Πίνακας συμμετοχής

Είναι απαίσιο και δεν άντεξα. Περισσότερο θα άντεχα να ακούσω διάλεξη για τον περιορισμό του ρόλου του κράτους στην οικονομία παρά αυτό το.... πράγμα και απορώ με το θράσος του δημιουργού να το ανεβάσει. Αηδίαχαχαχαχα Εντάξει, είναι τρομερή μπαλάντα με εξαιρετική, εξαιρετικότατη ενορχήστρωση, η επιλογή και η διαμόρφωση των ήχων όλων των οργάνων είναι (όπως πάντα) σε ΘΕΑΜΑΤΙΚΟ level. Και ταιριάζουν όσο τίποτα άλλο με το ύφος και το στυλ του κομματιού. Βαθειά συναισθηματικό, νοσταλγικό. Τα delay υπερβάλλουν σε κάποια σημεία, ιδιαίτερα στα τουτι και ο ρυθμός στο κουλπέ υπολείπεται σε ένταση, ενώ τα γεμίσματα είναι ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ!!!!! Πολύ ωραίο ακούγεται πολύ ευχάριστα όπως πάντα και είναι από αυτά που το αφήνεις να ακούσεις και το επόμενο του καλλιτέχνη, από τα παλαιότερα. Είναι από τους καλλιτέχνες που σε κρατάνε στα album τους να τα εξερευνήσεις, τα κομμάτια είναι ιδανικά γι αυτό. Η κλιμάκωση της ενορχήστωσης, ο εμπλουτισμός των θεμάτων με αυτό ΑΚΡΙΒΩΣ που χρειάζεται κάθε φορά δείχνει επιδεικτικά θα έλεγα την εμπειρία του καλλιτέχνη η οποία όμως δεν αναλώνεται μόνο στην τεχνικότητα γιατί τα κομμάτια πάντα έχουν θέμα και συναίσθημα. Τέσσερα αστέρια θα μπουν αντί για πέντε που του αξίζουν, για αυτό που παρατήρησα για το delay και για το τελείωμα που δεν επέτυχε. Με άλλη νότα και τόνο να το τελείωνες για..... discordance τελείωμα. Ακριβώς αυτό. χαχαχαχαχα!!!! Εύγε!! Μπράβο!!! ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ!!!! ΥΓΕΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! χααχαχαχαχαχα

το κομμάτι έχει όντως νέα στοιχεία στην παραγωγή, αν και το γενικό πλαίσιο είναι αυτό που μας έχεις συνηθίσει. Εκτός από τους τονισμούς του θέματος στην αρχή που παραπέμπουν στο γνωστό el bimbo (σιγά μη δεν στο έλεγα ) βλέπω μια μικρή αθέλητη σίγουρα "αναφορά" στο .18 και .35 στο γύρισμα σε γνωστό άσμα του Aznavour που τώρα μου διαφεύγει ο τίτλος. Γενικά τα τύμπανα είναι λίγο πίσω στο μιξ στα σόλα των πλήκτρων. Το τέλος δεν μου άρεσε. Αφήνει μια αίσθηση ...δίεσης

βλέπεις φαρφίσα? είναι καλό!

Πάρα πολύ ωραία ιδέα... δεν συνηθίζω να χρησιμοποιώ τον όρο... αλλά η μελωδία είναι πραγματικά ταξιδιάρικη. Νομίζω όμως ότι έχει αδικηθεί λίγο όσο αφορά την παραγωγή. Ποιο συγκεκριμένα: Θα του ταίριαζε ένα καλύτερο τελείωμα Οι κιθάρες και τα organs νομίζω είναι πολύ μπροστά Ένα synth στις πλάτες... έχει έναν οξύ ήχο που δε μου πολυέκατσε μέσα σύνολο Τα τύμπανα είναι λίγο χαμένα στο mix Όπως και να έχει μπράβο για την ιδέα να μπερδέψεις αυτό το rhythm variation με αυτά τα ηχοχρώματα και τις μελωδίες!

Τα σέβη μου αγαπητέ και τις ευχαριστίες δια τα καλά σας λόγια και τις παρατηρήσεις. Είστε αναμφίβολα άνθρωπος ευαίσθητης φύσης και βαθιάς διορατικότητας. Πάνω απ’ όλα όμως, εκπέμπετε αβίαστα μια εκτυφλωτική λάμψη που εκατό ήλιοι δεν μπορούν να εκλείψουν. Είστε ένας άρχοντας κι ένας χαρούμενος πρίγκιπας, ένα ψάρι που ξεπηδάει από το νερό εξερευνώντας το άγνωστο.

Ω!, ωραία. Ένας ο Ρωμανός ο Μελωδός κι' ένας ο Yannis o Ραψωδός.

Ζε αντορ Αζναβουρ :) ,ακουγε με μανία η μητέρα μου και μπορεί να έχει εντυπωθει στο DNA μου,αν θυμηθείς πες μου το κομμάτι. Κάλλιο εσύ πάρα ο @Nestoras :) Αν και το Ran Can Can του Τίτο Πουέντε ήθελα να κλεψω :)

Λοιπόν, για τα δικά μου δεδομένα έχεις μια προοδευτική εξέλιξη μουσικοσυνθετικά. Αν και ξερεις πόσο αγαπώ τα αρμόνια εποχής Γαβαλά και Μενιδιάτη ενω παράλληλα γνωρίζω πόσο σημαντικά είναι για σένα, συνειδητοποίησα το εξής. Ακούγοντας το κομμάτι, ο τρόπος που παίζεις τα ακόρντα της κιθάρας, είναι σαν να ρίχνεις απλωτές ολόκληρου μέτρου όπως και στο αρμόνιο δίνοντας μια αυστηρή, τετραγωνισμένη φόρμα. Πιστεύω πως η κιθάρα πρέπει να παίξει σε higher register ή ίσως να παίξει άλλα το αρμόνιο ή καθόλου. Όχι μόνο εδώ αλλά σαν γενική πρακτική. Δεν ξέρω αλλά έτσι μου ήρθε παραγωγικέ μου φίλε.

Το ηθελα λιγο ψυχεδελικο και "απότομο", δεν μου βγηκαν ακριβως τα τουτι αλλα και λιγο χαος δεν έβλαψε ποτε κανεναν ναι όντως είναι,είπα να δωσω λιγο σολο αυτο που μπαινοβγαίνει μάλλον λες ,ειναι λιγο προχω οντως για vintage track αλλά είπα να βαλω κάτι λιγότερο προβλέψιμο από ...ακόμα ενα organ... είπα να τα αφήσω λίγο στυλ..... Κατσαρος/Χατζηνάσιος γιατι είναι αρκετά busy βασικα δεν τα κομπρέσαρα σχεδόν καθόλου ,ουτε limiter έβαλα. θενκΣ φορ δι καϊντ γουόρντς και καλα να'μαστε να πειραματιζόμεθα

Οι άλλοι που είναι? Κάνουν μποϋκοτάζ? Γράψτε κάνα σχόλιο, καμία κριτική για τα παλικάρια ρε

Κάθε κριτική, πέρα από αυτά καθαυτά τα γραφόμενα / λεγόμενα επί του κρινομένου 'έργου', δείχνει και το ποιόν του κρίνοντος. Από τον τρόπο που αυτή εκφράζεται, καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή τον σκοπό της. Αν είναι εποικοδομητική, με καλή πρόθεση, αν έχει σωστή βάση, αν βλέπει πράγματα στο έργο που μπορεί να μην έχει δει ο δημιουργός ή έκρυψε με μαεστρία με σκοπό να ανακαλυφθούν από το κοινό, όπως επίσης κι αν διυλίζει τον κώνωπα ψάχνοντας για κρυμμένα ψεγάδια με σκοπό την μείωση της αξίας του έργου. Το να αναδεικνύεις τα καλά ή τα κακά ενός έργου είναι θεμιτό όταν διαφαίνεται ότι η πρόθεση είναι καλόπιστη. Όταν η πρόθεση όμως είναι απλώς για προσωπική εκτόνωση του κρίνοντος και ουδεμία σχέση έχει με την πραγματική αξιολόγηση του έργου, τότε είναι περιττή και καταντά κουραστική. Στον καφενέ έχεις την δυνατότητα να σηκωθείς και να αλλάξεις τραπέζι, αν είσαι μέσα να πας να κάτσεις έξω και αν είσαι έξω να πας να κάτσεις μέσα. Εδώ δυστυχώς δεν μπορεί κάποιος να πάει να αράξει μόνο με φίλους που δεν την λένε ο ένας στον άλλο. Για αυτό και οι κανόνες λένε φέρσου ευγενικά, είναι μικρός ο χώρος και σε αντίθετη περίπτωση καταντάς βαρετός μονότονος γκρινιάρης που οι άλλοι δυστυχώς δεν μπορούν να σε αποφύγουν. Μας αρέσει η κριτική? προτιμάμε την καλή κριτική? τσαντιζόμαστε και αντικρούουμε την κακή κριτική? αποδεχόμαστε την κακή κριτική είναι μερικές από τις φυσιολογικές αντιδράσεις στις κριτικές. Κάποιοι όπως εγώ προσπαθούμε καιρό (μπορεί και χρόνια) να φτιάξουμε κάτι για να μπορέσουμε να ανεβάσουμε κάτι εδώ και να ακούσουμε μια γνώμη. Μια γνώμη που από τους περισσότερους εδώ μέσα θα είναι σε τέτοια βάση που θα προάγει την προσπάθεια και θα οδηγεί τον κρινόμενο στο επόμενο βήμα. Την γνώμη του γκρινιάρη θα την αγνοήσουν αρκετοί αλλά άλλους θα τους στεναχωρήσει και θα έχουν ενδοιασμούς στην επόμενη τους έκθεση εδώ μέσα... Τελικά είμαστε τα έργα μας, οι κινήσεις μας τα λόγια μας και αυτό δεν κρύβεται. Και ότι είμαστε εδώ μέσα είμαστε και εκεί έξω. Και επειδή εδώ μέσα έχουμε και ψευδώνυμα μπορεί κάποιος να μας πετύχει εκεί έξω και να μην μας αναγνωρίσει. Οπότε αν συναντήσετε έναν Φωκίων Σταματίου εκεί έξω εγώ είμαι ο vale rossi. Κι αν σας στεναχώρησα ή σας ευθήμησα να μου το πείτε κατάμουτρα. Ιδιαίτερα αν σας στεναχώρησα. Δε γράφω σχεδόν ποτέ, διαβάζω ανελλιπώς αλλά θα ήθελα να τα πω κάθε φορά που διαβάζω κάτι που δεν θεωρώ χρήσιμο, που το θεωρώ χάσιμο χρόνου. Αυτά!