Δεν ξέρω με τι να συγκρίνω κάθε τέτοια νέα δουλειά. Με το ένδοξο "τότε"; Με το χλιαρό "σήμερα"; Να μην συγκρίνω και απλά να ακούσω; (ναι, μάλλον αυτό).
Όταν συνεχίζουν, λέμε "τι θένε τα γερόντια και συνεχίζουν"
Όταν μας "χαιρετάνε" λέμε "αχ και τώρα τι θα κάνουμε που μας αφήνουν τέτοιο κενό"
Να παίζουν δε θέμε. Να μας αφήσουν δεν θέμε. Ε τι στο καλό θέμε ;;
Την σελίδα τους στην Ιστορία της Μουσικής την έχουν γράψει "όλοι αυτοί" προ πολλών δεκαετιών - και δεν σβήνεται με τίποτα. Τους αξίζει να περνάνε καλά κάνοντας αυτό που ξέρουν εκείνοι καλύτερα.
Και να πω εξομολογητικά: όταν ήμουν <30 έλεγα "Ωχ". Τώρα που είμαι >50 λέω "και μπράβο τους".