Προς το περιεχόμενο
  • Ακριβές Κιθάρες: Γιατί με αφορούν


    Silot
    Ημ/νία: 01:11 - 02/08/09
    Εισαγωγή: Εχω χρησιμοποιήσει πολλές φθηνές κιθάρες όλα αυτά τα χρόνια, αφού μια από τις δουλειές μου το επιτρέπει να το κάνω συχνά κι έτσι μου είναι εύκολο. Πολλές έχουν πολύ καλό ήχο και αρκετές φορές έχω μείνει άναυδος με την ποιότητα κατασκευής τους. Όμως, άλλα είναι αυτά που με κερδίζουν πια.

    Θέλω το όργανο να είναι στιβαρό: να μου εμπνέει εμπιστοσύνη, να με διαβεβαιώνει πως αν πάω σήμερα με 40 βαθμούς στην πρόβα και άυριο βρέξει και πρέπει να γράψω με αυτό, να είναι σταθερό στο set-up του και να μην ψάχνομαι.
    Θέλω να κουρδίζει σωστά. Με ένα απλό stretching οι χορδές να ¨κάθονται¨ γρήγορα και τα κλειδιά να μην μου προκαλούν ανασφάλεια με την λειτουργία τους. Το nut να είναι καλοκομμένο και να μην  χρειάζεται να ασχοληθώ μαζί του – ειδικά τα nut σιχαίνομαι να τα πειράζω.
    Θέλω να είναι ελαφρύ και να ζυγίζει σωστά πάνω μου- μισώ τις βαριές κιθάρες γιατί ενώ κάποιες παίζουν καταπληκτικά, δεν θέλω να σκέφτομαι πως μετά από 2 ώρες στη σκηνή θα χρειάζομαι μασέρ για να ισιώσω.
    Θέλω κάποιος πρίν από μένα να έχει φροντίσει ώστε η κιθάρα να είναι σωστός εκπρόσωπος του είδους της. Αν είναι bolt on θέλω twang και fat καντίνια. Βαρέθηκα τα fenderοειδή με τις ανύπαρκτες σι και μι καντίνι, το σκάσιμο χωρίς καθόλου όγκο στη νότα και τα πεθαμένα σφιχτομεταλλάδικα  μπάσα: θέλω η κιθάρα να ακούγεται πλούσια και να έχει μπάσα.

    Δεν με ενδιαφέρει το προφίλ του μπράτσου. Αυτό μπορώ να το συνηθίσω (αν δεν είναι αστεία λεπτό), αλλα αυτό που δεν μπορώ να συνηθίσω με την καμμία είναι  το βερνίκι τύπου μονωτική ταινία. Ειδικά οι Κορεάτες μάλλον νομίζουν πως όσο πιο πολύ βερνίκι βάλουν τόσο καλύτερο θα δείχνει το όργανο. Ε, λοιπόν όχι, το όργανο μπορεί να γυαλίζει εκτυφλωτικά αλλα στο χέρι είναι μια αηδία και μισή με τόσο πλαστικό πάνω του.
    Επίσης, με χαλάνε οι ¨επίσημες¨ κόπιες. Γιατί να πάρω μια Greco ρε αδερφέ ? στο κάτω-κάτω γιατί εφόσον ο Ιάπων έχει τα μέσα να φτιάξει μια ισάξια κιθάρα δεν την ξανασχεδιάζει από την αρχή ? Η΄ έστω να την διαφοροποιήσει τόσο ώστε να μπορώ να μιλάω για κάτι καινούριο με δική του προσωπικότητα ? Δηλαδή είναι ηλίθιοι από τη μια ο Hangstrom και από την άλλη ο Tyler που έχουν κάτι νέο και πιο ¨δικό τους¨ να πούν , έστω κι αν αυτό είναι εκ πρώτης απλά εμφανισιακό ?
    Επίσης μου αρέσει πολύ η πρώτη επαφή με το όργανο να έχει χημεία. Δηλαδή να μου δίνει την αίσθηση πως κάποιος κατάλαβε τι θελω να νιώσω και να ακούσω και έκατσε και το έφτιαξε αναλόγως.

    Κι επειδή δεν είμαι φραγκάτος για να αγοράζω αβέρτα κιθαρες και να τις κρατάω όλες, θέλω αφού τις πουλάω συχνά, να μπορούν να μου δώσουν πίσω το μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων που διέθεσα. Αυτό για μένα είναι μεταπωλητική αξία, και ύστερα από πάαααααρα πολλά πεταμένα χρήματα στην αναζήτηση του ψαγμένου και του υπερμοναδικού κατέληξα πως τα βαριά Trademarks έχουν μεταπωλητική αξία.

    Και κάτι τελευταίο, καθόλου off-topic είναι η αλήθεια:
    Τα μουσικά όργανα είναι προϊόν πολιτισμού, και συγκεκριμένα η ηλεκτρική κιθάρα (που μου έχει φάει τη ζωή) είναι προϊόν του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί παράγουν μουσική της οποίας τις ανάγκες καλύπτουν τα μουσικά όργανα που θαυμάζω. Μου είναι αρκετά δύσκολο να πιστέψω πως για ένα λάτρη του μπουζουκιού ιδανικοί κατασκευαστές είναι οι Ινδονήσιοι και αντίστοιχα για ένα guitar junkie γή της επαγγελίας είναι η Κίνα. Εκτιμώ και συχνά εκπλήσσομαι από τις προσπάθειες των …κλωνοποιών , αλλά προτιμώ η Les Paul μου να λέει Gibson από πάνω γιατί στο φινάλε αυτοι παρήγαγαν πρώτοι αυτό το ηχόχρωμα, και σεβόμενος την ιστορία τους και την ιστορία που γράψαν οι μουσικοί με τα προϊόντα τους θέλω όταν θα χρειαστώ ήχο les paul να προτιμήσω αυτούς, με τις αναποδιές τους και τις ιδιομορφίες τους.

    Αντίστοιχα, αν χρειαστώ μια high-tech session κιθάρα που πραγματικά να παίζει ¨τα πάντα¨ θα κάτσω και θα επενδύσω στον Anderson (πχ) γιατί κι αυτουνού του πήρε μια ζωή να φτιάξει το τέλειο session όργανο και σέβομαι το ότι το μισό Nashville χρησιμοποιεί τις κιθάρες του για να γράψει και άρα κάτι θα ξέρουν κι αυτοί….
    Και ναι, μπορούν να υπάρξουν και πανάκριβες bolt-on κιθάρες γιατί μπορεί να γελάω με τις τιμές και τους χρόνους παράδοσης του DeTemple για μια Strat-type ή του Hahn για μια Tele, αλλά κρατάω στην άκρη του μυαλού μου πως ούτε κάνας σπουδαίος μουσικός είμαι, και κυρίως ούτε κάνας σοβαρός ακροατής του οργάνου είμαι και άρα πραγματικά μπορεί να υπάρχουν ηχητικές ποιότητες τις οποίες δεν αντιλαμβάνομαι ή δεν μου είναι ακόμη χρήσιμες, και επομένως καλό θα είναι να μην αφορίζω κάτι το οποίο απλά δεν καταλαβαίνω (- ή δεν μπορω να ακούσω).

    Αυτός είναι ο δικός μου τρόπος σκέψης: όταν πιάσω μια κιθάρα που κάνει 1μιση 2 ή 3 χιλιάρικα, και δεν μου λέει και πολλά, πρώτα θα σκεφτώ πως μάλλον αυτό το όργανο προορίζεται για καποιον άλλο. Σίγουρα δεν θα κάτσω να μουρμουρίσω πως αυτή η κιθάρα είναι υπερτιμημένη και ¨μας κλέβουν¨ κτλ, κτλ, γιατί μπορεί απλούστατα  αυτή η κιθάρα να μην αφορά εμένα.
    Και στον μίζερο εαυτό μου που θα θεωρήσει τα €900 μιας Fender Am std πολλά, θα του θυμίσω πως πρόκειται για το μεγαλύτερο και επιδραστικότερο brand name στο χώρο και πως ποτέ δεν παραπονέθηκε για τα 0,80 μιας Coca Cola κι ας ξέρει πως η παρασκευή της κοστίζει λιγότερα από 0,22……


    Αυτά !

    Feedback χρήστη

    Πρόταση

    Δεν υπάρχουν σχόλια.



    Δημιουργήστε λογαριασμό ή συνδεθείτε για να σχολιάσετε

    Πρέπει να είστε μέλος για να αφήσετε σχόλιο

    Δημιουργήστε λογαριασμό

    Γραφτείτε στην παρέα μας. Είναι εύκολο!

    Δημιουργία λογαριασμού

    Σύνδεση

    Έχετε ήδη λογαριασμό; Συνδεθείτε εδώ.

    Σύνδεση

×
×
  • Δημοσιεύστε κάτι...

Τα cookies

Τοποθετήθηκαν cookies στην συσκευή σας για να είναι πιο εύκολη η περιήγηση στην σελίδα. Μπορείτε να τα ρυθμίσετε, διαφορετικά θεωρούμε πως είναι OK να συνεχίσετε. Πολιτική απορρήτου