Πίνακας συμμετοχής

Στο δικό μου λέν τη ντραμς. Μάλιστα στις αφίσες ο ντράμερ αναφέρεται ως "ο έξοχος της τζαζ".

Καλό είναι βρε Νίκο μου, αλλά κάτι περίεργο γίνεται εκεί στο 1:32 - 1:35 με τους χρόνους.

Eftase I ora να πω ευμενή σχόλια. Γιατί; 1) Το κομμάτι είναι καταπληκτικό. 2) Ο Τάκης Σούκας έμενε στο σπίτι μου (ως ενοικιαστής). 3) Παίζει μέσα ο φίλος και ενίοτε συνεργάτης μου. 4) Οι επιλογές των ήχων είναι οι πλέον ταιριαστές. Υ.Γ. Όταν η σύνθεση σκίζει, μετά όλα τ' άλλα έχονται μόνα τους.

Είναι πολύ ωραίο. Κάποιες παρατηρήσεις. Χειρίζεσαι πολύ καλά τις δυναμικές του κομματιού. Έχεις τρεις κύκλους δυναμικών (ανεβαίνει και κατεβαίνει το κομμάτι ανάλογα). Όμως ίσως (λέω ίσως) είναι μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε βάση περιεχομένου. Η χρονική διάρκεια στηρίζεται σχεδόν αποκλειστικά στις δυναμικές. Ο κυριότερος (κατά την γνώμη μου) λόγος που θα μπορούσε να στηρίξει τέτοια διάρκεια με τέτοιο περιεχόμενο, είναι να γίνει τραγούδι. Και έχει όλα τα φόντα για κάτι τέτοιο (μην σου πω ότι φωνάζει δηλαδή). Βρες φωνή αλά Cave, γράψε και στίχους για την έρημο, τα παρατημένα motel, τα ανεκπλήρωτα όνειρα νεαρών κοριτσιών για κινηματογραφική καριέρα που πνίγονται μέσα στο ποτό και τα ναρκωτικά σε κακόφημα ξενοδοχεία από τους νταβατζήδες που τους υποσχέθηκαν τα πάντα, κλπ. Είναι ταμάμ. Το παίξιμο μου άρεσε επίσης πολύ, οι χρόνοι, η επιλογή των νοτών, η αισθητική του παιξίματος. Επίσης νομίζω ότι βρήκες τον πλέον κατάλληλο "παραγωγό" για το είδος. Ο ΣΦ είναι μανούλα ειδικά σε κάτι τέτοια. Μπράβο και στους δύο.

Τακης Σουκας respect, το αλμπουμ " και που θεος" με Στελαρα ειναι στο desert island material μου.

Στο χωριό μου το λαιμε τζαζΣ

Είναι τρίηχα και ταυτόχρονο μπρέικ τύμπανα δεκαταέκτα αντιχρονισμοι. Γίνονται αυτά, ιδιαιτερα μετα τις 3-4 το πρωί, δεν πειράζει. Πγιο λάιβ. Σούκας + Ουσακ = Ασφαλές Like

ΠΑΝΤΑ η γυναικεία γνώμη είναι η ΣΩΣΤΗ. ΠΑΝΤΑ λΕμαι Ρε χρυσό τον έκανα...τι βιολογικό εσπρέσσο είχα,τι ελληνικό από Ξάνθη,τι τουρκικό από την Πόλη,τι Βιετναμεζικο εισαγωγή από Berlin....αΦτος εκεί Σπαρτιάτης σκέτο Νες κρύο ΧΩΡΙΣ χτύπημα...

Έλα σκίσαμε πάλι... Η Χριστίνα σχολίασε: «Τι είναι αυτό, πολύ ωραίο».

Ακριβώς το ίδιο τον ρώτησα μόλις το άκουσα ενορχηστρωμένο...