Πίνακας συμμετοχής

Εμένα δεν μου λένε κάτι, ούτε μου αρέσουν ούτε δεν μου αρέσουν, μου είναι τελείως αδιάφοροι. Γενικά δεν σχολιάζω πράγματα για τα οποία δεν έχω κάτι θετικό να πω, όμως γουστάρω πολύ να βλέπω/ακούω τον Δέλτα να παίζει. Το έχω δει κι εγώ αυτό το take παλιότερα και, παρότι το original δεν μου λέει κάτι, γουστάρω την εκδοχή του Σπύρου. Και θα μπορούσα να το πω αυτό για οτιδήποτε παίζει. Στο κανάλι του στο youtube έχει και κάτι άλλα δικά του παιξίματα σε ηπειρώτικα τα οποία είναι μαγεία. Είμαι fan, ακόμα κι όταν παίζει Toto..

Ούτε 'μένα αρέσουν οι Γιανιώτες, αλλά δεν παραβλέπω το γεγονός ότι αρέσουν σε πολύ κόσμο. Κάνουν κάτι που τους αρέσει και μπράβο τους,

Αγαπημενη μπαντα Εδω ενα cover. (εχω "κοψει" την orginal κιθαρα απο το αριστερο καναλι που ντουμπλαρει και εχω προσθεσει εκει τη δικια μου)

Στα παραδοσιακα δεν ισχυει απολυτα αυτο. Δεν υπαρχει πρωτη εκτελεση, οπως δεν υπαρχουν και πνευματικα δικαιωματα.

Μα δεν πάει ο κόσμος σε χιλιάδες συναυλίες καθημερινά για την πρωτοτυπία*. Ούτε η καν η ακρόαση μουσικής κινείται με αυτό το κριτήριο. Οι περισσότεροι άνθρωποι, ακούν ως επί το πλείστον ξανά και ξανά αυτά που άκουγαν και πριν από 5-45 χρόνια. Ελάχιστο ποσοστό καταλαμβάνει η ακρόαση νέας μουσικής σε κάποιον, ειδικά όταν αυτός αρχίσει να μεγαλώνει. *ένα μπλουζ live πχ. δεν βρίθει πρωτοτυπίας συνθετικά. Όμως υπάρχει το στοιχείο της αισθητικής, της αισθαντικότητας, της έκπληξης, της ζωντάνιας, του γούστου, της περιπεκτικότητας, του αυτοσαρκασμού, της έντασης και του ήχου. Στο stoner μυσταγωγικό χαρακτήρα παίρνει πχ. η κουρδισμένη ένα τόνο κάτω κιθάρα και ακόμη περισσότερο η κουρδισμένη έναν τόνο κάτω από τον τόνο μπάσα χορδή και ένα powerchord περασμένο από την κατάλληλη παραμόρφωση και παιγμένη στα 100dB. Στην κλασσική μουσική υπάρχει κόσμος που πάει να δει το ίδιο έργο από διαφορετικούς μαέστρους γιατί έχουν διαφορετική προσέγγιση ο καθένας, στο ίδιο έργο. Eυτυχώς στη μουσική, υπάρχουν στοιχεία πέρα από την πρωτοτυπία, την έκπληξη και την αρτιότητα στο παίξιμο ή στην παραγωγή. Κάθε είδος μουσικής και κάθε ζωντανή εμφάνιση ή κάθε ακρόαση δίσκου, αποτελεί μια μυσταγωγική εμπειρία, αρχικά ατομική, και όταν αυτή συναντιέται και συνωστίζεται με άλλους κοινωνούς αυτής της μυσταγωγίας μεγεθύνεται και φουσκώνει για όσο διαρκεί αυτή η "τελετή". Τείνω κι εγώ πολλές φορές να κρίνω τα πράγματα πολύ "παρωπιδικά" και με αρκετή προκατάληψη, και για το άκουσμά μου και για το τι φαίνεται προς τα έξω ότι ακούω. Το ότι κάποιος δεν αντέχει 2 ώρες ζουρνά και νταούλι πχ. δεν κάνει αυτομάτως αυτούς που, όχι μόνο το αντέχουν, αλλά συμμετέχουν σε όλο αυτό να σκεφτούν "που θα πάει αργότερα αυτή η μουσική". Tωρα, το τι θα κάνουν στο μέλλον οι VIC (ή όποιο όνομα) πχ, είναι κάτι που δεν θα με απασχολούσε, ακόμη και οπαδός να ήμουν και είναι κάτι που κατά τη γνώμη μου αφορά στείρα κριτική και υποθετισμό. Κοιτάω τι ακριβώς έχουν κάνει μέχρι τώρα και τι φτιάχνουν τώρα και φυσικά ο καθένας έχει δικαίωμα να κρίνει για αυτά, και όχι για ότι (δεν) θα έχουν κάνει στο μέλλον.

Προσωπικά πιστεύω ότι τα παιδιά κάνανε κάτι πολύ πρωτότυπο και το κάνανε πάρα πολύ καλά. Δεν είναι καθόλου τυχαία η απήχηση, άσε που εκτός του αντικειμένου με το οποίο καταπιάστηκαν, είναι και φοβερή μπάντα. Όμως όπως έγραψε κι ο dim, αυτό που κάνουν έχει ημερομηνία λήξης. Τουτέστιν κάποια στιγμή ή θα τελειώσουν τα κομμάτια που μπορούν να διασκευάσουν ή θα τους βαρεθεί ο κόσμος. Το πώς θα συνεχίσουν από εκεί και πέρα είναι θέμα αποκλειστικά δικό τους και φυσικά όσο γεμίζουν χώρους κι έχουν κοινό, είναι μάλλον δύσκολο να μπουν στη διαδικασία να σκεφτούν το μακρινό μέλλον. Βέβαια μπορεί να έχουν κανάν ψυχαναγκαστικό στην μπάντα που να τα σκέφτεται κάτι τέτοια. Η διαφορά είναι ότι ουδείς απο το κοινό περιμένει πρωτοτυπία από μια νέα μπλουζ μπάντα ή από μια νέα κλασσική ορχήστρα (αν υπάρξει είναι στα έξτρα). Ούτε και κατά τη δημιουργία τους, είπαν τα μέλη "πάμε να κάνουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει". Όταν όμως ξεκινάς με όχημα την πρωτοτυπία (ανεξαρτήτως από το αν το επεδίωξες) και αναμφισβήτητα μέρος της απήχησής σου οφείλεται εκεί, τότε θα κληθείς να πάρεις κάποιον καινούριο δρόμο κάποια στιγμή. Εκτός κι αν το "stoner-δημοτικό" γίνει εδραιωμένο λαϊκής απήχησης μουσικό ιδίωμα (όπως το ρεμπέτικο και τα κρητικά π.χ.) και πλέον αποκτήσει κοινό που γουστάρει το συγκεκριμένο είδος και πάει να ακούσει αυτό.

Έλα ρε παίζουν παράδοση αλλιώς. ( Και την παίζουν καλά, την κατέχουν και την ΣΕΒΟΝΤΑΙ, δεν την κάνουν καρικατούρα όπως οι ΙΔΙΟΙ οι ηπειρώτες 'καλλιτέχνες' τα τελευταία χρόνια, ή κάτι WANNABE rawk/entexno ). Τα δύο είδη δε, ηπειρώτικο/πωγωνίσιο με stoner ήρθαν κι έδεσαν λες κι έψαχναν το ένα το άλλο. Τι να πουν κι οι IRON MAIDEN με τα Θρακιώτικα δηλ. Κατά τ' άλλα, επειδή δεν έχω εντρυφήσει στο είδος και επειδή δεν θα άκουγα stoner αν δεν υπήρχε το στοιχείο της έκπληξης και της πρωτοτυπίας σε αυτό, οι VIC μια χαρά μου κάθονται, για όση ώρα θα άντεχα κι ένα Aυγουστιάτικο πανηγύρι στην Κόνιτσα με μπόλικο τσίπουρο και κανα σουβλάκι (δεν γενικεύω για κλαρίνα γιατί στη ρουμελη και στο Μορηά δυστυχώς το έχουν χάσει το μέτρο και το τρένο και αυτά που παίζουν δεν ακούγονται). Δηλ, καμια ώρα βαριά βαριά. Τι νόμιζες, θέλει στομάχι να μπορέσεις να τ' αντέξεις. Για τα περί πρωτοτυπίας τα έχω ξαναπεί. Ας καταργηθούν τότε οι φιλαρμονικές και οι συμφωνικές που μόνο covers παίζουν τα τελευταία 250 χρόνια. Ή τα μπλουζ.

εγω χαιρομαι που εγινε μια συζητηση για αυτους στο Νοιζ..{δεν ξερω αν ειχε ξαναγινει στο παρελθον} γιατι πιστευω οτι τα παιδια το αξιζουν.. ειτε παιζουν διασκευες ειτε επανεκτελεσεις...ειτε οτιδηποτε πιστευει ο καθενας μας. Οπως ειπα κ στην αρχη..τοσο καλης ποιοτητας ηχητικο κ παικτικο αποτελεσμα απο ροκ Ελληνικη μπαντα..δεν εχω ξανακουσει. It blew my socks off..που λενε κ στο Αμερικα... special ευχαριστιες στον Σπυρο που επαιξε το τι κακο..κ ειδαμε ποσο ομορφο κ καλοστημενο ειναι το κομματι κιθαριστικα.

α κατάλαβα.... στημένο το παιχνίδι...

Ειναι σαν να λεμε οτι ολα τα κομματια που ακουμε ως πρωτη εκτελεση, ειναι ουσιαστικα διασκευη. Η πρωτη εκτελεση ηταν το demo. Απλα η διαφορα εδω ειναι οτι δεν διασκευαζονται απο τον ιδιο τον δημιουργο. Αν και οπως ειπα και ο ιδιος ο δημιουργος του παραδοσιακου, δεν ειναι ενας. Πολλοι εχουν εμπλακει μεχρι να παρει μια βασικη μορφη, οσον αφορα και στιχους και μελωδια. Το ιδιο θα μπορουσαμε να πουμε σε 200 χρονια αν το κομματι ακουγεται πλεον σε μορφη σαν των VIC και καποιος βγαινει τοτε και το παιζει με οργανα της τοτε εποχης. Ειναι λιγο ιδιαιτερη περιπτωση η παραδοσιακη μουσικη.

Επειδη ειναι παραδοσιακο και δεν εχει "νομιμο" ιδιοκτητη..δεν παραμενει να ειναι διασκευη δεν ξερω..αυτο πιστευω. Πηρες ενα παραδοσιακο κομματι κ το διασκευασες.

Στην παράδοση, ένα κομμάτι μπορεί να προϋπάρχει με άλλους χίλιους τρόπους και σε άλλους χίλιους τόπους. Υπάρχουν κομμάτια παραδοσιακά που μοιράζονται μελωδίες και λόγια όχι απλά με άλλες περιοχές της Ελλάδας πχ, αλλά της ευρύτερης Βαλκανικής, Μεσογείου, Μέσης Ανατολής και Βορείου Αφρικής. Μας το έχουν "παραδώσει" κι εμείς το "μεταφέρουμε".

Kακώς όμως πάει το πράμα σε cover bands γιατί οι VIC δεν κάνουν covers. Oύτε καν στην κατηγορία διασκευή δεν ανήκει το είδος. Όταν παίρνεις παράδοση και την μεταφέρεις (΄έστω με τον τρόπο σου) δεν είναι διασκευή, δεν υπάρχει κάπου originality. Αυτά τα έπαιζαν με φωνές και με φλογέρες και αυτοσχέδιους αυλούς, πριν έρθει το κλαρινέτο.

τον είδαμε με τη γυναίκα μου και την κόρη μου (στην κοιλιά) πριν 23 χρόνια. Μια χαρά περάσαμε

Nταξ, μπορεί και να είναι καλύτερα από το να δεις Fleetwood Mac χωρίς Lindsey Buckingham +1000 για τον κιθαρίστα που παίζει με Rick Turner Model 1 τουλάχιστον

Ειδα αυτους στο Μαντσεστερ πριν χρονια. 10000ατομα απο κατω. Μια χαρα περασα.

Εδώ υπάρχουν μπάντες που γεμίζουν χώρους, όντας impersonators

και γενικά (αν και είναι θέμα για άλλη συζήτηση) προσωπικά ενώ εκτιμώ αφάνταστα τα πληρωμένα πιστόλια που ζούν στα στούντιο και "έχουν" για πλάκα κάθε μουσικό ή καλλιτέχνη που βγάζει εκατομύρια παίζοντας επιτυχίες των τριών ακόρντων, η καρδιά μου πάει σ αυτόν που βγάζει 3 ή 5 ακόρντα από το κεφάλι του. Αυτό μπαίνει παρενθετικά για τους toto που αναφέρθηκαν. Και αν το κάνω ακόμα πιό σαφές, μου αρέσουν πχ οι U2 και όχι οι Toto... (έβαλα δυό ονόματα στα δυό άκρα για μένα που γενικά ΔΕΝ πολυακούω καθώς έχω μόνο από έναν δίσκο τους - ενω από άλλους σχεδόν όλη τη δισκογραφία) (βέβαια κανιβαλίζουμε το θέμα των vic... αν θέλετε ξεκινάμε άλλη κουβέντα)

και να το κάνω ακόμα σαφέστερο. Είπα τι ήθελα για τους χωριάτες. Ξέρω τι παίζουν και το παίζουν καλά άριστα. Γενικά όμως δεν μπορώ ιδίως όταν κάνεις cover να το κάνεις με την ίδια συνταγή. Εδώ έχω ενστάσεις για τον Carlos που ήταν ο κατ εξοχήν καβερατζής εξ απ ανέκαθεν... (και τουλάχιστον έκανε κάβερ από 10δες στυλ). Τώρα στα οπαδικά. Βαγγέλη σε εκτιμώ ιδιαίτερα αλλά δεν θα μπω σε αντιπαράθεση 12χρονων αν οι back street boys ή ο Bieber είναι καλύτεροι. Κακώς μπλέχτηκαν άλλα ονόματα εδώ. (τώρα για να το κλείσουμε αν από τους yes ξερεις το owner αντι πχ να ξέρεις το heart of the sunrise ή το Siberian Khatru ή το Roundabout ή το America - μια και λέμε για covers δεν έχουμε βάση για συζήτηση)

https://www.billboard.com/music/yes Παντως...Micheal Jackson...ή Toto...δεν τους λες...

Αν εννοείς κατα πόσο το βαριέσαι μετά απο μερικές ακροάσεις είναι θέμα γούστου. Εγώ προσωπικά το γουστάρω πολύ αυτο το πάντρεμα ; )

το εχω δει αυτο το Take σου.. καλα... Αγαπημενοι οι Vic και για μενα.. Ομολογω οτι σε επιπεδο ηχου ,παραγωγης κ εκτελεσης για Ελλαδα...δεν εχω/ ειχα ξανακουσει κατι παρομοιο και τοσο καλο. Τα παιδια ανεβασαν πολυ ψηλα τον πηχη.