ballad Μικρός Ήρωας

Μικρός Ήρωας

Πες μου πάλι αν θυμάσαι
την τελευταία Κυριακή.
Εκείνη που έπαιζες στο πάρκο
και ξεχνούσες τη ζωή.

Όλα δύσκολα κι αν γίναν 
και αν πονάνε πιο πολύ

σκέψου δυο μικρά τρενάκια
που παλέψανε μαζί.

Κι όσο εσύ θα μεγαλώνεις
εγώ θα γίνομαι παιδί.

Γιατί από εσένα, εγώ φοβάμαι πιο πολύ...
Γιατί από εσένα, εγώ φοβάμαι πιο πολύ...

Πες μου πάλι αν θυμάσαι
τότε που έτρεμε η γη.
Τα γδαρμένα γόνατα σου
και το το αίμα στην πληγή.

Ο ήρωας μου εσύ ήσουν
Ο πιο μεγάλος στη ψυχή.

Και όταν έπρεπε να παίρνεις 
τα έδινες όλα εσύ.

όσο ο χρόνος μου περνάει
σιγοκαίει το κερί.

Γιατί από εσένα, εγώ θα παίρνω δύναμη ...
Γιατί από εσένα, εγώ θα παίρνω δύναμη...

Τώρα είσαι πια μεγάλος
μόνος θέλεις να σταθείς.

Έξω βρέχει, κάνει κρύο
έχε το νου σου να χαρείς. 

Τα ποτάμια συναντιούνται
στο τέλος της διαδρομής

και όταν θέλουν να βρεθούνε
δεν τα σταματάει κανείς.

Κι όσο ο δρόμος θα στενεύει 
τα χέρια γίνονται αγκαλιά.

Η αγάπη δεν στερεύει τελικά ,
γιατί η αγάπη δεν στερεύει...