Πίνακας συμμετοχής

Στην πραγματικότητα, τα μέρη που εντόπισες αντιστοιχούν σε διαφορετικές ομάδες χορευτών. Η ηχογράφηση έγινε εκεί που γίνεται πάντα, στο σπίτι μου. Όλα έχουν παιχτεί από μένα-υπάρχουν δύο κανάλια κιθάρας με extended techniques, 5-6 κανάλια με ebow, όλοι οι υπόλοιποι ήχοι είναι παιγμένοι με το guitar synth ( διάφορα samples), εκτός των φωνών-αυτός είμαι εγώ. Η χρήση όλων των ήχων-κρουστών ή μη- έχει να κάνει με την δημιουργία συγκεκριμένων υφών και δεν είναι ρυθμική, καθώς, όπως είπα και πιο πάνω, υπήρχε ρητή οδηγία για την αποφυγή παλμού. Το πήγα λίγο παραπέρα και αυτό που επιδίωξα είναι να μην υπάρχει τίποτα που να θυμίζει θέμα, τίποτα το αξιομνημόνευτο-παρά μόνο η εντύπωση πως ίσως υπάρχει. Δηλαδή,να δημιουργείται μια αίσθηση χωρίς να μπορείς εκ των υστέρων να πεις τι ακριβώς την δημιουργεί. Δεν ξέρω αν γίνομαι κατανοητός. @dimsonic Ευχαριστώ, Δημήτρη. Και ναι, έχεις δίκιο, το ευχαριστήθηκα δεόντως.

Σϊγουρα "οπτική" μουσική. Σπϋρο μου άρεσε πολϋ και αν ειχα και την εικόνα του έργου θα ήταν τέλεια . Μουσικη όπως πρέπει .Μπραβο.

Πέντε μικρές ιστορίες για το ίδιο θέμα, που τις διηγούνται διαφορετικά άτομα. Πέντε διαφορετικές οπτικές, πέντε διαφορετικές φωνές που πραγματεύονται ένα και μόνο αντικείμενο. Σαν να μοιράζονται ένα μυστικό, μια συνενοχή, μόνο αυτοί οι πέντε, και μαζεύτηκαν να πουν πώς αισθάνεται γι' αυτό ο καθένας τους. Αυτή είναι η δική μου εικόνα. Μου άρεσε πολύ. Θα ήθελα όμως να δώσεις περισσότερες λεπτομέρειες για πολλά πράγματα όπως ... Που το έγραψες, όργανα/εξοπλισμό που χρησιμοποίησες. Επίσης από που είναι οι ήχοι που ακούγονται, οι φωνές, κλπ. Ένα άλλο, είναι τι ρόλο παίζουν κάποια background κρουστά που ακούγονται, δημιουργώντας κάτι σαν ένα δεύτερο επίπεδο προσοχής. Πώς το σκέφτηκες/συνέλαβες, αισθητικά. Πολύ όμορφο ρε φίλε, μπράβο σου. EDIT: Κάποιοι φίλοι έγραψαν για "γαλήνια" συναισθήματα, αλλά δεν συμφωνώ. Εμένα μου φαίνονται συναισθήματα έντασης, όχι ηρεμίας, και μάλιστα εντεινόμενης έντασης που στην αρχή είναι "εξωραϊσμένη", υποβόσκουσα, αλλά όσο περνάει η ώρα γίνεται σχεδόν αβάσταχτη. Να υποθέσω ότι αυτό ήταν το αρχείο που δεν σου άνοιγε στο sonar?

Πανέμορφο! Και με πολύ ωραία παραγωγή. Μπράβο!

Υποβλητική και γαλήνια μουσική, σου δημιουργεί από μόνη της εικόνες στη φαντασία σου και αυτό και μόνο λέει πολλά. Φυσικά θα ήταν ακόμα καλύτερα να βλέπαμε πως δένει με την χορογραφία. Μου θυμίζει σε αρκετά σημεία τη δουλειά του Pat Metheny στο Imaginary Day, αλλά ίσως πηγαίνει στην επιλογή οργάνων και reverb. Απο τις μουσικές που θα ήθελα να ακούγονται περισσότερο στο νοιζ, γιατί ξέρω ότι υπάρχει έξω εκεί κόσμος που το έχει. Ως συνήθως περίμενα να βρώ την κατάλληλη ώρα και διάθεση για να το ακούσω όπως αρμόζει με ακουστικά και χωρίς παρεμβολές. Αξιος ο κόπος σου Σπύρο, είμαι σίγουρος ότι το έχεις ήδη ευχαριστηθεί πριν πούμε εμείς τη γνώμη μας. Συγχαρητήρια.

Μπράβο Σπύρο! Σου εύχομαι να έχεις πάντα τέτοιες δημιουργικές συνεργασίες! Πολύ ωραία γαλήνια ατμόσφαιρα, μυσταγωγική, με μια διακριτική γλυκιά μελαγχολία. Το πρώτο μέρος (ας πουμε μέχρι πριν τα έγχορδα) μου έβγαλε πολύ την αίσθηση της ακρόασης μουσικής του Brian Eno (Music for airports, Thursday Afternoon Κλπ) την οποία φυσικά λατρεύω. Παρόλο που απόλαυσα τη μουσική μόνη της θα ήθελα πάρα πάρα πολύ να τη παρακολουθήσω μαζί με το χορό οπότε αν φτάσει βίντεο στα χέρια σου να το μοιραστείς μαζί μας (βλέπεις δε ρωτάω, δώσε θάρρος στο χωριάτη!) Φυσικά μια ανάλυση επι του έργου σου θα ήταν πολύ ευχάριστη. Και πάλι μπράβο!

Το πρελουδιο μου κρατησε ομορφη παρεα το πρωι στο αυτοκινητο. Εντυπωσιακο, και μου εκανε εντυπωση το ποσο επιτυχημενα σε βαζει σε συγκεκριμενο mood. Συγχαρητηρια!