Πίνακας συμμετοχής

Πάει και ο τελευταίος innovator. Κρίμα.

Έφυγε ένας από τους Τιτάνες. Σεβασμός για αυτά που έδωσε στην ηλεκτρική ροκ κιθάρα.

Ξυπνώ το πρωί και λέω να παίξω λίγο κιθάρα, πριν φτιάξω καφέ και με την τσίμπλα στο μάτι χαζοπαίζω κάτι σολάκια και έτσι όπως κοιτάω βλέπω να λείπει το πρώτο τάστο, λέω δεν μπορεί κάπου εδώ θα είναι, κοιτάω ανάμεσα στα καλώδια και ναι, νάτο. Με την κιθάρα ακόμα στα χέρια πάω να το βάλω στη θέση του και τι να δω, τώρα λείπει και το νατ, λεω μέσα μου καλά πως έπαιζα χωρίς τάστο και νατ και δοκιμάζω να παίξω πάλι, η vizier παίζει κανονικά απλά με τις χορδές να ακουμπάνε στο ξύλο και είναι λίγο καλύτερα από πριν, όλα είναι ευκολότερα αλλά κάτι δεν πάει καλά, το μπράτσο κουνιέται, κοιτάζω πίσω και βλέπω να λείπει το μεταλλικό πράγμα που δεν ξέρω πως το λένε και οι βίδες, συνειδητοποιώ με τρόμο ότι το μπράτσο το κρατάνε μόνο οι χορδές το πιέζω λίγο και τα ξύλα αρχίζουν να λιώνουν, ξυπνάω μέσα στον ιδρώτα.

Την Prs την έχω στην κατοχή μου γύρω στα 2 έτη. Την έχω χρησιμοποιήσει σε κάμποσα λάιβ και με έχει βγάλει αρκετά ασπροπρόσωπο. Πρόκειται για μια all around κιθάρα, που τα πάει πολύ καλά τόσο με low gain stuff, όσο και με τα medium to high gain. Είναι αρκετά ελαφριά, ευκολόπαιχτη, ποιοτική, όμορφη, και σε "σπρώχνει" να παίζεις γρήγορα, καθώς έχει γρήγορο μανίκι. Ο ήχος δεν είναι fat όπως σε μια les paul, ούτε thin όπως μια στρατ. Είναι κάπου στην μέση. Ποιότητα κατασκευής: Εξαιρετική, made in Korea, ποιότητα κατασκευής για τα χρήματα που κόστισε. Εξαιρετικά στιβαρή και άκαμπτη αίσθηση (σε αντίθεση πχ με μια epi g400), με το βάρος να κυμαίνεται περίπου όπως μια stratocaster. Το σώμα από mahogany με maple top. O λαιμός maple, με σχήμα wide thin και κλίμακα 25 ιντσών. Τα 24 τάστα είναι medium jumbo, αλλά προς vintage πλευρά. Κάπως πιο χαμηλά από αντίστοιχα medium jumbo που έχω συναντήσει σε fender, squier και epiphone. Η ποιότητα βαφής (gloss acrylic urethane) είναι αρκετά καλή, με μόνο μια μικρή ατέλεια να έχει στην δική μου κιθάρα. Το φιλμ της βαφής, επίσης, δίδει την αίσθηση ότι έχει μικρότερο πάχος σε σχέση με epi les paul και ΜΙΜ telecaster. Ειδικά η epi μοιάζει σα να έχει 2 κιλά λούστρο. Με την Prs δεν χάνεται η αίσθηση του ξύλου, εσωτερικά. Περιφερειακά μέρη: Το nut είναι πλαστικό. Με ένα ελαφρύ άνοιγμα στα αυλάκια, και περιστασιακή λίπανση, δεν δημιουργεί θέματα ξεκουρδίσματος. Τα κλειδιά της Prs δεν είναι μεν locking, αλλά κρατάνε το κούρδισμα για αρκετή ώρα παιξίματος. Χρειάζεται κάμποση χρήση τρέμολο για να ξεκουρδίσει η κιθάρα. Έχουν, επίσης, πολύ καλή αίσθηση και ακρίβεια κατά το κούρδισμα. Η γέφυρα της Prs με το τρέμολο λειτουργούν υποδειγματικά. Το τρέμολο έχει ακρίβεια στην κίνηση, και δεν είναι βιδωτό, αλλά το συγκρατεί μια μικρή αλενόβιδα. Οι ρυθμίσεις στην γέφυρα, πραγματικά, δεν χαλάνε με τίποτα. Είναι η μοναδική μου κιθάρα όπου, μετά το πρώτο σετάρισμα, δεν έχω πειράξει τίποτα στην γέφυρα. Κρατάει όλες τις ρυθμίσεις. Και ο λαιμός, σε αντίθεση με άλλες κιθάρες, δεν είναι τόσο ευαίσθητος σε αλλαγές καιρού. Ελάχιστες φορές ρύθμιση του truss rod ανα έτος. Ηλεκτρικά: Οι 85/15s μαγνήτες της Prs παρουσιάζουν αρκετό ενδιαφέρον, σε συνδυασμό με την καλωδίωση. Είναι η βελτιωμένη έκδοση των 85/15, η οποία είναι πιο κοντά στους US μαγνήτες. Πραγματικά καλύπτουν ένα μεγάλο φάσμα ήχων. Καθώς δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες (και με κάθε επιφύλαξη), ο bridge είναι alnico 5 γύρω στα 9 kohm,με αρκετά τσιμπημένα τα πρίμα, ενώ ο neck είναι alnico 2, γύρω στα 8 kohm, με πολύ ισορροπημένο ήχο. Σε πολλούς δεν αρέσουν, ειδικα ο bridge, τον οποίο και θεωρούν οτι "ξυρίζει" αρκετά. Εγώ έχω ψηλώσει λίγο την bass μεριά του μαγνήτη και έχει στρώσει κάπως. Υπάρχει ένα volume και ένα tone ποτενσιόμετρο (το οποίο είναι push pull για να σπλιτάρει τους μαγνήτες), καθώς και ένας 3way επιλογέας, τα οποία ουδέποτε έχουν παρουσιάσει κόπωση, σκρατσάρισμα, δυσκολία στην κίνηση κλπ. Είναι και υποδειγματικά σαν χρήση. Φοβερή αίσθηση όταν γυρίζεις το pot. Υπάρχει και treble bleed κύκλωμα στην καλωδίωση, το οποίο πιο πολύ θυμίζει 50s wiring. Εξαιρετικά πρακτικό. Επίσης, σε κατάστάσεις υψηλού gain, οι μαγνήτες είναι σχετικά θορυβώδεις, σε σχέση με άλλα HH μοντέλα που έχω. Έχουν αρκετό hiss. Playability: Η κιθάρα είναι πολύ ευκολόπαιχτη. Μα πολύ ευκολόπαιχτη. Κάνουν το παίξιμο στρατ και τέλε να μοιάζει με αγγαρεία. Τα βασικά ατού της είναι ο σούπερ λαιμός και η ταστιέρα της, και το πολύ μαζεμένο και καλοσχεδιασμένο σώμα. Σε προδιαθέτει να παίζεις γρήγορα. Τα χειριστήρια είναι σχεδόν τόσο πρακτικά όσο σε μια στρατοκαστερ. Με λίγο έκταση των δακτύλων, την ώρα που παίζεις, έχεις πρόσβαση σε volume pot και επιλογέα. To setup της είναι σχετικά εύκολο (σαν σε στρατοκάστερ). Το relief όταν είναι σχεδόν μηδενικό, το action να πέφτει εύκολα κάτω από 1,5mm χωρίς κανένα ίχνος buzz. Όσh δύναμη και να βάλεις στις μαμά 9άρες δεν θα μπαζάρει. Θα παίξει πιο δυνατά. Με τόσο χαμηλό action (λίγο πάνω από 1mm) η ταστιέρα γίνεται πολύ γρήγορα, αλλά χάνει αρκετά σε δυνατότητα για bend, λόγω και των αρκετά χαμηλών τάστων. Με ψήλωμα action άνω του 1,5mm όλα τα bends είναι πολύ πιο εύκολα. Τέλος, η πρόσβαση στο 24ο τάστο είναι υποδειγματική. Γενικότερα, είναι η κιθάρα με τις λιγότερες απαιτήσεις σε σετάρισμα, σε βάθος χρόνου. Αισθητική: H κιθάρα είναι αρκετά όμορφη. Αυτός είναι και ο πρωταρχικός λόγος που την αγόρασα,μιας και καλά καλά δεν ήξερα να παίζω και να κρίνω το το αγοράζω. Με τον καιρό κατάλαβα την αξία της. Ανάμεσα στους πολλούς διαθέσιμους χρωματισμούς, επέλεξα το whale blue. Το περίμενα λίγο πιο φωτεινό, αλλά πλέον δεν κολλάω εκεί. Ήχος: Η κιθάρα είναι πασπαρτού. Παίζει κανείς από τζαζ και funky, μέχρι και thrash metal. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρω μαγνήτες, καθώς έχω άψογα καθαρά με humbucker mode. Πολλές φορές έχω ξεχάσει σπλιταρισμένο μαγνήτες για αρκετή ώρα. Αυτό συμβαίνει διότι δεν χάνει πολύ σε ένταση, gain και sound shape, όταν παίζει σαν μονός. Δέχεται επικρίσεις για το πόσο πριμάτος είναι ο bridge στη γέφυρα, και αυτό είναι δικαιολογημένο. Ειναι πολύ πριμάτος, σε σημείο πολλές φορές να χρειάζεται έξτρα tweaking στον ενισχυτή για να διορθώσω τον ήχο. Δεν είναι ο "ευκολότερος" μαγνήτης που θα παίξει κάποιος. Ο ήχος δεν θυμίζει τοσο les Paul. Δεν είναι τόσο "παχύς" και ογκώδης. Ούτε έχει τόσο sustain, κάτι που το έχω παράπονο. Είναι κάπως πιο ογκώδης από τους area hot t που έχω στην tele. Ακριβώς στην μέση μεταξύ strat και les paul. Πιο εύκολα θα παίξει σαν strat (πχ shine on you crazy diamond ήχος) παρά σαν les paul (parissiane walkways).Ένα τεράστιο ατού που έχει είναι το πόσο καλά και γρήγορα καθαρίζει με το volume pot. Με μια μικρή κίνηση έχεις από βρώμικο, καθαρό ήχο ιδανικό για άρπισμα και strumming. Δεν χρειάζεται καν να σπλιτάρεις. Ηχογράφησα με τον αρκετά πριμάτο και δύστροπο origin20, καρφί στην κάρτα, και με τον συνήθη ύποπτο HT1R, επίσης καρφί στην κάρτα. Στο πρώτο κλιπ σπλιτάρω σε κάθε θέση. Στα υπόλοιπα δεν σπλιτάρω, αλλά συχνά ρίχνω το volume pot και καθαρίζει ο ήχος. Βάζω λίγο reverb από το daw. Και οι χορδές είναι 9-42 καμπόσων μηνών. prsorigin20clean.mp3 prsorigin20crunchy.mp3 prsorigin20dirty.mp3 prsorigin20distorted.mp3 prsht1rmedium gain.mp3 prsht1rhighgain.mp3 EN ΚΑΤΑΚΛΕΙΔΕΙ Τα υπέρ + ποιότητα κατασκευής + μεγάλο εύρος ήχων + εργονομία + ταστιέρα + καθάρισμα ήχου με χρήση volume pot Τα κατά - Πολύ πριμάτος bridge μαγνήτης - Δεν έχει το sustain που θα ήθελα

Την εχω 2 μηνες. Απιστευτο κιθαρακι για 370 ευρω που κοστιζε. Πολυ καλη ποιοτητα κατασκευης, ποιοτικα περιφερειακα, μαγνητες ονειρο, ελαφρυ και αρκετα ομορφο. Οι μονες αλλαγες που εκανα ηταν να αφαιρεσω το pickguard και να αλλαξω τα knobs με παχυτερα. Α, και 50s wiring... Αναλυτικοτερα, Ποιοτητα κατασκευης: Προκειται για προσεγμενο οργανο γενικοτερα. Καποιες λιγες μικρες ατελειες υπαρχουν. Η βαφη πολυ καλη και γενικοτερα μοιαζει με ακριβοτερο οργανο out of the box. Αυτο που μου εκανε εντυπωση ηταν το αρκετα χαμηλο βαρος, σε σχεση με την epi std lp που εχω, γεγονος που ισως προδιαθετει καποιον οτι εχει γινει χρηση κατωτερης ποιοτητας ξυλων. Οποτε πιανω την epi lp, νιωθω το εντονο βαρος τοσο στο μανικι, οσο και στο σωμα και ειναι κατι που με προδιαθετει θετικα. Κανει βεβαια και 200 ευρω παραπανω. Γεφυρες, κλειδια, nut, μαγνητες κλπ ειναι ολα wilkinson και ειναι ακρως ποιοτικα. Το (graphite) nut ηθελε μονο λιγη δουλεια διοτι ξεκουρδιζε αρκετα. Playability: Ειναι πιο ελαφρια, ειναι αρκετα ζυγισμενη και διαφερει στο μανικι, σε σχεση με την epi. Το τελευταιο ειναι πιο παχυ και με πιο μικρο nut width. Θυμιζει sg. Ηθελε σεταρισμα για να ακουστει οπως πρεπει, και ενα αρνητικο ηταν οτι δεν μπορουσα να κανω intontation στην Α χορδη, εαν δεν αλλαζα φορα στο σελακι. Και παλι, τσιμα τσιμα ηρθε. Επισης, τα pots γυριζουν σχετικα δυσκολα και με τα μαμα knobs, ωντας ιδρωμενος, τα χερια γλιστρουν. Με την σημερινη αλλαγη των πλαστικων χειριστηριων ολα εφτιαξαν. Γενικοτερα, πολυ ευχαριστο οργανο να παιζει κανεις. Ηχος: Για τον ηχο, οτι και να πω ειναι λιγο. Σκεφτειτε εναν δυνατο, καθαρο, παχυ και κρυσταλλινο p90 ηχο σε καθαρο καναλι, και ο οποιος γινεται οσο gainy επιθυμει κανεις χωρις να ιδρωνει το αυτι του. Κεραμικος γαρ. Και με hum cancelling σε ολες τις θεσεις παρακαλω. Θυμαμαι οτι επαιζα κανα δυωρο και μετα επιασα αλλες κιθαρες μου. Οι μισες νομιζα πως ηταν χαλασμενες. Ξενερα σκετη. Τοσο καλος ηχος. Και με μπολικο sustain. Με το ριξιμο των volume pot, ο ηχος καθαριζει εντελως. Απλα, με το 50s wiring κρατα παραπανω teble και καθαριζει γρηγοροτερα (με μικροτερη περιστροφη των vol pots). Ακουστε εδω απο ενα αντιπροσωπευτικο βιντεο σε καθαρα και βρωμικα.

R.I.P. 2nd greatest af all

Οταν πρωτοακουσα το παιξιμο του...δυσκολευομουν να πιστεψω πως ηταν κιθαρα αυτο που ακουγα... Ηχος μοναδικος...πρωτογνωρος... Αγοραζα τους δισκους μονο για να ακουω την κιθαρα...τα υπολοιπα δεν τα θυμαμαι καν! Μας σημαδεψε ολους.. RIP

Ο πλεον influential τεχνικος κιθαριστας μετα τον Hendrix. Τεραστιος.

Υπήρχε η ηλεκτρική κιθάρα και το χαρντ προ Βαν Αλλεν και μετά Βαν Αλλεν . Τόσο επιδραστικός ήταν Υπάρχουν συγκεκριμένου τύπου κιθάρες, συγκεκριμένα γκατζετακια κιθάρας , συγκεκριμένο στυλ παιξίματος κιθάρας ( δεν εννοώ το tapping που προφανώς είναι τεχνική που προυπήρχε αλλά όχι στο χαρντ ροκ τόσο πολύ ) και συγκεκριμένου στυλ τραγούδια εξαιτίας αυτού του υπερμέγιστου μουσικού / συνθέτη / κιθαρίστα Και η λέξη επιδραστικός δημιουργήθηκε για μουσικούς όπως ο Χεντριξ , ο Βαν Αλλεν και 3-4 ακόμα βαριά βαριά όσον αφορά την ηλεκτρική κιθάρα

https://www.tmz.com/2020/10/06/eddie-van-halen-dead-dies-cancer-65/ Devastated...

Μου εστειλε μνμ ενα φιλος οτι ηθελε να ακουσει το κομματι και δεν λειτουργει το λινκ. Το ανεβαζω εδω ΥΓ Αν θελει ο Moderator να το προσθεσει και στο πρωτο ποστ. . Classic_Stop_Time_Blues mix(1).mp3

Φτιαξε μια μονος σου...πλεον γνωριζεις πολυ καλα τι σου αρεσει μια και έχεις πλεον μεγαλη μΠυρα στις tele. Βεβαια πΣιλοαπορω που η Baja δεν σου δινει τον vintage twangy ηχο μια και οι μαγνητες της ειναι vintage style & εξαιρετικοι κατα τη γνωμη μου. Μηπως ειναι ΠΟΛΥ βαρΓια ? (οταν λεω πολυ εννοω πανω απο 8 lbs) εΠΙσης μια και μπορει να εχουμε χασει επεισοδια ΠΟΙΕΣ tele ακριβως έχεις? την σκεΠση να χτυπήσεις καποια vintage (mid 70s) tele την έχεις κανει? (μπορεις να βρεις σχετικα ελαφριες 1977-1981 κοντα στα 2500-3000 ευρω και να κανεις ετσι και μια"επενδυση") Γιατι υπαρχουν και ΑΛΛΕΣ κιθαρες εκτος απο tele? Ρε τι μαθαινει κανεις στα φορουμΣ....

Ωραίος! Δεν ειναι εύκολο να ξεφορτωθείς τους βρόγχους, καλά παιξίματα!

"Eddie Van Halen Dead at 65 Eddie Van Halen -- the legendary guitarist and co-founder of Van Halen -- has died after a long battle with throat cancer ... TMZ has learned. Sources directly connected to the rock star tell us ... he died at St. John's Hospital in Santa Monica Tuesday. His wife, Janie, was by his side, along with his son, Wolfgang, and Alex, Eddie's brother and drummer. We're told in the last 72 hours Eddie's ongoing health battle went massively downhill -- doctors discovered his throat cancer had moved to his brain as well as other organs. As you know, Eddie has been battling cancer for well over a decade. Our sources say he's been in and out of the hospital over the past year -- including last November for intestinal issues -- and recently underwent a round of chemo. Last year we reported ... Eddie was flying between the US and Germany for 5 years to get radiation treatment. Though he was a heavy smoker for years, he believes he developed throat cancer from a metal guitar pick he used to frequently hold in his mouth more than 20 years ago. Nevertheless, he continued to attend concerts and rehearse music with his son, Wolfgang, who -- if ya don't know -- became Van Halen's bassist in 2006. Wolfgang mourned his father online, writing ... "He was the best father I could ever ask for. Every moment I’ve shared with him on and off stage was a gift. My heart is broken and I don’t think I’ll ever fully recover from this loss." He added, "I love you so much, Pop." Of course, Eddie himself was considered one of the best and most influential guitarists of all time ... who first made a name for himself with his solo on Van Halen's "Eruption." Eddie formed the classic rock group in Pasadena in 1972 with his brother, Alex, on drums, Michael Anthony on bass and David Lee Roth singing. Eddie served as the main songwriter on their self-titled debut album in 1978 ... which launched the group into rock superstardom in the '80s. They went on to pump out hit after hit, including "Runnin' with the Devil," "Unchained," "Hot for Teacher," "Panama" and "Jump" ... and continued their success with Sammy Hagar on lead vocals after the departure of Roth in 1985. Though some members have changed, the Van Halen bros have been constants ... with Eddie's acclaimed guitar work being the focal point of their legacy. Van Halen was inducted into the Rock & Roll Hall of Fame in 2007, and Eddie is widely considered one the greatest guitar players of all time. He is survived by his wife Janie and his son. Eddie was 65." Πηγή: https://www.tmz.com/2020/10/06/eddie-van-halen-dead-dies-cancer-65/