Nestoras

Κώστα καλημέρα, είναι δυνατόν να μη σου αρέσει το cherry sunburst? Εγώ μόλις την είχα πρωτοδεί, σφύριξα. Όσο αφορά τα battle scars έχει κι' 'αλλα.

Όταν την παίζει κάποιος που ξέρει.

Δηλ. αυτή σε κανέναν δεν αρεσε?

Mαζί σου. Γιατί η πρώτη φορά είναι.

Η δικιά μου.

Play, οι 3 στους 4 της μπάντας έχουμε απίστευτες δισκοθήκες. Τους Wigwam τους γνώρισα από τον drummer μας που είχε από παλιά το Lucky golden stripes and starpose της Virgin περιόδου. Στη Σουηδία πήρα και τ' άλλα αλμπουμ τους και το αγαπημένο μου είναι είναι το Fairyport από τη 1η περίοδο και το Nuclear nightclub από τη 2η. Μου αρέσουν ομως και τα προσωπικά του Pohjola αν και αυτά είναι αρκετά δυσεύρετα. Έχω και το άλμπουμ συνεργασίας του με τον M. Oldfield όπως επίσης και το Live του Oldfield που παίζει μπάσο ο Pekka. Στους δίσκους τους λένε ότι ηχογραφήθηκαν στα Finnvox studios Helsinki γι' αυτό νομίζω ότι ήταν από τη Φινλανδία. Είμαι και ενημερωμένος και ψιλοκουφάλα (αυτό πως το έπιασες?) και όταν κάποια στιγμή βρεθούμε θα έχουμε ν' ανταλάξουμε πολλές απόψεις (κοινές όπως φαίνεται). Τι μπάντα έχεις κάτω και ποιά Wigwam παίζετε?.

Ενας πιτσιρικάς (κάτω των 30) που απ' ότι μου είπε έκανε και σπουδές στη Φινλανδία, επαιζε και μαζί με το γιό του Pekka Pohjola (του εκπληκτικου μπασίστα των Wigwam). Έπαιζε με Νord τη καλύτερη προσομοίωση Hammond που έχω ακούσει.

Άκουσα και γνώρισα ένα καταπληκτικό στη μπάντα του Αντρέα Γκομόζια.

[quote author=kultura link=topic=168648.msg328458#msg328458 date=1242160981 Το δικό μου κομοδίνο, πάντως είναι λαμπάτο (έχει πορτατίφ πάνω)... Έγραψες, ακόμα γελάω.

http://www.ciromanna.com/gear.htm

Αφού την είχες βγάλει για πούλημα.

Σπουδαίος, μπήκα και στο gear του και είδα πολλά Boss πετάλια. (Αυτό το τελευταίο για τους snob).

Σ' ευχαριστώ κατά πρώτον. Μήπως είσαι κημπορντίστας? Σε καλώ να κοπιάσεις κατά δεύτερον.

Eπειδή έχω έρωτα με τη Stratocaster χτύπησα strat το Youtube και ανακάλυψα αυτόν. Σε περίπτωση που δεν τον ξέρετε δώστε του μιά ευκαιρία.

Δεν έπαθα τη πλάκα μου, αλλά είναι αξιοπρεπές. Το σόλο στα πλήκτρα δεν ταιριάζει στο κομμάτι.

Αυτό που είχες ακούσει είναι Collosseum II. Εντελώς άλλο πράγμα (που παρεπιπτόντως τον δίσκο τους Εlectric Savage τον θεωρώ αριστούργημα).

Θα σε συμβούλευα να ψάξεις δίσκους των Collosseum (Daughter of time, Live, Bread and Circuses) αλλά και των Humble Pie (Smokin, Street Rats). Kυρίως όμως το εκπληκτικο Dvd Live της επανσύνδεσης των Collosseum για να δεις και ν' ακούσεις ένα σπουδαίο κιθαρίστα με τεράστιο ήχο και ωραίο παίξιμο.

Αν ήξερα ότι θα δημιουργείτο τέτοιο θέμα πραγματικά δεν θα είχα ποστάρει. Και να σκεφτεί καποιος ότι δεν μου έκανε τόσο αρνητική εντύπωση το όλο πράγμα. Αν είχα ποστάρει απάντηση για κάτι ταξίδια στη Far East, τότε ω ρε μάνα!

Μην το πάρεις σαν αρνητικό σχόλιο. Το πιο δύσκολο όπως είπα είναι το να προσεγγίσεις το feeling κάποιου άλλου. Και επίσης μην υποτιμάς ποτέ κάποιο κομμάτι, γιατί όπως είπε και ο play.... πολλοί μπορεί να προσπαθούν να παίξουν κάποια φαινομενικά εύκολα αλλά κανείς ή έστω λίγοι είναι αυτοί που είναι πραγματικά μέσα.

Εκτός από έξοχος Σατριάνης είσαι και ωραίος τύπος. Άρα κερδίζεις το τίτλο του καλύτερου, όχι μόνο αριστείνδην.

Κακούλη, όταν περάσεις από το Αφάντου ρίξε και ένα χαιρετισμό από μένα.

Ναι αλλά το Crushing day που γουστάρω πολύ, τ' άκουσα από άλλον.

Μάλλον έχεις δίκηο, (αν και είσαι λίγο κακούλης!). Αλλά πάντα τα φαινομενικά εύκολα κομμάτια είναι και τα πιο δύσκολo ν'αποδωθούν. Όταν πηγαίνει κάποιος να προσεγγίσει το ύφος άλλου τότε αρχίζουν τα δύσκολα. Αλλιώς δεν θα είχαμε έναν SRV, MOORE, SANTANA, HENDRIX, GILMOUR k.o.k. αλλά πολλούς.

Από τους Σατριάνηδες που κυκλοφορούν εδώ στο forum μου αρέσεις πιο πολύ. (Όχι ότι οι άλλοι είναι κακοί, ίσα-ίσα). Απλά αριστείνδην κερδίζεις τον τίτλο. Μόνο σε μία blues παρελθοντική προσπάθεια σου δεν τη βρήκα. Αυτά.

Voodoo Lab Sparkle Drive. Ακριβώς ότι ζητάς.