Καποτε δεν μπορουσα να παιξω με κιθαρα χωρις τρεμολο.
Σε βαθμο που μια φορα ανεβηκα στη σκηνη να παιξω και ξεχασα το λεβιε στη θηκη και σκεφτηκα "δεν πειραζει, στο διαλειμμα θα το βαλω".
Δεν ειχε τελειωσει το πρωτο κομματι και παρατησα την κιθαρα στη σκηνη και πηγα και το πηρα απο τη θηκη.
Πηγαινε το χερι μου απο μονο του να πιασει το λεβιε. Δεν αντεξα.
ΕΙναι σαν να μου λες παιξε αλλα απαγορευεται να κανεις bends και βιμπρατα.
Απο την πρωτη μου κιθαρα ειχα τρεμολο (μια teisco). Μετα Strat, μετα Κramer usa (το floyd το σιχαθηκα) κλπ.
Γιαυτο δεν επαιζα με tele και lp.
Και επειδη ηθελα μια κιθαρα με διπηνιους και ξυλα τυπου lp, πηρα την prs με την τρομερη munnmade γεφυρα (οχι αυτο την prs γεφυρα, τυπου munnmade, που βαζουν οι σημερινες prs). Οτι καλυτερο εχω παιξει το Munnmade.
Σημερα πλεον την παλευω και χωρις. Με αναγκασε μια strat με τρομερο ηχο που εχω βαλει 5 ελατηρια γιατι εχω πολυ παχιες χορδες, και δεν κουνιεται.
.