Πίνακας συμμετοχής

Progressive. Fresh and powerful.

Ο στίχος είναι εξαιρετικός... την μουσική την αδικεί λίγο νομίζω η μίξη και η παραγωγή. Η Demi είναι πολύ καλή... Στο σύνολο τους τα φωνητικά και αν δεν είχες φτιάξει το προηγούμενο με ΑΙ θα πιστεύα ότι είναι πραγματικά.

Ωραίο τεμάχιο. Οι κιθάρες πάρα πολύ ωραίες για ακόμα μια φορά. Γράφεις με άνεση όποιο είδος και να καταπιαστείς Γιώργο!

Όντως για την αρμονία πρέπει να είναι πιο tough και rough στο κομμάτι γιατί πάει λίγο στο ....... Death Pop Rock. κατά τα άλλα, είναι εξαιρετικό και ακούγεται υπέροχα,

Ωραίες ιδέες Γιωργο. Σε διαφορετικό στυλ για άλλη μια φορά. Μου αρέσει πολύ που δοκιμάζεις και ψάχνεσαι. Και παντα έχεις κάτι πολύ καλό να δώσεις. Από θέμα παραγωγης νομίζω ότι θα ήθελα τις ρυθμικές με περισσότερο όγκο. Επίσης όπως το ακούω, ακούω τις μελωδικές κιθάρες πιο ανοιχτες στετροφωνικά και τις ρυθμικές λίγο πιο προς το κέντρο και δε μου κάθεται καλά.

Τεράστιος, επιβλητικός ήχος ως προς τα όργανα! Τις κραυγές τις ήθελα λίγο πιο μπροστά στο μιξ. Ωραίος και σε αυτό το στυλ!

Μου αρέσει που πειραματίζεσαι με διάφορα είδη ακόμα και αν είναι εντελώς έξω από τα ακούσματά σου. Αν ο στόχος στο συγκεκριμένο ήταν να πας σε μονοπάτια extreme metal ας πούμε, θα σε συμβούλευα να κάνεις τα εξής (αν και δεν είναι καθόλου κακό, τουναντίον είναι λίγο σαν το Kashmir με σόλο κιθάρα τον Michael Shenker): - Ξέχνα (τουλάχιστον για το κυρίως μέρος/κουπλέ ας πούμε) τη λειτουργική αρμονία. Μινόρε-ματζόρε, V7 που πάει στο Im και όλα αυτά τα όμορφα κι ωραία, ακολουθίες ακόρντων κλπ. Βάλε power chords που φαινομενικά δε συνδέονται μεταξύ τους και ακούγονται "'παράφωνα". Επίσης τα riffs μπορεί να είναι σκέτα single notes χωρίς καν πέμπτες παιγμένα μαζί από κιθάρες και μπάσο. - Ξέχνα τα ατελείωτα σόλο και ειδικά πάνω από τo main riff. Εκεί θέλουμε βαριές ρυθμικές και μόνο. Το σόλο έχει τη θέση του μόνο την ώρα του σόλο και απαγορεύεται να είναι τύπου gary moore/scorpions/eric clapton. Με λίγα λόγια "ξεριζώνεις" την πεντατονική και τα κλασσικά σηκώματα και γενικά οποιαδήποτε έννοια κλασικ ροκ/μπλουζ μελωδίας από το μυαλό σου. - Η κραυγή δεν μπορεί να παραπέμπει σε ταινία τρόμου της δεκαετίας του 1960 ούτε να είναι πνιγμένη στο τέλος της μίξης. - Αν είναι να βάλεις δίμποτα παιξίματα στα τύμπανα, πρέπει να είναι από κάποιο (γρήγορο) τέμπο και πάνω. Μπορείς φυσικά να αλλάζεις τέμπο μες στο κομμάτι και θα είσαι και απολύτως style correct. - Οι ρυθμικές κιθάρες πρέπει να είναι αρκετά πιο distorted και οπωσδήποτε ντουμπλαρισμένες για όγκο. Όλα τα παραπάνω τα γράφω με χιουμοριστική διάθεση εννοείται, αλλά να κι ένα παράδειγμα από αριστουργηματικό LP μεγάλης μπάντας μια που είμαστε στο πεδίο:

Εμείς σε ευχαριστούμε που μας παρουσίασες το έργο σου.

Σε ευχαριστώ πολύ Κώστα για την ακρόαση!

Ευχαριστώ πολύ Πάνο! Σκληρό μέταλ ούτε ακούω, ούτε παίζω αλλά αυτό δεν με εμποδίζει να γράψω κάτι που να παραπέμπει εκεί. Λιγότερο bluesy και αρμονικό να ήταν, θα ήταν πιο πειστικό το αποτέλεσμα.

Η Demi ήρθε, τραγούδησε και μετα αφού ντύθηκε, επέστρεψε στα βάθη του ίντερνετ απ' όπου κατάγεται και ανήκει! Μετά το δικό σου death metal θα μας τραγουδήσει καρσιλαμά γιατί η Demi (μας) δεν λέει ποτέ όχι. Υπόδειγμα γυναίκας, αχχχχ Γιώργο ευχαριστώ πολύ για όλα!

Κομματάρα! θα μου δώσεις το τηλέφωνο της Demi να μου τραγουδήσει το επόμενο death metal?

Ευχαριστώ Κώστα!

Ευχαριστώ Μπάμπη! Έκανα το "λάθος" και δεν χρησιμοποίησα την ec1000, αλλα την charvel που είναι μεν πιο hot, αλλά με λιγότερα μπασομεσαία. Οι ρυθμικές είναι σχεδόν τέρμα δεξιά/αριστερά παναρισμένες/ντουμπλαρισμένες και οι υπόλοιπες κιθάρες είναι στο εσωτερικό του μιξ. Παράξενο που τις ακούς στο κεντρο.

Οι ρυθμικές πάντως ήταν ντουμπλαρισμένες… Το παραπάνω δεν είναι μέταλ κομμάτι. Είναι μεταλ σφηνάκι… Για να γίνει κομματι πρέπει να κάνω όλα όσα πολύ σωστά προαναφέρεις. Θα κάτσω τώρα να μελετήσω τον οδηγό που μου έγραψες, να τον χωνέψω καλύτερα.