Πίνακας συμμετοχής

Πολύ ωραία παραγωγή. Ζήλεψα μπάσο/μπότα.

Ωραίο είναι, αλλά με πάει σε τραγούδι. Θέλει φωνή και στίχοι.

Ρε πατέρα παίζεις με τον πόνο μας τώρα; Άψογο! Άντε μην τα πάρω τώρα με την μουσική της Ελλαδίτσας μας και τους "μουσουργούς" των τελευταίων χρόνων της.....

Πανέμορφο κομμάτι. Την παραγωγή δεν έχω τα εφόδια να την κρίνω/σχολιάσω τεχνικά. Θα γράψω τις 2-3 πράγματα που ένιωσα ακούγοντάς το ως αρχάριος/ερασιτέχνης home-producer/mixer που τρώει τα μούτρα του. Για κάποιους δηλαδή μπορεί να είναι αυτονόητα, αλλά για μένα είναι κάποια στοιχεία που τα ακούω στο κομμάτι και τα θαυμάζω/ζηλεύω 1) Το πρώτο που μου τράβηξε την προσοχή είναι η αίσθηση του χώρου. Δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τη χρήση reverb στη μίξη ή/και με το φυσικό reverb κατά τήν ηχογράφηση. Όπως και να 'χει το αποτέλεσμα είναι φοβερό. 2) Όλα τα όργανα και η φωνή έχουν το χώρο τους. Δεν ξέρω πως θα ήταν μια πιο "πυκνή" μίξη με ακόμα περισσότερα στοιχεία. Ακούγοντας αυτή τη version νιώθω ότι δε χρειάζομαι κάτι άλλο....αλλά αυτό το λέω σύχνα μέχρι να μου δώσεις και το "κάτι άλλο" και να πω "ναι, το θέλω και αυτό". 3) Ενορχήστρωση. Μια τέχνη ξεχωριστή. Νομίζω ότι είναι αυτό που κεντρίζει το ενδιαφέρον πάντα. Ποια όργανα, ποιες υφές. Πότε; Για πόσο; Αυτά....

Το καλο τραγουδι δεν χρειαζετε πολλα πολλα και ετουτο το κομματι ειναι τρανη αποδειξη αυτου.Οπως μου εμαθε και ενας φιλος, κλεισε το μονιτορ και ακου το τραγουδι, δε χρειαζετε να βλεπεις μπερδεύεσαι και το παραγεμιζεις.Το τραγουδι θα σου πει τι χρειαζετε απο μονο του αρκει να το ακους με τα ματια κλειστα και ανοιχτη την καρδια.