yameth

Ξαναπάρε και χρησιμοποίησε το Shazam. Θα στο βρει στο λεπτό.

Η συσσωρευμένη βρωμιά στο διάφραγμα (ή σε περιβάλλον με πολύ υψηλή υγρασία) θα προκαλέσει προσωρινή διαρροή φόρτισης, η οποία θα μειώσει το επίπεδο εξόδου και μπορεί να οδηγήσει σε hiss και / ή τζιτζίρια, αλλά μπορεί να καθαριστεί και να αποκατασταθεί πλήρως από έναν εξειδικευμένο τεχνικό ή στην περίπτωση σου απο την ίδια την εταιρία - αντιπροσωπεία. Τα 10 χρόνια πάντως δεν είναι τίποτα για ένα καλό μικρόφωνο εκτός και αν έχει δει κακομεταχείριση. Τα δικά μου μικρόφωνα κλείνουν αισίως τα 40 και δεν έχουν κανένα πρόβλημα.

Καλησπέρα σε όλους τους φίλους του noiz.gr. Στο σημερινό επεισόδιο Ask The Guitar Coach μιλάω για ένα θέμα τεχνικής, το οποίο πιστέυω πως ταλαιπωρεί πολλούς από εμάς. Αν έχετε κάποια απορία μην διστάσετε να την γράψετε από κάτω.

Λαρσα κι πάλι Λάρσα!

Η MXR συνεργάζεται πλέον με τον Paul Cochrane για την παραγωγή του MXR Timmy. Είναι ένα μικρότερο και πιο προσιτό Timmy για $129.99

Το KeyStep Pro που παρουσιάζεται στο ΝΑΜΜ 2020, είναι ένα 37-key MIDI controller και multi-channel polyphonic sequencer με τιμή 399 ευρώ. TRACKS 4 independent sequencers, controlling whatever synth, module, or drum machine you want. PATTERNS 16 patterns per track. Each sequencer pattern can be up to 64 steps long, and contain 16 notes per step. CHAINS Link up to 16 patterns together to create whole songs or sections of your set. SCENES Snapshots of all the sequences within a pattern, letting you instantly switch between sets of sequences. PROJECTS Everything in one place. Load, duplicate, tweak, edit, and save for later in its onboard memory.

Sequential hybrid Pro 3 synthesizer. 3 oscillators, 3 filters and 3 LFOs with digital effects and a 16-track sequencer. Torpedo Captor X, all-in-one reactive load box, tube amp attenuator, cab simulator, IR loader and stereo expander.

Novation Launchpad Pro με MIDI sequencer για τον έλεγχο των plugins και του hardware.

Είναι αυτό που είναι. Μια χαρά και Καλή χρονιά! Υ.Γ. Εγω δεν είχα πρόβλημα με την προφορά. Δεν είναι αυτό που χαρακτηρίζει το έργο. Η εκφορά κατοπτρίζει τον στίχο νομίζω.

Το δεύτερο επεισόδιο στο κανάλι του Βασίλη Γκίνου για όσους ασχολούνται με την μουσική και την βιομηχανία της.

Μια προσπάθεια απο τον Βασίλη Γκίνο να λύσει απορίες σε όσους ασχολούνται με την μουσική και την βιομηχανία της. Μπράβο του για την όρεξη και την ωραία παρουσίαση. Απλός λόγος και καθαρό μυαλό. Οπως λέει ο ίδος στο blog του: "Η Μουσική είναι τέχνη, επιστήμη κι επιχείρηση. Ελάτε να συζητήσουμε την μουσική σαν πολιτιστική βιομηχανία, την πνευματική ιδιοκτησία, τα τεχνικά και επιχειρηματικά εφόδια του μουσικού της ψηφιακής εποχής και του διαδικτύου. Για να διαχειριζόμαστε τα επαγγελματικά μας ζητήματα με καλλιτεχνικό γνώμονα και την δημιουργικότητά μας με επιχειρηματικό πνεύμα."

Αν δεν έχεις συνδεδεμένο κάτι άλλο επάνω στην κάρτα, (βλέπε προηγούμενη απάντηση - λύση) ίσως κάποιο τροφοδοτικό ρεύματος κάνει τη ζημιά. Το Behringer HD400 ή κάποιο κουτάκι της ART όπως το DTI ή Cleanbox, θα σου κάνει τη δουλειά.

Με συγχωρείς αλλά δεν έχω καταλάβει τίποτα. Ποια είναι η κιθάρα σου που συζητάμε; Εχεις ανεβάσει φωτογραφία;

Αν υποθέσουμε πως μιλάς για την κιθάρα της φωτογραφίας, τυχαίνει και έχεις ένα κομμάτι μιας καλής χρονιάς Special χωρίς αυτό να του προσδίδει κάποια ειδική αξία. Κι αυτό γιατί έχει ωραίο tiger stripe maple top σχεδόν σαν μιας standard. Το binding το δικό σου είναι μονο στο σώμα και όχι και στο μπράτσο, ενώ είναι "ψεύτικο". Δηλαδή αντι να έχει δέσιμο περιμετρικά, έβαλαν ταινία πριν το βάψουν και μετα την αφαίρεσαν για να φανεί το περίγραμμα. Προσωπικά εχω κι εγω μια τέτοια κιθάρα και και πολλοί το προτιμούν αλλά είναι καθαρά αισθητικό το θέμα. Οι μαγνήτες που φοράει παίζουν επίσης ρόλο. Σε γενικές γραμμές η σειρά Special είναι μια Les Paul χωρίς φρου φρου κι αρώματα που κοστίζει η εργασία τους και φτηνότερα αλλά όχι υποδεέστερα ξύλα. Ετσι η μια κοστίζει 800 κι άλλη 2500 αν υπολογίσεις πως η εργασία δεν γίνεται μονο στα φρου φρου αλλά και στην συνολική κατασκευή της.

Για τον Lennon ο Martin το έκανε με 2 μπομπινόφωνα αλλά απο τότε έχουν υπάρξει 50 χρόνια ηχοληπτικής εξέλιξης στον τομέα της μείξης. Ας ξεκολλήσουμε απο την ιστοριογραφία και ας έλθουμε στο σήμερα. Πάρε μικρό δείγμα:

Δημήτρη μου χρόνια τώρα αυτό είναι πάγια τακτική στις ηχογραφήσεις. Στόχος δεν είναι να ακουστεί σαν δεύτερο αλλά να δώσει όγκο στο ένα. Μικρη καθυστέρηση και modulation. (βλέπε ακουμπάω με το χέρι τη μια μπομπίνα για να διαφέρει απο την άλλη που τρέχει ταυτόχρονα, συν wow & flutter). Δοκίμασε τα σε ηχογραφημένο υλικό. Υπάρχει ένα sweet spot για τον καθένα. Ισως όμως αναφέρεσαι σε άλλη καθυστέρηση όπως αυτή που έρχεται σαν φυσική αντήχηση σε ένα μικρό χώρο όπου εκεί το άμεσο απο το έμμεσο δεν είναι στην ίδια ένταση και το μυαλό ξεχωρίζει εύκολα το ένα απο το άλλο.

Είτε flanger είτε chorus, είτε Doubling ADT όλα είναι delay effects με πολύ μικρή καθυστέρηση. Είτε γίνεται με ταινία όπως γινόταν επι Beatles είτε πσσσηφιακά σήμερα, το αποτέλεσμα είναι το ίδιο. Το Flanger έχει καθυστέρηση από 1ms έως 5ms. Το Chorus 5ms έως 25ms. Το Doubling ADT στην ουσία είναι μικρό delay 80‑120ms, χωρίς feedback. Στόχος σε όλα είναι να δημιουργηθεί η αίσθηση πως παίζεται το θέμα 2 φορές ή απο 2 κιθάρες, δίνοντας όγκο. Στο ADT το αποτελεσμα είναι ακριβές αντίγραφο, ενώ αν παιζόταν απο άνθρωπο το δεύτερο μέρος θα είχε πολλές χρονικές ανακρίβειες. Αυτές αναλαμβάνει να τις δημιουργεί τυχαία ένας ταλαντωτής στο Flanger και chorus.

Δεν είμαι σίγουρος πως ακούω doubling απο κοντό delay αλλά μπορεί να κάνω και λάθος. Λίγο phaser όμως σε αργό speed και με ανάλογο depth μπορεί να σου φέρει αυτό το αποτέλεσμα.

Creamy thickness. Ηταν ελεγχόμενα παραμορφωμένος και ήμουν καρφί απο την κιθάρα. Είχε αυτη τη χροιά μεσαίων και ήταν απο αυτες τις ρυθμίσεις που δεν ξέρεις γιατί αλλά δεν το πειράζεις μη χαλάσει. Μπορεί να είχα πιει λιγο παραπάνω αλλά γούσταρα τρελά.

Μάλλον αυτό. Αλλά να πω επίσης πως μια νύχτα στο In Vivo που είχα την τύχη να παίξω με τον Peavey Classic 50 combo 2x12, του Δημήτρη Παναγόπουλου, ο ήχος ήταν αυτός και χωρίς ιδιαίτερο ψάξιμο. Τα μεγάφωνα; Οι λάμπες; Δεν ξέρω αλλά ο Δημήτρης δεν τον αποχωριζόταν και ήμουν τυχερός που τον έπαιξα.

Άψογος ο Josh σαν frontman αν και παρα το ότι το σκίζει εδω, το boogie το υπηρετεί όπως το λέει ο Ηλίας και δεν είναι το απόλυτο είδος που τον χαρακτηρίζει. Μεγάλο ταλέντο και περιζήτητος όπως λέει κι ο Σπύρος. Αλλά αν υπάρχει μαιντανός στα session αυτός είναι ο Travis που κάθε power trio ή μάλλον σχεδόν όλοι οι επιφανείς κιθαρίστες αυτόν παίρνουν αγκαζέ. Απο τον πατέρα του, τον Ford, Scott Henderson, Michael Landau και όποιον άλλον εμφανίζεται απο το Παρίσι μέχρι το Baked Potato. Ογκόλιθος, όνομα και πράμα.

Να το σκίσω το θέμα λίγο; Ζητάω προκαταβολικά συγγνώμη. Επειδή βλέπω κατέχετε τις ρητίνες και τα πλαστικά, θέλω να μπαλώσω κάτι θλάσεις στο κουτί των οργανων της μοτοσυκλέτας μου και φαντάστηκα πως κάποιος μαύρος στόκος ή δεν ξέρω τι, να έκανε ώστε να μην μπαίνουν νερά μέχρι (και αν) πάρω καινούργιο και να είναι λίγο πιο καλαίσθητο εν τω μεταξύ. Προτείνετε κάτι;

Κρατάω εγω τις πιπεριές και σου αφήνω τις ντομάτες. Θεϊκή μάσα.