juan_de_viann

Στο Namm Show o Jens Ritter των ομώνυμων οργάνων παίρνει συνέντευξη από κινέζο αντιγραφέα του design των Ritter! Απολαύστε τον:

Παιδιά συνειδητοποιείτε για ποιον μιλάμε? Δεν έχω επίσημα δεδομένα στα χέρια μου και μάλλον θα έχω πάλι ενστάσεις, αλλά πιστεύω ότι τα ετήσια έσοδα ενός μέσου Έλληνα μεγαλοβιομήχανου, είναι τίποτα μπροστα σε αυτά του Clapton. Μιλάμε για μία από τις μεγαλύτερες μορφές της δυτικής μουσικής εδώ και 30 χρόνια. Δε νομίζω ότι 3600, ή 36000 δολλάρια θα του έκαναν ιδιαίτερη διαφορά. Ειδικά που ο τύπος μεσουράνησε "τις καλές εποχές".

Εγγυημένο γιατρικό!!

Συμφωνούμε απολύτως. Απλώς συμπλήρωσα τη γνώμη μου σχετικά με το "αγιο δισκοποτηρο" του ήχουν που θεωρουν πολλοι ότι κρύβουν οι vintage.

Μπορείς να ρίξεις μια ματιά εδώ: http://www.hoffmanguitars.com/woods.htm Ελπίζω να το βρεις διαφωτιστικό.

Πιστεύω πολύ στην ηχητική αξία και στο playability ενός vintage οργάνου, απλά δεν πιστεύω ότι οφείλεται στην κατασκευή πουεκανεηφεντερτηνταδεεποχηκαιμεταχαλασε. Κατ εμέ ειναι συνάρτηση πολλών παραγόντων όπως, καλή κατασκευή, στεγνωμένα (λόγω ηλικίας) ξύλα, αλλά ΚΥΡΙΩΣ λόγω των εργατοώρων που έχει φάει στα χέρια του μουσικού. Δηλαδή αν πάρει σήμερα κάποιος ένα από τα πολύ καλά όργανα που κυκλοφορούν (ανεξαρτήτως τιμής, μάρκας και προέλευσης) και παιζει συνεχώς, το οργανο θα στρωσει στα χερια του ακομη περισσότερο, και ηχητικά και παικτικα. Γι αυτό και τα Mint vintage οργανα που κυκλοφορούν με κανουν και γελάω, αφου το Mint σημαινει ότι ειχε ξεχαστει απαιχτο και παρατημενο καπου... Προσφατα είχα την ευκαιρία να συγκρίνω ένα Fender Jazz Bass του '78 που έφερε ενας φίλος απο Αμερική, με ένα Squier Jazz (έκατσε βέβαια και περίπτωση Squier) και μαντέψτε ποιο απο τα δυο εφαγε χώμα (σε ήχο, βάρος, playability και όχι φυσικά κατά αντιστοιχία τιμής, αλλά τελείως αντικειμενικά!!) Φυσικά η αξία του πρώτου στην αγορά είναι 20πλάσια. Η μονη κιθάρα από αυτές που αξίζει τα λεφτά της είναι η πρώτη, αφού πάει για φιλανθρωπικούς σκοπούς και θα ωφεληθούν άνθρωποι απο την αγορά.

Συμπέρασμα: Αν έχεις μια φτηνή κιθάρα, αλλά δεν έχεις σπιτι, και θες να δωσεις την κιθάρα και να παρεις βίλα, δώστη να την παίξει ο Clapton.

Πολύ ωραία και ώριμη πράξη αντίδρασης να γιαουρτώσεις το Νταλάρα. Πρέπει να είσαι πολύ γενναίος για να κρυφτείς σε ενα τσούρμο, να γινεις αόρατος και να πετάξεις το επίπεδο και την κουλτούρα σου (υπο τη μορφή του καφέ και του γιαουρτιού) σε έναν καλλιτέχνη που εκείνη την ώρα κάνει τη δουλειά του και είναι εκτεθειμένος χωρίς να μπορεί να αντιδράσει. Δε μπορώ να πω ότι ακούω κάθε μέρα Νταλάρα στο σπίτι,αλλά δε μπορώ να μη σκεφτώ ότι ο άνθρωπος αυτός από 17 χρονών, έχει τραγουδίσει σε πρώτη εκτέλεση τα καλυτερα διαμάντια της ελληνικής δισκογραφίας, είναι ένας εργασιομανής της τέχνης, ψάχνει πάντα να βρει καινούρια μονοπάτια και δουλευει απιστευτα για να τα αφομοιωσει και να τα αναπαραγει. Από όσο μπορώ να γνωρίζω, δουλεύει πολύ σκληρά ώστε να είναι αυτός που είναι, δεν του χάρισαν τίποτα ο μπαμπας και η μαμα του. Ταυτόχρονα είναι πολύ μερακλής στο κεφάλαιο μουσικά όργανα, τουλάχιστον όχι λιγότερο από τον καθένα μας εδώ μεσα. Και εντάξει, φαίνεται γελοίο σε κάποιους το ότι αφιερώνει κάποιες συναυλίες υπέρ μειονοτήτων κλπ. Δε μας είπαν όμως αυτοί οι κάποιοι τι γιαούρτι πρέπει να ρίξουμε σε όλους αυτούς τους καλλιτέχνες που παρουσιάζονται κάθε χρόνο σε ένα κάρο αρπαχτές υπερ της τσέπης τους και μόνο (εδώ στην επαρχία θα τρίβατε τα μάτια σας να δειτε πως έρχονται μερικοί "καλλιτέχνες" και πως παρουσιάζονται. Λες και είμαστε καθυστερημένα, ή κωφαλαλα και δεν ακούμε το χάλι τους). Τουλάχιστον εγω, δεν είδα ποτε το νταλάρα να εμφανιστεί αναξιοπρεπώς, με πρόχειρο κακοστημένο project, με δυο παιδάκια που τα μαζεψε για να παιξουν με 20 € σε τουρνε στο γύρω της Ελλάδας. Δεν είπα ότι ειναι δικαίωμα του καθενός να μην του αρέσει ο Νταλάρας, η φωνή του, η πορεία του, το lifestyle του, η γυναίκα του ή οι επιλογές του. Είναι όμως φοβερά πρόστυχο αυτό που έγινε, πρόστυχο και άνανδρο. Άλλωστε φίλοι μου, μουσικοί είστε οι περισσότεροι, φανταστείτε τον εαυτό σας να σας συμβεί αυτό την ώρα που είστε πάνω στο stage και προσπαθείτε να δώσετε την τέχνη σας. Σε ένα τόπο που μαστίζεται από συμφορές, από την κρίση,την πολιτική διαφθορά, και ένα κάρο άλλες κατάρες, μας έφταιξε ο Νταλάρας που τραγούδισε δωρεάν σε γειτονιές της Αθήνα "γιατί το έκανε με σκοπιμότητες και δεν το εννοούσε πραγματικά".Αυτό κάνει ο άνθρωπος, αυτό μοίρασε. Τι να έδινε δηλαδή? Πατάτες από το χωράφι του? Ας μας πουν οι φίλοι γιαουρτάκηδες, τη δική τους συνεισφορά στο να νιώσει λίγο καλύτερα ενας συνάνθρωπός μας που υποφέρει λόγω της κατάστασης.

Τέτοια "λάθη" έκανε και μας έχει και τρέχουμε ακόμη...

Διάβαζα ένα άρθρο για το jerzy drozd, κατά το οποίο τους μαγνήτες στο πρώτο του μπασο τους είχε φτιάξει από τα μαγνητάκια στην κουζίνα της μάνας του. Για να φτάσει εκει που έφτασε παει να πεί ότι το βρήκε το δρόμο τελικά!!! Σου εύχομαι καλή επιτυχία, και να μας πεις τα αποτελέσματα γρήγορα!! Για λίγη βοήθεια ρίξε μια ματιά εδώ: http://www.instructables.com/id/How-to-Make-a-Bass-Pickup/

Οι κατασκευαστές οργάνων συνήθως επιλέγουν το ξύλο του σώματος και του μπράτσου ανάλογα με τον ήχο που θέλουν να έχει το όργανο. Τα ελαφριά ξύλα όπως το light ash, το alder και το basswood ενισχύουν τις χαμηλές συχνότητες, ενώ τα υψηλότερων συχνοτήτων ξύλα «κομπρεσάρουν» τον ήχο. Για παράδειγμα, το alder έχει γλυκό και ζεστό ήχο, ενώ το swamp ash έχει πιο σφιχτό και σκαστό. Το μαόνι ενισχύει τις μεσαίες περιοχές ενώ το maple έχει πιο λαμπερό ήχο. Πολλοί κατασκευαστές προτιμούν να συνδυάζουν τα ξύλα. Ο Mike Tobias (MTD basses) υποστηρίζει ότι οι κατασκευές από συγκολλημένα ξύλα τείνουν να ελέγχουν τις συνηχήσεις καλύτερα από τα μονοκόμματα, ενώ όσο πιο πολλά είναι τα συνενωμένα κομμάτια, τόσο πιο σταθερός και αδιακύμαντος είναι ο ήχος του οργάνου. Η κατάσταση του ξύλου παίζει επίσης σημαντικό ρόλο. Τα πιο παλιά ξύλα τείνουν να δίνουν όργανα με καλύτερο ήχο, γιατί το ξύλο περιέχει λιγότερη υγρασία. Σύμφωνα με το Roger Sadowsky (Sadowsky Guitars), το καπάκι στο σώμα του οργάνου δημιουργεί διαφορά στο ηχόχρωμα μόνο εφόσον είναι κάποιου σχετικού πάχους (πάνω από 3/8 της ίντσας). Ελπίζω να σου δωσα ιδέες...

Ρε παιδιά αλήθεια, εσάς δε σας ενδιαφέρει να ακούτε καλά αυτό που παίζετε? Να ευχαριστιέστε με τον ήχο σας και με την ευχαρίστηση που προσφέρει στο παίξιμο το να ακούς σωστά? Γιατί οι περισσότερες προτάσεις αφορούν το πως θα ακούγεται από κάτω, κι όχι τι γίνεται onstage. Για το πως ακούγεται απο κατω άλλωστε το μεγαλύτερο ρόλο τον παίζει ο ηχολήπτης.

Χαχα, παλι παει για αλλου το post!! Εχω πολύ καλους ενισχυτές, καμπίνα 4Χ10 χρειαζομαι!!!

Oi gallien Krueger ειναι 19 κιλά, και ο Rumble ειναι 32. Δεν ειναι και τόσα πολλά. Απλά δενξέρω καθόλου τι λένε από ήχο όλες αυτές. Έχω παίξει μόνο με Goliath και EBS στα 4Χ10, αλλά εκεί πάμε σε παρα πολλά λεφτά. Απλά στο πιο μεγάλο μαγαζί δε βγαίνουν καλά οι 2Χ10 :( .

Χαιρετώ τους φίλους μουσικούς! Ετοιμάζομαι να αγοράσω μια καμπίνα 4Χ10, και βρίσκομαι στην έρευνα αγοράς. Έχει κανείς να προτείνει κάτι καλό, από 450€ και κάτω? Από τη βασική έρευνα που έχω κάνει, έχω δει τα εξής: http://www.thomann.de/gr/gallien_krueger_410glx.htm http://www.thomann.de/gr/fender_rumble_410.htm http://www.thomann.de/gr/gallien_krueger_410mbx.htm http://www.thomann.de/gr/gallien_krueger_410mbe_4_ohms.htm Έχει καποιος γνώμη γι αυτες τις καμπίνες?

Να προσθέσω βέβαια πάνω σε αυτό, ότι σε τίποτα δεν επηρεάζει αρνητικά τίποτα πάνω στα όργανα. Εντάξει, χτυπάει λίγο άσχημα στο μάτι για κάποιον που ξέρει, αλλά ούτε στον ήχο χάνει το όργανο, ούτε στο playability επηρεάζει ούτε σε τίποτα. Άσε που στα καλύτερα vintage κομμάτια της fender των 70s υπήρχε πάντα (σκέφτομαι μηπως το έκανας επίτηδες και στο reissue ώστε να μοιαζει με τα παλια, καθώς τα υπόλοιπα πάνω στο όργανο ειναι τόσο άψογα που μου φανηκε παραξενο να τους "ξέφυγε" κάτι τετοιο).

Νομίζω (απο εμπειρία σε καμμια 10αριά όργανα μαθητών μου) ότι μέχρι και στα διπλάσια λεφτά, τίποτα δεν παιζει καλύτερα από ενα Squier. Η ποιότητα κατασκευής τους και ο ήχος τους σε σχέση με το κόστος, δε συγκρίνεται με κανένα καινούριο όργανο της αγοράς. Έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά...

Έχουν περάσει διάφορα μπάσα απο τα χέρια μου (μεταξύ τους και ενα Fender Japan), από μέτρια έως πααρα πολύ καλά. Αυτή τη στιγμή έχω δυο χειροποίητα, ένα ακριβό Warwick, το 6χορδο του patitucci και το Fender Vintage 75 που θέλεις να πάρεις. Όλα τα υπόλοιπα ειναι πιο ακριβά απο αυτό (το Warwick μόνο έχει την ίδια τιμή), και το Fenderaki απλώς τα σβήνει από το χάρτη. Τι ήχος!! Θα το καταλάβεις κυρίως από το πως κάθεται μέσα στη μπάντα, αλλά ταυτόχρονα έχει τον ήχο του Miller και του Jaco σε ένα. Άσε η ποιότητα κατασκευής (κενο στο neckpocket υπάρχει, για να ειμαι και δίκαιος). Ένα άλλο θέμα είναι η μεταπωλητική αξία του αμερικάνικου, η οποία (κυριως αν το μπασο αξίζει) μένει παντα αρκετά ψηλα. Αλλά αν δεν πιστεύεις εμένα, μπορείς να βρεις μια πολύ εμπεριστατωμένη κριτική από ένα μάστορα του είδους εδώ: http://bassemporium.com/blog/?p=120 Για μένα είναι απο τα καλύτερα ψώνια που μπορείς να κάνεις...

Ευχαριστώ πολύ παιδιά! Πάντα βρίσκω λύσεις εδώ, νά ναι καλά κατι παλληκάρια σαν κι εσάς!!

Η αλήθεια είναι, ότι δεν ξέρω κανένα να το κάνει. Αλλά φαντάζομαι ότι η εγκατάσταση νέου μαγνήτη είναι πιο απλή ιστορία από τα ηλεκτρικά, οπότε κάτι θα βρώ, μια και θα έχω τα κυκλώματα....

Έχουμε κάτι παραδοσιακούς μάστορες εδώ που φυσάνε!!! Πολύ μερακλήδες. Μάλλον εκεί θα απευθυνθώ. Όσο για τα ηλεκτρονικά, δεν τη γλυτώνω τη βόλτα Αθήνα, γιατι είμαι αχρηστος μπροστά σε κυκλώματα.... (και προφανως δεν ξερω ποιος θα μπορουσε να το κάνει ;D )

Σωστά!!! Άλλωστε άλλος ήταν ο σκοπός που έγραψα, κι αλλου θα πάει πάλι η κουβέντα!! Ας μείνουμε στο αρχικό λοιπόν!

2 χειροποίητα μπάσα είχα αγοράσει. Κατά τα άλλα καλά κατάλαβες!

Δεν το κάνει, γιατι έμαθε ότι αγόρασα ένα Squier απο Thomann, και στην αλλη μικροδουλειά που ήθελα μου είπε "..ότι χρειαστείς να πας στο Thomann.." (To χειροποίητο έκανε 2200, και το Squier 220) Τι να πεις... καλλιτέχνες....

Έλληνας είναι αλλα δεν το κάνει.