"Της ζωής η γουλιά" - cigaret13/roberto30/gkourmoul1

(Verse)
Πες μου ακόμα τι μένει 
τώρα που είναι νωρίς 
της ψυχής το κουρέλι 
το πατάς καταγής 
  
Με όλα όσα νερώνεις 
της καρδιάς το κρασί 
δε σε νοιάζει δε λιώνεις 
στης φωτιάς το κερί. 
  
Όλα αυτά που ρυπαίνουν 
είναι αυτά που ακούς 
φτύσε όσους σε θέλουν 
χτίσε τοίχους ψηλούς 
  
(Chorus 1) 
Πιάσε πρώτο λιμάνι 
να γευτείς την θηλιά,
ρούμι απ' το ίδιο μπουκάλι
σάρκα σε άδεια γωνιά.  

Ξέρεις πως όταν τελειώσεις
δεν θα είναι η πρώτη φορά.
Μακρύ το ταξίδι, μα αν τη γλυτώσεις
δεν θα είσαι ο ίδιος, ποτέ ξανά.

(Verse 2)
Σκίζεις κούτες, βιβλία
για να βρεις την αρχή,
σατανάδες θηρία
σου πουλάν την καλή.
 
Βρίζεις σε υστερία
τι σου φταιν οι θεοί;
Στου μυαλού την τελεία
πας να αρχίσεις κι’ εσύ.

Μυστική συναυλία
σ' ένα χώρο κρυφό.
Των αυτιών συνουσία,
της σιωπής Βατερλώ

Ξέρεις πως όταν τελειώσεις
δεν θα είναι η πρώτη φορά.
η ψυχή σου θα ξέρει
πως γεύτηκες της ζωής τη γουλιά

(Verse 3)
Δάχτυλα στο λαιμό της.
Βάλτε τέλος μαζί.
Στη ζωή Δον Κιχώτης
μα στον ύπνο παιδί.
 
Άλλη μια συντεχνία
να σφραγίζει τη γη,
του προστάτη μανδύα
μυστικά να σου βρει.

Ψάχνεις ένα ποτάμι
να αφεθείς στα ρηχά
μα η θάλασσα πάλι
σε καλεί στα βαθιά

(Chorus 3)
Είναι όσα μαθαίνεις 
τόσο κενά. 

Στέλνεις όσα πιστεύεις  
να καούν στην πυρά. 

Ψάχνεις ένα καράβι 
να χαθείς στα βαθιά