Πίνακας συμμετοχής

Στράτε θα μπορούσες να ξεκινήσεις με το στόχο σου, τα δύο χρόνια 8ωρη μελέτη ("λάθος" τρόπος κατ εμε για να ξεκινήσει κανείς αλλά αν παρακινεί δε βλέπω γιατί όχι), και στη πορεία να δημιουργείς με όποιο επίπεδο βρίσκονται τα χέρια σου. Το θέμα είναι να υπάρχει η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση των συναισθημάτων σου. Η ανάγκη αυτή θα οδηγήσει σε λύσεις και ανακωχές αυτής της καταραμένης εσωτερικής μάχης. Οπότε πιάσε το όργανο, χωρίς να σκέφτεσαι που θα έπρεπε να είσαι που ήσουν και όλα αυτά τα αυτομαστιγώματα, και το πράμα θα που πάει μόνο του.

Ρε Στράτε, πραγματικά θέλω να μου πεις, τι πρέπει να κάνουμε εδώ μέσα για να ξανά αρχίσεις να γράφεις....;

Α ρε Φιουζιε γαμωτη σου Κανε κατι ρε ανθρωπε, αμαρτια ειναι Ειναι πανεμορφο

Ωχ... κατι χρωσταω σε καποιον κ λεω μολις το ειδα παει αυτο ηταν.. το ανεβασε γιατι βαρεθηκε να περιμενει... Πριν πω το κλασσικο περα απο την πλακα τωρα... μπλα μπλα μπλα, γιατι δε μου εστειλες αυτο που εχει νορμαλ τεμπο κ προσπαθω να φαω τα λυσσιακα μου με το αλλο που ειναι Γιουσεη Μπολτ ? Περα... απο την πλακα τωρα ειναι πανεμορφο, καλοκαιρινο κ πολυ γουστοζικο. Το τρομπονι πολυ ωραιο κ το παιξιμο κ μ'αρεσει πολυ η μουντιλα που βγαζει. Με κανονικο φλαουτο ειναι ετοιμο για κυκλοφορια ΑΑΑΑΑ Ξεχασα. Ο τιτλος ειναι ολοκληρωτικος..

Μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη, στο τελευταίο λεπτό. Δροσίστηκα λαίμε! Για το συνθετικό της υπόθεσης, δεν χρειάζονται σχόλια. Το 'χεις.... .

ωπαααα, έσκασαν ήδη μύτη οι χορηγοί και οι επενδυταί! Στράτο κάνε παζάρι για τριετία!

Τί στολίδι ειν'αυτό, ρε Στράτο. Δεν το είχα ακούσει. Αν σου καλύψω τις Kaiser της χρονιάς,θα ξαναγράψεις;

Συμφωνώ Είναι λίγο ένας κύκλος όλο αυτό. (επι)βιώνεις (απο) κάτι, μαθαίνεις να αρθρώνεις λίγες λέξεις, το επικοινωνείς όποτε νιώσεις την ανάγκη, και τούμπαλιν. Όπως και να'χει....αυτό:

Εγώ συνονόματε Γιώργη αμφιβάλλω και γι' αυτό ακόμη. Εγώ θεωρώ το "βλέπω, παίζω, σκαλίζω, μελετάω, γράφω" σαν να λέμε "ζω". Δεν έχει κάποια κατεύθυνση. Άλλες μέρες είναι φοβερές, άλλες λέω γαμώ της γης τον άξονα. Άλλες μέρες ψάχνεις κάτι με προσήλωση και δε βρίσκεις τίποτα, άλλες φορές το βρίσκεις και πορώνεσαι, άλλες μέρες πλατσουρίζεις κωλοβαρώντας σε ηχητικά κυματάκια και δροσίζεσαι αμέριμνα, άλλες φορές ενώ πλατσουρίζεις βγαίνεις σε άγνωστα μέρη που ούτε κι εσύ τα περιμένεις, λες μα αφού με ξέρω καλά, πώς γίνεται, πώς γίνεται να με εκπλήσσω; Το πρώτο βήμα είναι το πιο δύσκολο, που αρχίζει πάλι το ταξίδι.

Ρε συ Στρατο το καταλαβαινω αυτο που λες παρ'οτι με στεναχωρει. Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη αυτο συμβαινει σ'εσενα. Με στεναχωρει περισσοτερο επειδη απο το 2016 κ μετα βιωσα κατι παρομοιο που κατεληξε τα τελευταια 4 χρονια να μην εχω καν κιθαρα δικη μου. Με κρατησαν ομως δυο πραγματα. Το πρωτο ειναι πως τρεχει ενα προτζεκτ μ'εναν φιλο (αυτος γραφει στιχους, εγω ολα τ'αλλα) κ ετσι πολυ συχνα μου δανειζει μια απο τις 20 κιθαρες του, συγκεκριμενα μια στρατ που ηταν δικη μου. Η αναγκη καποια στιγμη να τελειωσει αυτο το προτζεκτ με κανει ν'ακουμπαω το οργανο κ να δουλευω που κ που (λεω που κ που γιατι ο κορμος 10 κομματιων ειναι ετοιμος). Οταν συμβαινει αυτο μολις τελειωσω με τα του προτζεκτ, λεω δε παιζω κιολας λιγο... Πραγμα που μας οδηγει στο δευτερο. Η αισθηση του να εχω την κιθαρα στα χερια κ να παιζω, ειναι τοσο μοναδικη που δε μπορω οσο υπαρχει οργανο στο σπιτι να μην το κανω. Ναι με ριχνει το ο,τι το οργανο αυτο δεν ειναι (πλεον) δικο μου. Ναι με ριχνει το οτι δεν ειμαι εκει που θελω παιχτικα κ εκει που ημουνα. Ναι με ριχνουν ενα σωρο αλλα πραγματα που σκεφτομαι, συμπεριλαμβανομενου του ο,τι νιωθω πως μπορει να μην εχω κατι να πω, αξιο ενδιαφεροντος. Αλλα αν μεσα σε ολα αυτα νιωθω καλα με την κιθαρα στα χερια, παιζοντας, ε θα υπαρχουν βδομαδες που θα νικησει αυτο το ωραιο συναισθημα κ θα νιωθω ενεργος κιθαριστας παλι. Μεχρι να περασει, να κανω ενα μηνα να την ακουμπησω κ μετα παλι αυτος ο κυκλος, ποσα χρονια τωρα. Οι συνθηκες δεν αλλαξαν δυστυχως, αλλα η αναγκη αυτη του παιξιματος κ ολα τα ωραια που προσφερει δε μπορουν ν'αγνοηθουν. Εξ'άλλου το οτι δεν ειμαι παιχτικα εκει που ημουνα το ξερω μονο εγω, το οτι δεν ειμαι εκει που θελω ισχυει για ολους μας. Αν κατσεις ενα διωρο με την κιθαρα στα χερια, θα θυμηθεις ολα τα ωραια που σου δινει, οσο off κ να εισαι παιχτικα κ θα γινει οργανικα, απο μονο του, χωρις ζορισμα. Το μονο ζορισμα βασικα ειναι να πεισεις τον εαυτο σου να πιασει την κιθαρα, η αποφαση δηλαδη

Και επειδή κάπου το διάβασα εδώ μέσα σήμερα, να πω ότι αφου η σύνθεση τα σπάει, τότε ΝΑΙ, το σαχλόφωνο το δέχτηκα ως είχε και μου άρεσε πολύ. Δεν με ένοιαξε το αν είναι σαμπλ ή όχι, αφού αυτό που άκουγα "πήγαινε σωστά" όλα τα άλλα ήταν τεκνικάλιτιζ. :-) Επιτέλους, Μουσική! Ευχαριστούμε!!!

Παιδιά σας ευχαριστώ πολύ όλους. Ένα πράγμα που μου έκανε πολύ μεγάλη και θετική εντύπωση, είναι ότι οι αναφορές στην κιθάρα είναι ελάχιστες και ιδιαίτερα λιτές. Αυτό σημαίνει ότι η κιθάρα δεν "καπελώνει" το κομμάτι, και ότι αυτό παραμένει σε πρώτο πλάνο. Όταν λοιπόν κάποιος ακούει το κομμάτι ενός κιθαρίστα, και μιλάει περισσότερο για το κομμάτι και όχι τόσο για την κιθάρα, λογικά το κομμάτι του φαίνεται καλό. Αλλιώς θα επικεντρωνόταν στην κιθάρα και το παίξιμο, τον ήχο, κλπ. Σας ευχαριστώ και πάλι.

Είναι το όργανο το συγκεκριμένο. Είναι πολύ μουντό στα πιάνο του. Κανονικά έπρεπε να παίξω με το νορμάλ μου, αλλά πάντα όταν έχω μικρόφωνο μπροστά με πιάνει η μαλακία μου και αρχίζω τα πειράματα. Αυτό είναι πιο μελιμελό μωρέ βρασίδα για να παίξεις γκιθάρα. Το άλλο στο έστειλα να κάμεις ποζεριάν, σε αυτό δε μου πήγε καν το μυαλό σε ηλεκτρική! Ευχαριστώ κούναβε!

Με πέθανες ...

Η σκέψου το εξής Έχετε καινούργιο γήπεδο κ πήρατε πρωτάθλημα. Δεν είναι αυτοί λόγοι να ξαναξεκινησεις?

Αη μαρη..

Εκεί κωλώνεις ρε κυρφιουζιονάρα μου; Εγώ παίζω 30 χρόνια χωρίς να έχω κάτι να εκφράσω, κι ούτε ξέρω και κάποιο όργανο καλά! Εγώ περιμένω τώρα. Είναι σαν να μου ταξες.

Α, ρε Γιώργο, δεν εξαρτάται από εσάς, από μένα εξαρτάται. Άλλαξαν λίγο οι συνθήκες της ζωής μου, θέλω καναδύο χρόνια 8ωρη τουλάχιστον μελέτη για να επανέλθω σε έναν βαθμό, αλλά το σημαντικότερο είναι ότι αναρωτιέμαι μήπως δεν έχω πια τίποτα να πω/να εκφράσω. Δεν ξέρω, θα δούμε.

εγω δεν το άκουσα ακόμα