ez

Νομίζω πως αυτό δεν είναι ακριβές, το μοναδικό all instrumental album που κυκλοφόρησα στη ζωή μου (Off the Box) μάλλον ήταν το πιο "πετυχημένο" εμπορικά, αν και δεν έχω δυνατότητα να το ελέγξω. Θα εκπλαγείς με το πόσο πολλοί υπάρχουν που τους αρέσει κάτι τέτοιο. Για να το πω σχηματικά, κατά την άποψη μου ο Danny Gatton εμπίπτει σε αυτό που λες, ο Ronnie Earl πάλι όχι. Είναι πολλά και συχνά δυσδιάκριτα τα όρια που καθορίζουν το αν κάτι θα τύχει ευρύτερης αποδοχής ή όχι, όπως και οι παράμετροι εκτός μουσικής.

Εντάξει, αρκετά λείπουν, ο στόχος όμως δεν ήταν να μαζευτούν τα άπαντα αλλά να υπάρξει μια έκδοση ως αναφορά στη δουλειά μου σε αυτό το πεδίο.

Πάντα μου άρεσε να παίζω ορχηστρικά κομμάτια, φαινόταν από τα πρώτα μου βήματα στη μουσική, το παλιότερο σε τούτη τη συλλογή ηχογραφήθηκε πριν 40 χρόνια με τους Blues Gang. Στη συγκεκριμένη έκδοση επιμελήθηκα 15 που έχω συνθέσει ο ίδιος, τα αγαπάω και νοιώθω υπερήφανος για όλα τους. Αν κάποιος ενδιαφέρεται να δει τι υπάρχει βαθιά μέσα μου, εδώ πρέπει να κοιτάξει. https://blueswire1.bandcamp.com/album/please-lord-let-my-guitar-talk?fbclid=IwZXh0bgNhZW0CMTEAAR39PJlOZQNk9xV4iCSk0WDEotOOwxwATjyU7jAVHPHwJ6YA11sckp2_BIs_aem_AfoVYUhdDXr9v9UAuzdayat42aCKI8bsCs8roY1e1_eTPLAIfQ3t-6KjL2yN6Pk4nmDVl_5dU2Iz9OsZgdYUibZ6

"Well, for 25 years, I played a black 1976 Fender Starcaster. And I did a lot of recording with it. I have the black one, plus one in sunburst and one in blond. I basically use the black one." Leo Nocentelli

Είχα αυτό και το Honey Bee παλιότερα, όπως τα λες. Ακριβώς όμως! Φανταστικά πετάλια (ειδικά το μελισσάκι) σε κάθε περίπτωση.

Άλλοι άνθρωποι, άλλες συνήθειες, άλλες ανάγκες. Φαντάζομαι στο τέλος θα κάνεις αυτό που σου μπήκε πρωταρχικά στο μυαλό, δύσκολα ξεκολλάει. Ασφαλώς δεν γράφω για να σου προτείνω κάτι αλλά μοιράζομαι κατά κάποιον τρόπο αυτά που σε απασχολούν. Και του λόγου μου είμαι σε φάση που πιθανό να δώσω αρκετό εξοπλισμό και να κρατήσω 3-4 κιθάρες που κυρίως με αυτές παίζω, άλλωστε δεν έχω και πολλές, καμμιά δεκαριά πρέπει να είναι. Απο διαφορετική αφετηρία ξεκινάμε αλλά κάπου τέμνονται οι σκέψεις ημών και πολλών άλλων φαντάζομαι. Εγώ ας πούμε θέλω να αποτραβηχτώ λίγο, κυρίως γιατί κουράστηκα να συγχρωτίζομαι με μαλάκες και να τρακάρω σε αδιεξοδικές καταστάσεις, να τσακώνομαι με την ουτοπία. Στην περίπτωση μου βέβαια τα μπλουζ είναι ταμάμ παρέα, δεν έχω παράπονο.

Πρόγραμμα/πληροφορίες/εισιτήρια: Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας (ΦΛΚ) στο facebook Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας (ΦΛΚ) στο more.com φεστ ακ.mp4

On the road again στα νότια, Πελοπόννησος. Παρ 12 Απρ @enzyme Κόρινθος Σαβ 13 Απρ @Kyttaro Καλαμάτα Κυρ 14 Απρ @Retro Σπάρτη

Θα πω στον ΟΡ φιλικά τα εξής. Έχεις τις ευαισθησίες, ανησυχίες και ανασφάλειες που χαρακτηρίζουν τους δημιουργικούς καλλιτέχνες, αυτό είναι σημαντικό αβαντάζ σε δύσκολα μονοπάτια. Οι δυο Σπύροι τα έθεσαν εξαιρετικά, οι εμπλοκές σε ταμπέλες και συγκριτισμούς δεν έχουν ουσιαστική θέση στην τέχνη, σε κριτικούς, καφενειακές κουβέντες και δημοσιογράφους ίσως. Ξέρεις πως υπάρχει το δάσος κάπου στο βάθος, το διακρίνεις όπως φαίνεται απο τα λόγια σου αλλά όχι καθαρά, το δέντρο σε εμποδίζει κάπως. Κόψτο.

Εξαιρετική μπάντα, τους άκουγα για καιρό και ο Bailey καταπληκτικός κιθαρίστας. Όλοι τους άλλωστε πεπειραμένοι μουσικοί με αμέτρητες ώρες session συμμετοχών, κάπως έτσι φτιάχτηκαν όταν κάπως "κουράστηκαν" να δουλεύουν για τρίτους και αποφάσισαν να κάνουν το γκρουπ. Δυστυχώς όλα τα αυθεντικά μέλη έχουν πεθάνει πια... Πάντα είχαν έναν ελαφρώς ελιτίστικο χαρακτήρα για μπάντα του αμερικάνικου νότου και σαφώς η μουσική τους ακούγεται πιο "μορφωμένη" απο τα αντίστοιχα σχήματα της περιόδου και του τόπου, η ποπ και μια clean cut αίσθηση (όχι μακριά απο τους Steely Dan και αργότερα τους Toto) κατείχαν σοβαρό μερίδιο στον ήχο τους. Για μένα που λατρεύω τους Allman Bros και φαντάζομαι για πολλούς ακόμα, υπήρξαν ένα εναλλακτικό άκουσμα που το πάντα το καλωσόριζα. 2 κλιπ, ένα λάιβ και το βίντεο του Spooky απο το 1979 (το Spooky ήταν instrumental του σαξοφωνίστα Mike Sharpe, αργότερα οι ARS προσέθεσαν στίχους και η εκτέλεση τους το εκτόξευσε σε μυθική διάσταση).

Το άλμπουμ βρίσκεται πλέον και στις online πλατφόρμες. https://songwhip.com/blueswire/ongoing

Θα σε γελάσω αν και νομίζω πως ναι, έχει πράμα εκεί μέσα.

Δυστυχώς μόνο 2-3 λεπτά σκόρπια απο κινητό. Αν μπορούσες να ξέρεις πώς άκουγα όταν τραγουδούσα θα με δικαιολογούσες, μη σου πω θα με τράταρες και τσαγάκι με οίκτο. Όλοι μας χωρίς ακουστκά, ένα μικρό μόνιτορ μόνο. Εξεπλάγην που δεν φαλτσάρω περισσότερο...αλλά ναι, έχεις ένα δίκιο, τον τελευταίο χρόνο ειδικά νοιώθω την κούραση να με βαραίνει κάπως...oh well