(Τροπ. 1 : Lead εισαγωγής και κάποιες επί μέρους εντάσεις - όχι στο video)
Έχοντας το ποίημα στα χέρια μου από την αρχή του Αυγούστου, κάπως βρέθηκα έξω από το δικό μου "comfort zone" και πήρα την απόφαση να μείνω εκεί και να το παλέψω....
Ελπίζω να μην σας απογοητεύσω "κρίσιμα"....
Ποτέ δεν έχω ρωτήσει το Γκανέλη τι εννοεί σε κάποια περίεργα σημεία του στίχου....τον αφήνω στην ησυχία του και "το παίρνω επάνω μου"...
Αναφορικά με το ύφος της μουσικής με επηρέασε αποφασιστικά ένα σημείο που γράφει για καφενείο και μπυρίτσα στην υγειά μας.
Ότι και να έγραφε βέβαια ο στιχουργός , πάλι "ντεμοντέ" θα ήταν το στυλ μου....
Στο βίντεο φαίνονται οι στίχοι ως υπότιτλοι και έχουν συντονιστεί με τη μουσική (στο βαθμό του δυνατού).
Καλή συνέχεια...
ΜΕΡΕΣ Τ’ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ (του Γιώργου Γκανέλη)
Μέρες τ’ Αυγούστου και η πόλη ερημώνει
ένας βραχνάς περιπλανιέται στις πλατείες
τώρα πληρώνω τις αρχαίες αμαρτίες
με οδηγεί της μοναξιάς μου το τιμόνι.
Σπίτια κλειστά και μαγαζιά μανταλωμένα
άδεια βαγόνια μεταφέρουν τη σκουριά τους
ρίχνουν στις ράγες την ανία τη βαριά τους
κι εγώ λυτρώνομαι με όνειρα λιωμένα.
Βγαίνω στους δρόμους και πατάω τη σκιά μου
μια ησυχία μου τρυπάει το κρανίο
μπαίνω αυθόρμητα σε ένα καφενείο
παίρνω μια μπύρα και την πίνω στην υγειά μου.
Πρόσφυγες κάθονται ακόμα στα φανάρια
ένας φαντάρος μάλλον θ’ άργησε και τρέχει
γι’ αυτούς που ξέμειναν αντίδοτο δεν έχει
την αντοχή μας μάς την παίξανε στα ζάρια.
Ένα σκυλί κάτω απ’ τη γέφυρα γαβγίζει
νύχτα ζεστή, παραμονή της Παναγίας
όλα είναι δύσκολα στην κόψη μιας αργίας
δεν έχω κάτι να σου πω που να αξίζει.
