Πίνακας συμμετοχής

Καταλαβαίνω τι εννοείς-και συμφωνώ-αλλά δεν είναι τόσο εύκολο τεχνικά όσο φαίνεται, ειδικά τα γρήγορα μέρη του Fripp, αν και όχι πολύπλοκα, το να παιχτούν με τέτοιο authority, solid timing και για τόση ώρα, δεν είναι εύκολο. Αν θέλουμε να δούμε κάτι τεχνικά δύσκολο, όπως το εννοείς, να το προανεφρθέν FraKtured. All hell breaks loose στο 5.10. Κάπου κυκλοφορεί και το κλιπάκι που ανέφερε ο Δημήτρης, που το παίζει στην κουζίνα του, Κυριακή πρωί, ενώ η κυρία Fripp χορεύει κλακέτες ντυμένη Μίνι Μάους. Αν θυμάμαι καλά, κάπου υπάρχει και ένας Μονόκερος.

1. Μάλιστα, Riley. Τι να λέμε τώρα. Καλύτερα η χημική αρωγή ..... Είναι πιο ελεγχόμενη. 2. Χαχαχαχαχα. Κι αυτός ζιγκολός ήτανε?

Να παραθέσω εδώ δύο εμπειρίες μου πάνω στο θέμα. 1. Κάποτε, στα παλιά τα χρόνια, κάναμε πρόβες με κάποιον πολύ γνωστό κιθαρίστα (και πολύ καλό φίλο), για να παίξουμε live σε κάποιο μαγαζί τα ντουέτα του Joe Pass - Herb Ellis. Blues τα περισσότερα αλλά .... Όσο καρατούσε το θέμα δεν είχα πρόβλημα. Όταν όμως ξέφευγαν τα πράγματα χρονικά (απίστευτες αντιστικτικές γραμμές μεταξύ των κιθαρών), δυσκολευόμουν πάρα πολύ να κρατήσω την γραμμή μου επειδή άκουγα την γραμμή του άλλου ταυτόχρονα (που έπαιζε σε ανάποδους χρόνους). Τελικά δεν τα κατάφερα, αλλά αυτό μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα. 2. Κάποτε επίσης στα παλιά χρόνια, κάναμε πρόβες με δυό φίλους (μπασίστα και ντράμερ). Είχα γράψει τότε ένα θέμα σε 23/16α (ο ντράμερ το μέτρησε, μην φανταστείτε). Είχα γράψει και μια μπασογραμμή που ερχόταν χρονικά σε μια σχετική αντίθεση με την κιθάρα. 20 μέρες πρόβας, και μόνο μια φορά καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί, την τελευταία. Μετά τσάκισε το εγχείρημα με το τρίο δυστυχώς. Ε, τα θέλει ο πωπός μας κι εμάς. Να μου την φιλήσεις σβουριχτά. Να της πεις ότι την αγαπάω πολύ (και σένα φυσικά, μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι ο Meola) γιατί είναι απίστευτα καλό παιδί.

Τώρα παίζει το Fracture στην κουζίνα και χορεύει η σύζυγος. Κοινώς, μας κάνει πλακίτσα.

τώρα παίζει στην κουζίνα και χορεύει η σύζυγος

Συμφωνώ απόλυτα. Αλλά έτσι όπως είναι δομημένο ενορχηστρωτικά, είναι δύσκολο να χαθεί. Σκέψου ότι το άκουσα μια φορά, και έχω το ρυθμικό μοτίβο ακόμα στα αυτιά μου. Δεν μιλάμε βέβαια για όποιον κι όποιον, μιλάμε για top μουσικούς, οι οποίοι μάλιστα γνωρίζονται άριστα μουσικά. Είναι αυτό που λέμε και για τους ποδοσφαιριστές, "βρίσκονται με κλειστά μάτια".