kostri

Το ζήτημα των στίχων μπορεί να το δει κανείς είτε λογοτεχνικά είτε ως κομμάτι του συνολικού έργου που υπηρετεί, δηλαδή του τραγουδιού. Κατά τη γνώμη μου, η λογοτεχνική προσέγγιση είναι άτοπη. Συχνά παρατηρούμε πως στίχοι π.χ. του Ντύλαν ή του Κοέν "στέκονται" αυτοτελώς, αλλά τι έχει αυτό να μας πει για τους ελληνικούς αγγλόφωνους στίχους, που συχνά υπολείπονται σε λογοτεχνική αξία; Δεν έχει να πει τίποτα, αν εξετάζουμε τους στίχους ως ένα από τα συστατικά του τραγουδιού. Παιδαριώδεις, άκομψοι και άγαρμποι στίχοι, πολύ συχνά λειτουργούν θαυμάσια, είτε τους γράφους Έλληνες είτε Ινδοί, είτε Τεξανοί. Συνοψίζοντας, δεν κρίνεται η αγγλομάθεια του στιχουργού, αλλά η ικανότητά του να γράφει τραγούδια.  

Πονηρέ Νουδού, δεν είσαι στο αρχικό lineup ε;

Λευτέρη, αυτή η πονηριά είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Ο εν λόγω.. "καλλιτέχνης" έχει ευνοηθεί από τα μήντια με τον πλέον βρώμικο τρόπο. Ο μέσος οικογενειάρχης θα κοκκίνιζε αν μάθαινε τις πομπές του. Υπάρχουν φωτογραφίες και υλικό DNA - αποθηκευμένα σε χώρο που δεν μπορώ να αποκαλύψω, για την ασφάλεια της οικογένειάς μου- που αποδεικνύουν τα όσα γράφω. Θαρρείς πως είναι τυχαίο το εξώφυλλο της προηγούμενης Athens Voice με τίτλο "Χωράει δεύτερος Σάκης Ρουβάς στην αθηναϊκή νύχτα; Κι όμως..!" ;

Επίσης, στο τελευταίο live ο kostri έπαιξε μπάσο (5χορδο Cort) δίνοντας μια διαφορετική διάσταση στα κομμάτια μας, μεταφέροντας την πολυετή εμπειρία του από τα λαϊκά πάλκα.

Επιτέλους κάποιος ασχολήθηκε και με τα ουσιώδη.

Μπράβο σου Νικόλα! Μου άρεσε πολύ! Βέβαια, όταν τελείωσε, είχα την αίσθηση πως βγήκα σώος από κάποια καταδίωξη.  ;D

Το δεύτερο βίντεο;

http://www.noiz.gr/index.php?topic=192201.msg647798;topicseen#new

Το ήξερα ότι ο r2d2 είναι ο σοβιετικός δάκτυλος του νόιζ.

Το ρομποτάκι στο άβαταρ είναι σταλινικό κατασκεύασμα, μηχανή εξολόθρευσης των αντιφρονούντων στη Σιβηρία.

ΝΤΡΟΠΗ.

Δεν διαφωνώ με την-όντως τετριμμένη πια- κριτική για την Eurovision, ούτε υποβαθμίζω τον ρόλο της στο πλαίσιο της λαηφ στάηλ επιδημίας, αλλά το κείμενο του Μαυρουδή δεν με κάλυψε. Αυτό που με ενοχλεί σε τέτοια κείμενα που προέρχονται από ηλικιωμένους ανθρώπους της τέχνης είναι πως, πολύ συχνά, απουσιάζει η σημερινή πραγματικότητα της μουσικής.

Είναι σα να μη συμβαίνει τίποτα, ανάμεσα στην μουσική των διαφημιστών και τις "φρόνιμες" επανεκτελέσεις του Χατζηδάκι με κιθάρα, άρπα και τσάι. Θα περίμενα από έναν τόσο σεβαστό μουσικό να αγωνιά για την νέα έκφραση, να στηρίζει εκεί την ελπίδα του και να εκκινεί από ΄κεί η οργή του.

Θυμάμαι μια συνέντευξη του Κ. Βήτα, στην οποία έλεγε πως ο Χατζηδάκις ήταν άριστος γνώστης των νέων τεχνολογιών στην μουσική και προβληματιζόταν συνεχώς για το πώς θα τις εντάξει στην μουσική του. Παρόμοια περίπτωση ήταν και ο Λοΐζος. Ένα σημερινό παράδειγμα είναι ο Θ. Παπακωνσταντίνου, ο οποίος, κατά δήλωσή του, ακούει πολύ καινούργια μουσική, πράγμα που φαίνεται νομίζω στα τραγούδια του.

Συμπέρασμα: Ας χαρίσει κάποιος στον κύριο Νότη, ένα λούπερ και τον δίσκο της May Roosevelt. Τα κείμενά του, ως εκ θαύματος, θα φρεσκαριστούν.  ;D

Ωραίο ήχο έχει ο υπάλληλος. Μπαράκ, αν διαβάζεις, πες τπτ για γκήαρ ρε.

Κατά τα άλλα

ΤΡΥΠΕΣ : ΚΡΑΤΑ ΤΟ SHOW ΜΑΪΜΟΥ

Παναγιώτη, το ποστ μου ήταν χαλαρού/χιουμοριστικού χαρακτήρα. Ο Νίκος, στον οποίον απευθυνόταν, το κατάλαβε και (ελπίζω πως) δεν προσβλήθηκε. Αν σου φαίνεται κρύο το αστείο, προσπέρασέ το. Το ποιος φταίει και δεν φταίει είναι πολιτική κουβέντα, την οποία έχουμε ξανακάνει.

Πως δεν υπαρχει,ολοι αυτοι χθες στο Συνταγμα τι κανανε νομιζεις? ("επανασταση εκ του ασφαλους") ;D

Νίκο με συγκινεί η προσήλωσή σου στον σεβασμό του κανόνα περί μη πολιτικής κουβέντας. Ελπίζω να βρεθούν κι άλλοι, με την ίδια αυτοσυγκράτηση, ώστε το θέμα αυτό να εξελιχθεί σε μια πολιτισμένη κουβέντα για τις πορείες..εεε..για το rebranding ήθελα να πω.  ;D

Πριν λίγο, πέρασε από το σπίτι ο Τάκης ο πέηντερ για χειμωνιάτικο φραπέ και για κακή σας τύχη έμαθε για το παρόν θρεντ. Αφού χαμογέλασε νωχελικά, ήπιε μίση γουλιά και ενώ έψαχνε τα τσιγάρα του στη τσέπη του καρό πουκαμίσου του, λέει "καιιιι.. να σου πω.." τσιφ(αναπτήρας) "ξέρουν εκεί στο νόιζ για τους future of the left; "

Αμήχανος εγώ, είπα στον Τάκη να μην το παρατραβάει γιατί μπορεί να παρεξηγηθεί. Τότε είπε "να' σαι τολμηρός σ' αυτή τη ζωή, όπως ακριβώς οι cloud nothings"

Τότε κάπως ηρέμησε, σα να απέκτησε η έκφρασή του μια ανθρωπιά. "Τι σκέφτεσαι ρε Τάκη" τον ρώτησα. "Δε βαριέσαι.. νιώθω γέρος, πάνε κιόλας 8 χρόνια από τότε που βγήκε εκείνος ο δίσκος των Libertines. Βέβαια, το βιβλιαράκι του σιντι βράχηκε στη Σαμοθράκη".

08 - Arbeit Macht Frei

Ο καφές τελείωσε, ο Τάκης σηκώθηκε ράθυμα, βγήκε απ' το σπίτι και από τις σκάλες ούρλιαξε " LAST DRIIIIIVE I LOVE CINDYYYYY".

Υ.Γ.

Για τι στο καλό μιλάμε και ποιος είναι ο Μιχάλης ρε παιδιά;  ;D

Με πρόλαβε ο sfaku. Νομίζω κι εγώ, πως η μόνη χρήσιμη έννοια του λάθους, εν προκειμένω, είναι αυτή που περιέγραψε:

Στον αυτοσχεδιασμό το λάθος δεν ορίζεται από τις κλίμακες αλλά από το αν ο μουσικός παίζει αυτό που είχε την πρόθεση να παίξει, στα ελάχιστα msec που μεσολαβούν ανάμεσα στη σύλληψη της φράσης και την εκτέλεσή της. Φυσικά μόνο ο ίδιος ο μουσικός το γνωρίζει αυτό και μπορεί να το επιβεβαιώσει.

Από 'κει και πέρα, τίθενται ζητήματα γούστου, μουσικής παιδείας κτλ.

Επίσης, νομίζω πως ο Jarrett είναι πράγματι αντισυμβατικός, διότι κανείς πριν απ' αυτόν δεν έπαιξε τα πράγματα που παίζει. Αυτό είναι ικανή συνθήκη, κατά τη γνώμη μου.

Καταπληκτικό!

Να'σαι καλά, zappa!

Χαίρομαι που σου άρεσε!

edit: προσπάθησα να ξαναδιαβάσω τη συνέντευξη, αλλά γράφει πως δεν είναι διαθέσιμη online. :(

Πράγματι, δεν είναι πια διαθέσιμη. Πολύ περίεργο, πάντως, διότι για αρκετό καιρό την διάβαζα και την ξαναδιάβαζα από αυτή τη σελίδα χωρίς πρόβλημα.

 

Με τον Κώστα (ανωτέρω ακριβώς) πίναμε κάτι μπίρες στο μπαρ του Bios και δεν πήραμε χαμπάρι ότι ο Kerkville ξεκίνησε, με αποτέλεσμα να δούμε τη μισή παράσταση (μικρής διάρκειας ούτως ή άλλως). Αλλά το δείγμα ήταν επαρκώς καλό.

Etc είναι. Ελπίζω, κάποια στιγμή, να καθιερωθεί ένα σύστημα ειδοποίησης έναρξης συναυλιών στο bios.  ;D

περί μουσικών συνεργασιών, κιθάρας, αλλά κυρίως περί μουσικής ιστορίας και αντίληψης. Πολύ ενδιαφέρουσα κουβέντα, με γενικό ενδιαφέρον, αλλά και ειδικό, για μουσικούς.

http://bombsite.com/issues/79/articles/2482

Πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση. Όπως λέει και ο matawan, το λάηβ είναι ακόμα καλύτερο.

ΠΟΛΥ εντυπωσιακό. Όσο κι αν συγκεντρωθώ, ακούω da da, κοιτάζοντάς τον.

???

Πόσο μπροστά ήταν ο κόσμος, εκείνες τις άγιες μέρες του 1984..

ποσο αψογο αυτο που ειπε στο κλεισιμο του βιντεο...

+1

Μπράβο κι από μένα! Το κομμάτι μου κίνησε το ενδιαφέρον να ακούσω και τα υπόλοιπα. Συνολικά, πολύ ωραίο αποτέλεσμα. Αρχικά, "αναζήτησα" τα κρουστά και ένιωσα ένα ηχητικό κενό, αλλά σιγά σιγά άρχισε να με κερδίζει η ωραία σύνθεση.

Μπράβο και στον Πάνο Τομαρά. Τον θυμάμαι από την εποχή των (θεών) Earthbound. 

Πολύ ενδιαφέρον! Ειδικά οι παραμορφωμένοι ήχοι, μου άρεσαν πολύ.

Merci!

@ kostri

Όταν διαβάζω αυτές τις λίστες κάθε χρόνο βρίσκω μέσα αρκετά άλμπουμ που είτε δεν άκουσα είτε δεν αξιολόγησα σωστά όταν τα πρωτοάκουσα και μπαίνω στη διαδικασία να τα ακούσω είτε για 1η φορά ή να τα ακούσω ξανά. Έτσι εγώ φτιάχνω τη δική μου λίστα προς τα τέλη Γενάρη. Θα ξεθάψω τότε το thread Κώστα και θα βάλω και τα δικά μου :)

Βασίλη, πολύ ωραία η μέθοδός σου. Θα την εφάρμοζα κι εγώ, αλλά μου φαίνεται αρκετά δύσκολο να ακούσω μαζεμένους τους δίσκους που έχασα από μια χρονιά. Ακόμα κι αν υπήρχε ο χρόνος, νομίζω πως δεν θα προλάβαινα να τους "χωνέψω". Άρα έχω συμβιβαστεί με την ιδέα ότι, μοιραία, δεν θα ακούσω όλη την μουσική που θα ήθελα.

Πάντως, αν και βλέπω πως το ενδιαφέρον είναι περιορισμένο, εγώ περιμένω τη λίστα σου και, κατόπιν, θα ποστάρω και την δική μου.  :)

Πολύ ενδιαφέρον, να βλέπουμε τόσες λίστες από γνωστά έντυπα και σάητ, μαζεμένες. Η πιο άστοχη είναι, κατά τη γνώμη μου, του rolling stone(στο 47. η PJ Harvey και στο 6. η Lady Gaga..).

Τι θα λέγατε να ποστάρουμε και τις δικές μας;  :)

Δεν είσαι ευπρόσδεκτος στο Χολαργό.

Ο Χολαργός είναι το μέρος όπου ασφυκτιά κάθε ευυπόληπτος πολίτης. Υπάρχει οπτικοακουστικό υλικό, μέσω του οποίου μπορώ εύκολα να το αποδείξω.

  Ωστόσο, περίμενα πως η πρωταγωνίστρια θα έκανε κάτι δραστικότερο στο τέλος

+1, αλλά όχι για να πάρει τη δουλειά.

Μου άρεσε πολύ. Ειδικά η ερμηνεία της πρωταγωνίστριας. Όσο για το θέμα, νομίζω πως αφορά, είτε άμεσα είτε έμμεσα, τους περισσότερους νέους Έλληνες.

Οι γνωστές επιτυχίες που ακούγονται κατά τη διάρκεια της ταινίας, προσφέρουν θετικά στο αποτέλεσμα.

Μπράβο σας!

Άξιοι! Ιδιαιτέρως με εντυπωσίασε το γεγονός ότι προσπαθούν να φτιάξουν έναν δικό τους ήχο, και μάλιστα με λίγα μέσα (δύο κιθάρες, κάποια εφέ και drum machine). Επίσης, η αισθητική των τραγουδιών τους, αν και είναι ιδιαίτερη, δεν είναι τόσο εξεζητημένη ώστε να ξενίζει ή να κουράζει. Νομίζω πως αυτό είναι που μου αρέσει περισσότερο στην μουσική τους (και ακόμα ψάχνω να δω πώς το κατάφεραν  :) )

Ζωντανά, είναι επίσης εξαιρετικοί. Το μόνο μου παράπονο είναι πως έπαιξαν λίγη ώρα, αλλά αυτό είναι ένα "πρόβλημα" που θα λυθεί αν το ντουέτο μακροημερεύσει, πράγμα που εύχομαι ολόψυχα.