Το έγραψα στις αρχές της προηγούμενης καραντίνας, τότε που δεν ξέραμε τι μας ξημερώνει (καλά όχι πως ξέρουμε τώρα...).
ΑΝΑΚΩΧΗ
(Verse 1)
Απόψε απαντάς
απόψε εγώ ρωτώ
πες μου για την κλωστή
που ενώνει εμάς τους δυο.
Μιας χώρας βουητό
που έγινε σιωπή
Ο ήλιος φωτεινός
μα η άνοιξη μουντή.
(Chorus)
Θεέ μου Ανακωχή
μαραίνεται η φωνή
σε γλάστρα το κορμί
και ο τοίχος φυλακή.
Θεέ μου Ανακωχή
άσε να φανεί
αχτίδα φωτεινή
της καρδιάς η Κυριακή.
Θεέ μου Ανακωχή.
(Verse 2)
Απόψε εσύ και εγώ
γουλιά απ΄ την αυγή
η ζάλη απ΄ το ποτό
θα φύγει το πρωί.
Στα χέρια Σου ζωή
στο βήμα Σου εμείς
κι ο ήλιος φωτεινός
την Άνοιξη θα βρει.
(Chorus)
Θεέ μου Ανακωχή
μαραίνεται η φωνή
σε γλάστρα το κορμί
και ο τοίχος φυλακή.
Θεέ μου Ανακωχή
άσε να φανεί
αχτίδα φωτεινή
της καρδιάς η Κυριακή.
Θεέ μου Ανακωχή
-
9
