Πίνακας συμμετοχής

Α ναι φυσικα! Ο John Renbourn, μαζι ισως και με τον Davy Graham, τον Bert Jansch και τον Dave Evans ειχαν εμφανιστει και αυτοι τη δεκαετια του '60 στη Βρετανια και ειχαν μια προσεγγιση διαφορετικη μεν αλλα σιγουρα παρομοιας φιλοσοφιας με αυτη του Fahey και της σχολης του, μπολιασμενη προφανως πιο εντονα απο την Βρετανικη μουσικη παραδοση (και ειχαν προφανως και τεραστιο αντικτυπο, ειδικα στην βρετανικη folk). Αν σου αρεσουν τοτε σιγουρα θα βρεις πολυ υλικο να απασχοληθεις εντος american primitive. A επισης, για οποιον ενδιαφερεται και μιας και δε ξερω ποτε θα βρω λιγο χρονο να γραψω για δικους μου αγαπημενους, αυτο το podcast καλυπτει λιγο τον Fahey και μερικους συγχρονους του ειδους και ειναι καλο σημειο για αρχη

Εξαιρετικό Odis, ευχαριστούμε! Με πιάνεις και μαλάκα τώρα γιατί πρώτη φορά ακούω και για τον John Fahey και για την Αmerican Primitive σχολή που ανάφερες και έπεσα με τα μούτρα στο Google! (διπλό ευχαριστώ λοιπόν) Και ένα σχόλιο για τα αγαπημένα μου 70s τα οποία τα θεωρώ κορυφαία από μουσική άποψη , πιο πολύ κι από τα 60s. και σε όλα τα είδη της μουσικής: ο Fahey που τώρα πρωτακούω κομμάτια του, μου θυμίζει έναν άλλο σπουδαίο και παραγνωρισμένο ακουστικό κιθαρίστα της ίδιας πάνω κάτω εποχής, στην Αγγλία, τον John Renbourn. Όταν τον είχα ανακαλύψει στο Λονδίνο και σήκωσα ό,τι βρήκα από δισκογραφία του, οι ροκάδες στο Camden με σνομπάριζαν λέγοντας ότι "ακούω english folk". Ωστόσο, το στυλ με τα ανοιχτά κουρδίσματα που μιξάρει blues, βικτωριανή μουσική και αυτό που σήμερα θα αποκαλούσαμε country, έχει πολλές ομοιότητες κτγμ. Ακου και αυτό το αριστούργημα, αν δεν το ξέρεις

Μονο τα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ πραγματα που εχει παιξει στο αριστουργημα αυτο θα αρκουσαν για να μπει στο hall of fame της κιθαρας

Αν ζούσε ο τζιμι χεντριξ μόνο ben monder θα άκουγε κουλουριασμένος σε μια γωνιά σε κάποιο υπόγειο. Τόσο εκπληκτικός είναι και ακόμη περισσότερο.

Μερσι! Για την κιθαρα ολο λεω να κατσω κανω ενα thread γιατι ειναι αρκετα ενδιαφερον και περιεργο οργανο (ειναι μια Gibson MK-81 του 1977), συντομα θα αξιωθω να βγαλω μερικες φωτο και κλιπακια και θα τα ανεβασω. Το κουρδισμα στο συγκεκριμενο κομματι (που παερπιπτοντως περαν απο Red Pony θα το βρεις συχνα να αναφερεται ως Wine & Roses στη δισκογραφια του Fahey) ειναι open Dm (D-A-D-F-A-D), αν και σε πολλες ηχογραφησεις ο Fahey ακουγεται να ειναι κουρδισμενος σχεδον ενα ημιτονιo κατω απο αυτο, κοντα σε C#. Oσο για τη μουσικη του Fahey και της ολης American Primitive σχολης που τον ακολουθησε αν υπαρχει ενδιαφερον και βρω χρονο ευχαριστως να γραψω ενα primer, μιας και ειναι απο τα κυρια μουσικα μου ενδιαφεροντα τα τελευταια χρονια.