Να πω και γω την γνώμη μου λίγο καθυστερημένα... :?
Καταρχήν νομίζω είναι ξεκάθαρο ότι το Διαπασών είναι ασφαλώς ένα περιοδικό που δεν απευθύνεται σε μουσικούς, αλλά σε μουσικόφιλους...
Αν το έβλεπα ψυχρά θα συμφωνούσα με τους περισσότερους από εσάς ότι δεν μου έκανε καμιά φοβερή εντύπωση, ούτε μου πρόσφερε κάτι το καινούριο...ίσα ίσα μπορώ να πω και γω πως περίμενα πολλά παραπάνω από ένα νέο μουσικό περιοδικό...
Όμως με αφορμή την συμμετοχή μας σαν συγκρότημα στην στήλη των νέων συγκροτημάτων στο περιοδικό, έτυχε να γνωρίσω και να μιλήσω με αρκετούς συντελεστές του περιοδικού. Και αυτό που είδα και έλαβα ήταν όρεξη για κάτι καλό και ξεχωριστό. Από ανθρώπους που είναι μέσα στην μουσική και ασχολούνται με μεράκι πάνω σε αυτό.
Όμως όλοι τους με διαβεβαίωσαν πως το έργο τους δεν είναι εύκολο, και έχουν να αντιμετωπίσουν τους "δαίμονες των τυπογραφείων" και πολλά άλλα εμπόδια που συναντάει ένα νέο περιοδικό.
Σε αυτές τις περιπτώσεις λοιπόν κάποιος πρέπει να λειτουργεί "έξυπνα" για να πετύχει τον σκοπό του...Ένα "επαναστατικό" για εμάς περιοδικό που ασχολούμαστε πιο βαθιά με την μουσική, θα ήταν σίγουρα προτιμότερο, όμως το μόνο σίγουρο θα ήταν πως θα πήγαινε άπατο...(κλασικό παράδειγμα το περιοδικό JAM που είχα αναφέρει σε προηγούμενη συζήτηση, το οποίο έβγαλε μόλις 1 ή 2 τεύχη...)
Το περιοδικό δηλαδή -δυστυχώς- για να επιβιώσει πρέπει να ρίξει και λίγο νερό στο κρασί του. Η Αλεξίου είναι μια αξία σταθερή για την οποία τουλάχιστον εγώ δεν τρελαίνομαι αλλά και δεν μου προκαλεί αντιπάθεια...(αν ήταν εξώφυλλο ο Νταλάρας θα είχα διαφορετική άποψη...:roll: ). Οπότε είναι μια καλή λύση για "κράχτη" και για να "πιάσει" αμέσως ένα ευρύ κοινό...το ίδιο νομίζω και ο Θαλασσινός...
Θεωρώ επίσης σημαντικό το ότι δίνεται η ευκαιρία σε νέους μουσικούς και συγκροτήματα να ακουστούν σε ευρύτερο κοινό. Και πόσο μάλλον όταν τα κριτήρια επιλογής τους είναι αγνά και χωρίς δεύτερες προθέσεις, ότι και αν σημαίνει αυτό...
Το cd με τα συγκροτήματα "που ήρθαν και έμειναν" σίγουρα δεν έχει να μας πει κάτι καινούριο. Όμως έχει να μας θυμήσει ποια ελληνικά συγκροτήματα έμειναν για καιρό στην κορυφή την προηγούμενη δεκαετία, και να κάνει μια άμεση σύγκριση με τα νέα συγκροτήματα του τότε και τα νέα συγκροτήματα του τώρα...όποιο και να είναι το αποτέλεσμα της σύγκρισης αυτής, δείχνει την όποια εξέλιξη στην μουσική της χώρας...
Τα 7¤ δεν τα θεωρώ ούτε λίγα ούτε πολλά και δεν τα λογαριάζω με τις σελίδες αλλά με το περιεχόμενο...τα 6¤ που δίνω σχεδόν κάθε μήνα για το JAZZ&ΤΖΑΖ ούτε που τα σκέφτομαι...
Και για να μην μακρυγορώ άλλο, το συμπέρασμα που έβγαλα, είναι ότι υπάρχει μια ευρύτερη διάθεση στο περιοδικό για κάτι πιο ουσιώδες και καλό από αυτό που προβάλεται στο 1ο τεύχος, απλά νομίζω χρειάζεται κάποιος χρόνος ώστε το περιοδικό να σταθεί στα πόδια του και να είναι έπειτα πιο "ελεύθερο"...νομίζω ότι είναι νωρίς λοιπόν να το κρίνουμε...