Πίνακας συμμετοχής

Η τέχνη θέλει θυσίες....

Φώτη, γλυκάθηκα με την επιτυχία που έχω από τότε που άρχισα να βάζω λόγια στα κομμάτια και έχω γίνει άπληστος. Πάω για δόξα και τα τρελά τα φράγκα. Μέχρι και μπαλέτα θα βάλω σαν τον Σάκη, να γουστάρει ο ΑΜΤΜΛ.

Είπα να μην το ακούσω, περνάω και κάποια "φάση" αυτήν την εποχή (μόνο ο Σπύρος και τα κομμάτια του μου έλειπαν....), αλλά τελικά ενέδωσα! Καλό δεν λέω, καλό! Περίμενα κάτι πιο "εξεντρίκ" όμως και με απογοήτευσε! Σαν πολύ στο mainstream δεν το έριξες παλικάρι;

Πανεμορφο και με τοση μουσικοτητα. Δεν περιμενα κατι λιγοτερο. Και αν και δεν ειμαι των μεγαλων διαρκειων σε κομματια,θα συμφωνησω με τον αδερφο μου τον Φασιονα,εδω ηθελα περισσοτερο.

Πολύ μελωδικό και κάπως μελαγχολικό...ωραίος!!!

δεν βγαίνει κάτι ολοκληρωμένο αλλά μπορεί να βγει από αυτό. Άμα κάτσεις και το δουλέψεις.................................. Έχεις προοπτική και για σολίστ στο πιάνο. Πάρε εκεί ένα midi κλαβιε μεταχείρα να το χώνεις όταν έχεις εμπνεύσεις............... χαχαχχχαχα

Μα τρελάθηκα κάποια στιγμή. Πώς διάολο στην κιθάρα, σκέφτηκα. Όσο για το μέγεθος, για μένα μιλάω, ήθελα ακόμα καμιά δεκαριά λεπτά να το ευχαριστηθώ, τρεις φορές το άκουσα να στανιάρω. Δεν φαντάζεσαι πόσο μου άρεσε. Δεν ξέρω, κάτι "χτύπησε" φαίνεται. EDIT: Να πω εδώ και κάτι άλλο. Μήπως να έπαιρνες ένα κλαβιέ? Έχω κάτι στο μυαλό μου λέγοντας αυτό. Με δεδομένο ότι δεν χειρίζεσαι το πιάνο τόσο καλά όσο την κιθάρα (δεν είσαι βιρτουόζος δηλαδή), συμβαίνει κάτι περίεργο (που το έχω παρατηρήσει και στον εαυτό μου). Αυτή η σχετική αδυναμία στην τεχνική, δίνει την ευκαιρία να βγουν προς τα έξω άλλα πράγματα, όπως μεγαλύτερη εκφραστικότητα (το ξέρω ότι είναι παράξενο), περισσότερη μουσική ωριμότητα, και μεγαλύτερη "ουσιαστική λιτότητα", κοντολογίς "παίζω μόνο ότι πρέπει όταν πρέπει, και όπως πρέπει", πράγμα που βγάζει στα μάτια μου μια αφοπλιστική απλότητα (όχι όμως απλοϊκότητα), μια ειλικρίνεια, κάτι που δεν μπορεί να "κρυφτεί" πίσω από τεχνικές αρετές, κάτι ξεγυμνωμένο, κάτι αυθεντικό. Συγγνώμη για το παραλήρημα, αλλά .... κάπως μου ήρθε, και είπα να το μοιραστώ όπως μου βγήκε.