοκιμάσει μερικές λεπίδες ακόμα θεωρώ πως ήταν λάθος. Είναι βέβαια πλέον οι αγαπημένες μου!

Θα σου πρότεινα τις Personna Platinum που κάνουν καλό, βαθύ ξύρισμα αλλά είναι πολύ πιο forgiving ώστε να βελτιώσεις την τεχνική σου.

Oι λεπίδες που έχω χρησιμοποιήσει σε σειρά από την πιο ήπια στην επιθετικότερη:

Personna Platinum > Astra Superior Platinum > Bic Chrome > Feather

Μηχανή αν δεν έχεις ήδη, οι επιλογές σου στην ουσία είναι δύο:

Merkur 34 και Edwin Jagger DE89.

Εξαιρετικές και οι δύο ενώ θα σου μείνουν κιόλας, δεν απευθύνονται αποκλειστικά σε αρχάριο. Η Merkur θεωρείται ήδη all-time classic.

Καλές ξούρες!

Tάση συλλέκτη προς γη.

Μέτρα την τάση στον συλλέκτη του 2ου τρανζίστορ, θα πρέπει να είναι πολωμένο περίπου στα 4.5V.

Καλορίζικος, ο ενισχυτής είναι εξαιρετικός!  :)

Προς το παρον, βεβαια, εξακολουθώ να γουστάρω περισσότερο τον blues junior

Μάλλον είμαι κουφός

Σίγουρα είναι πολύ υποκειμενικά τα κριτήρια στον ήχο, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση μήπως παίζει κάποιο ρόλο και η εξοικείωση με το παλιό σετάπ?

Μην ξεχνάς ότι αγόρασες ένα κομμάτι της.. μουσικής ιστορίας!

Όντως;

Εγω ορκιζομαι οτι ακουω στρατ bridge εκει περα και μαλιστα με το proco rat!

Μάλλον είσαι Golden-eared, εν αγνοία σου!  ;D

Το Fulltone Distortion Pro που ανέφερε ο Sir-Nestor είναι κυκλωματικά μια παραλλαγή του ProCo Rat!

Θα πρέπει να αλλάξεις τον μετασχηματιστή ισχύος του ενισχυτή.

Απ'τη στιγμή που είσαι αρχάριος, θα σου πρότεινα να μην το επιχειρήσεις. Εδώ που τα λέμε, από τα 30 κιλά που ζυγίζει ο ενισχυτής, ο μετασχηματιστής υποβιβασμού σε ενόχλησε?  :P

Βέβαια τα υλικά του κιτ δεν κοστίζουν ούτε 10ευρώ...

Όσο για τις οδηγίες εγκατάστασης, υπάρχουν παντού στο διαδίκτυο, αφού αυτά είναι mods πολύ διαδεδομένα σε παρόμοιους ενισχυτές (πλατφόρμες για τροποποιήσεις) όπως ο Epi Valve Jr, o Fender Champion 600 και άλλοι.

Στην ουσία όλες οι αλλαγές γίνονται με γνώμονα το κλασσικό και αξεπέραστο 5F1 Fender Tweed Champ.

Ναι, σωστές είναι.

Προσωπικά θα σου πρότεινα αυτόν τον συνδυασμό:

12ΑΧ7

ΕL84

Μεγαλύτερη διαφορά θα δεις από την V1 (προενίσχυση) - οι TungSol θεωρώ ότι είναι κορυφαίες από τις μοντέρνας παραγωγής.

Με ποιόν αφρό κονσέρβας και DE καταφέρνεις και ξυρίζεσαι?

Μου κάνει εντύπωση γιατί τόσο η πυκνότητα (και ποιότητα) του αφρού, όσο και το γεγονός ότι ξερένεται εξαιρετικά γρήγορα θα έκαναν απαγορευτικό τον συνδυασμό για μένα. Τουλάχιστον όχι χωρίς να καταλήξει σε έντονους ερεθισμούς.

Ακόμα και σε multi-blade να γύριζα, τον αφρό σαπουνιού με πινέλο δεν θα τον άλλαζα για κονσέρβας ποτέ ξανά.

Ίσως αξίζει να προσπαθήσεις ξανά με κάποια "εύκολη" κρέμα, όπως την Cella.

Επιστρέφω μετά το 8ο παραδοσιακό ξύρισμα να μοιραστώ τις εντυπώσεις μου.

Καταρχήν είναι κάτι το οποίο απαιτεί εξοικείωση και αρκετή εξάσκηση. Προσωπικά τόσο η τεχνική μου με την μηχανή, όσο και ο αφρός μου βελτιώνονται δραματικά σε σχέση με την προηγούμενη φορά, που σημαίνει ότι ακόμα υπάρχει μεγάλο περιθώριο βελτίωσης.

Τα ξυρίσματα  γίνονται όλο και βαθύτερα, απαιτούν περισσότερο χρόνο - ειδικά στην προετοιμασία, με 3 περάσματα. Ομολογώ ότι είχα αρκετά μικρά κοψιματάκια σε δύσκολα σημεία λόγω της απειρίας μου.

Η βασική διαφορά? Το ξύρισμα από αγγαρεία έγινε απόλαυση! Σχεδόν ανυπομονώ να μεγαλώσουν οι τρίχες μου και να έρθει ξανά αυτό το τελετουργικό μισάωρο περιποίησης και όμορφων μυρωδιών.

Κάποια σημεία που μου φεύγουν τα διορθώνω με την Mach και πλέον που συνήθισα το βάρος και την ακρίβεια της Merkur απορώ πώς ξυριζόμουν τόσο καιρό με αυτό το πλαστικό παιχνίδι που θέλει 5 επαναλαμβανόμενες κινήσεις για να μαζέψει ό,τι κάτσει..

Μηχανή: Merkur 34C HD (Feather Blades)

Πινέλο: Edwin Jagger Best Badger

Σαπούνι: Mitchell's Wool Fat Soap

Μετά το ξύρισμα: Tabac After-Shave Lotion

Υ.Γ. ΠΡΟΣΟΧΗ όσοι είστε επιρρεπείς με τον μουσικό εξοπλισμό, αν μπείτε στον κόσμο του παραδοσιακού ξυρίσματος υπάρχει αντίστοιχος κίνδυνος G.A.S!!!

Ήδη χαζεύω πινέλα/μηχανές/κρέμες, σαπούνια/AfterShave και αυτομαστιγώνομαι για να μην υποκύψω!

Είμαι και εγώ ένας από τους εκατομμύρια ανθρώπους που ακούγεται μετριότατα σαν τον Johnny Marr! Ο καθένας μπορεί να τα καταφέρει!

Δύο προτάσεις για βράδυ Σ/Κ:

http://www.imdb.com/title/tt0092618/

http://www.imdb.com/title/tt0103759/