Πίνακας συμμετοχής

Σαφώς ,το cd είναι τραγικά ΚΑΛΎΤΕΡΟ από την παπαριά το βινύλιο. Είχα περίπου 3000 βινύλια,τα περισσότερα αμερικανικά , τα χάρισα σε έναν φίλο μου DJ που χοροπηδαγε από τη χαρά του. Γιατί; Ακόμα δεν το έχω καταλάβει. Μου έχει μείνει ακόμα το πλατώ ,ένα Micro Seiki του 78 που κάνει για κάποιον ανεξήγητο λόγο όσο ένα αυτοκίνητο... Θα το σκοτώσω κάποια στιγμή. Τώρα θα χαρίσω και τα περίπου 1500 cd μου μια και ακούω πλέον μόνο Flac. Γενικά οτιδήποτε απαιτεί ΚΟΠΟ (άνοιξε κλείσε την σιντιερα,βάλε βγάλε το βινύλιο από το sleeve, άλλαξε ΠομπΙνες στη βλακεία το Studer που έχεις δωΚει και μια περιουσία για calibration ) μου προκαλεί δυσφορία και καρδιακή ανεπάρκεια Digital 4 the win!

Μα.......... έχουμε ξεκαθαρίσει πλέον πως το ασυμπίεστο ψηφιακό φορμάτ δεν έχει διαφορά με το βινύλιο. Δεν ακούγεται καλύτερα το βινύλιο. Ακόμα και το μερικώς συμπιεσμένο ψηφιακό format. Τώρα αν την εποχή του βινυλίου έφτιαχναν αλλιώς τον ήχο και στην ψηφιακή εποχή ο ήχος στις παραγωγές έχει άλλα χαρακτηριστικά, αυτό είναι άλλο θέμα.

Ένα classic από μένα. Το πολυαγαπημένο μου Kagemusha του Akira Kurosawa, με την μουσική να υπογράφει ο τεράστιος Shin'ichirō Ikebe.

Sirty?

Μετά από ένα χρόνο χρήσης θα έλεγα τα εξής: Όποιος θέλει να το πάρει για ΣΟΒΑΡΗ χρήση θα πρέπει να το ξανασκεφτεί. Σαν μικρόφωνο είναι πολύ καλό. Η βαση είναι απλώς ένα μπόνους και γενικά ανάλογα με το τι αράχνη έχει κανεις μεταφέρει θορύβους στο μικρόφωνο. Επίσης είναι μια εντελώς απλή βάση που μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να μην είναι πχ ένας γερανός συνέχεια στα πόδια σου ή μια επιτραπέζια βάση μπροστά στο πληκτρολόγιο. Θέλει πολύ γερό σφίξιμο στις βίδες για μικρόφωνα λίγο βαρύτερα του δικού της, έχει τζόγο στην υποδοχή της βάσης και στο τραπέζι που θα βάλετε τη βάση του σφιχτήρα θέλει γερό καργάρισμα και αν το τραπέζι είναι πχ ικέα θα υποχωρήσει. Χρησιμοποιείστε κάποιους αποστάτες μεταλλικούς ή ξύλινους για να μεγαλώσετε την επιφάνεια του σφιχτήρα. Όλα αυτά για ερασιτεχνικη χρήση είναι ουσιαστικά αμελητέα. Αλλά σίγουρα επαγγελματική βάση δεν θεωρείται. Φυσικά για 29 ευρώ και άλλα κουσούρια να είχε, για ερασιτέχνη είναι δώρο.

ναι σαν το τρυλετ ένα πραμα

Προσφορα και παλι στα 29 ευρω. https://www.e-shop.gr/tracer-studio-pro-microphone-set-tramic46163-p-PER.580557

αΦτα αγόρι μου είναι για εσάς τους πληβείους κομμουνισταί αν γίνουν αΦτα που λες εγώ ως ELITE απλά θα ανοίξω ένα θεϊκό Fritz Haag Mosel του 2008 που έχω καβαντζα,θα ανάψω και ένα μεγαλειώδες Partagas Serie D και αφού τα τελειώσω θα δώκω μια από το μπαλκόνι ,υπό τους ήχους του Murder Ballads του Nick Cave (από το κινητό μου που θα του έχει μείνει λίγη μπαταρία) , και από εδώ παν' και οι άλλοι... ΚατΣετε εσείς οι αναλογικοί με τΣι μπαγλαμαδες να σας τρωΓει η ραδιενέργεια

Θα έπρεπε να υπάρχει γραμμή υποστήριξης για ibanezo-τρεμολο-πληκτους... μιλάμε σέταρα φλόιντ για 25 χρόνια αλλά όταν έπιασα την 7-χορδη universe μου με edge zero ii-7, ξέχασα και αυτά που ήξερα, η επιτομή της ΜΗ σταθερότητας... τεσπα... με την παροδο των χρόνων τελικά έστρωσε το τρεμολάκι, αλλά ακόμα και τώρα την αποφράδα ημέρα (2 φορες τον χρόνο) που θα αλλάξω χορδές (ευλαβικά daddario 9-54) παω στον νακα σαν την βρεγμενη γατα..

Ξαναείδα τις προάλλες το Ο βασιλιάς (2002) του Νίκου Γραμματικού σε μουσική Θανάση Παπακωνσταντίνου και δε μπόρεσα να μη το παραθέσω εδώ γιατί είναι ένα μοναδικό διαμάντι.

Μετά από χρήση της κιθάρας (σε live πχ) το πρώτα πράγμα που κάνω είναι να σκουπίσω με πανί καλά τις χορδές,το πίσω μέρος του neck και το πίσω μέρος του σώματος πριν την βάλω στην θήκη. Στην συνέχεια, όταν φτάσω σπίτι (ή την επόμενη μέρα) ''καθαρίζω'' τα spots και τις κηλίδες που δημιουργούνται πάνω στην κιθάρα από τον ιδρώτα, τα οποία συνήθως βρίσκονται πάνω στο καπάκι της κιθάρας και στα πλάγια. Αυτό το κάνω χρησιμοποιώντας το ίδιο πανί και λίγο σάλιο. Καμιά φορά το χρόνο θα χρησιμοποιήσω το restoration kit της Gibson, δηλαδή αυτό το υγρό με νάφθα, το lemon oil, το υγρό για καθάρισμα του μεταλλικού hardware κτλ. Όσον αφορά τις χορδές, χρησιμοποιώ fast fret πριν και μετά το παίξιμο, και τις σκουπίζω καλά. Το να βάλω WD40 στις χορδές δεν με ενθουσιάζει και πολύ ως ιδέα.

Να είχε και ΗΧΟ και intonation καινούργιας θα ήταν τέλεια ...

Δεν ισχύουν έτσι ακριβώς αυτά που λες. Αν εννοείς "θραύση" το ότι υπάρχει ένα niche market με κάτι περισσότερο από ανύπαρκτες πωλήσεις συγκριτικά με digital stream services, τότε ναι. Αλλά σε συγκρίσεις 1:1 δεν υπάρχει πουθενά ούτε το βινύλιο, ούτε το GameBoy, ούτε τίποτα από αυτά. Οι εποχές που αυτά τα μέσα ήταν mainstream έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, ναι μεν υπάρχει μια αναγέννηση υπό την έννοια ότι υπάρχουν κάτι ελάχιστοι hipsters/φασαίοι ή 40-50άρηδες που ακουμπάνε χρήματα εκεί, αλλά από εκεί σε πραγματικό market domination (=θραύση) υπάρχει απόσταση. Θραύση κάνει το Spotify, το PlayStation 5, το Fortnite και η pop/trap. Καλώς ή κακώς.

bill frissel - valentine https://music.youtube.com/playlist?list=OLAK5uy_k0QTMAYE9P3sKANG3775cdo7IUkojmrNw

Δηλώνω φαν των παραμυθένιων και ολίγον τι σουρεάλ ταινιών του Wes Anderson που πάντα συνοδεύονται με ποιοτική και ταιριαστή μουσική (απο το 2009 και μετά τη μουσική στις ταινίες του επιμελείται ο Alexander Desplat που απ'οτι φαίνεται τακιμιάσανε) (ανευ Desplat) The Life Aquatic with Steve Zissou (2004) (με Desplat) Moonrise Kingdom (2012) The Grand Budapest Hotel (2014)

Με αφορμή το θάνατο του Alan Parker (31/7/20) Midnight Express (1978) Birdy (1984) υγ: Τι ταινιάρες και αυτές ρε παιδιά, τι τέχνη έχουμε ζήσει να δούμε...

Και πρώτο σε πωλήσεις βινυλίου αυτήν την εβδομάδα αν είδα καλά είναι ο δίσκος της Cardi B με όνομα WAP. Παραθέτω μερικούς στίχους από το τραγούδι της με το όνομα wap(wet ass pussy) Yeah, yeah, yeah, yeahYeah, you fucking with some wet ass pussyBring a bucket and a mop for this wet ass pussyGive me everything you got for this wet ass pussy Σφουγγαρίστρα και κουβά!!!!!