John Goumis

Kαλά εγώ δεν είμαι απλά μάπα, λαχανοντολμάς είμαι, αλλά anyway..... ;D ;D Σιγά το πράμα φίλος, γιαυτό υπάρχουν και τα αρχεία...για να τα ποστάρεις γρήγορα όταν έρθει η ανάγκη (αν και τα βιντεάκια είναι τυχαία, αν έψαχνα, θα τελειώναμε....μεθαύριο) ;D

Για να τελειώνει το ''ανέκδοτο'' με τις όποιες Studio Les Paul που ο κάθε επιστήμονας του νοιζ (που κάνει ''παγκόσμια καρριέρα'' στα μουσικά δρώμενα) έχει βγάλει το συμπέρασμα ότι είvαι μάπα και δεν ξέρω εγώ τί, ας ρωτήσει και τους παρακάτω κυρίους. Pat Metheny Ulf Wakenius Falling Grace 2003 Ήμαρτον δηλαδή αυτό το κακό με τις gibson εδώ μέσα....Εκτός αν στο φόρουμ συμμετέχουν πιο μεγάλης εμβέλειας και παγκόσμιας κλάσης άτομα...τί να πει κανείς ::)

Μεγειές Alder, θυμάμαι ότι ζαχάρωνες μια goldtop με P-90's σε ένα προηγούμενο thread, βλέπω τελικά πως ο καιρός σε ''ευνόησε'' αφού εξαντλήθηκαν μεν οι τότε 50's tribute goldtop και ήθελες οπωσδήποτε 50's μανίκι, και να σου ο Θωμάς μετά από λίγο καιρό με αυτές τις exclusively κιθάρες ;D Μόνο που δεν είναι P-90's αλλά ευτυχώς κατά τη γνώμη μου, έλεος πια με αυτούς τους μαγνήτες...Φεντεράκιας με Les Paul P-90's είναι σαν Les-paulάκιας με Fender με Seymour Duncan humbuckers ;D ;D Και το χρώμα όντως δεν φαίνεται καλά στη φωτό, στο thomann φαίνεται πιο εντυπωσιακή. Βάλε αγόρι μου την LP με τους humbuckers στον Twin Reverb και...''νίωσε''... ;)

Όχι, για μένα τουλάχιστον που έχω στην κατοχή μου και φθηνή gibson και ακριβή epi δεν ισχύει. Τους λόγους τους ανέφερα παραπάνω, καλύτερη αίσθηση λόγω nitro finish, πιο ευκολόπαιχτη, καλύτερα ηλεκτρικά και μαγνήτες, βάλε και την καλύτερη μεταπωλητική αξία...Εξάλλου μερικές ακριβές epi όπως αυτή η custom απλά πιο fancy εμφάνιση έχει και την πληρώνεις παραπάνω για αυτή την εμφάνιση, ούτε μαγνήτες καλύτερους έχει ούτε τίποτα παραπάνω (έχει μόνο grover κλειδιά τα οποία είναι top). Αντίθετα στις φθηνές Gibson δεν πληρώνεις παραπάνω για την εμφάνιση, αφού είναι πολύ φτωχές σε εμφάνιση (εξού και δεν σε τρελαίνει το χρώμα όπως λες) αλλά πιο πολλά για την κιθάρα αυτή καθεαυτή οπότε για μένα είναι πιο ''τίμιες''. (Πάντως η κιθάρα που σου πόσταρα είναι η μόνη φθηνή LP που έχει τους ίδιους μαγνήτες με την standard που σου άρεσε, οι άλλες studio LP έχουν διαφορετικούς.) ;) όχι όπως λέει και ο funky_bassman με τα πάντα παίζεις τα πάντα ...αρκεί να είναι καλά όργανα και σωστά ρυθμισμένα...τα υπόλοιπα είναι στις ρυθμίσεις του ενισχυτή... και στα δάχτυλα :)

Η Gibson Les Paul Standard που έπαιξες, ειδικά αν ήταν σχετικά καινούργια ήταν ελαφριά επειδή πλέον οι Gibson έχουν chambered σώμα ώστε να είναι πιο ελαφριές (chambered: δημιουργούνται κενοί ''θάλαμοι'' μέσα στο σώμα της κιθάρας ώστε να είναι πιο ελαφριά) Επίσης είχε 60's profile μπράτσο, το οποίο είναι λεπτό μπράτσο για LP. Aντίθετα, οι Epiphone π.χ. δεν έχουν chambered body και έχουν 50's profile μπράτσο, το οποίο είναι το χοντρό. Μια άλλη διαφορά που για μένα είναι σημαντική, είναι όπως είπα και πριν το υπερβολικό λούστρο που έχουν οι epi, πράγμα που δεν είναι και ό,τι καλύτερο στο παίξιμο αλλά και σαν αίσθηση. Αντίθετα η Gibson που έπιασες έχει λεπτό, nitro finish που την κάνει πολύ πιο smooth και ευχάριστη στο παίξιμο. ;) Άρα όπως καταλαβαίνεις, η LP που δοκίμασες σε σχέση με την LP που ενδιαφέρεσαι να πάρεις ενδέχεται να έχει τρομακτικές διαφορές (ως προς την εργονομία, για ήχο δεν το συζητάμε...) γι' αυτό πρέπει τουλάχιστον να τις δοκιμάσεις. Πάντως υπάρχουν και φθηνές gibson, όπως π.χ. αυτή, δεν ξέρω αν είναι chambered body, νομίζω ότι το μανίκι είναι 50's profile αλλά επειδή είναι ''faded'' είναι πολύ ευχαριστη στην υφή και στο παίξιμο κατ'εμέ. ;) http://www.thomann.de/gr/gibson_les_paul_studio_limited_wbcr.htm

Γειά σου Ράνια. Θα σου πρότεινα αν δεν έχεις πιάσει LP να κάνεις οπωσδήποτε μια βόλτα στα κιθαρομάγαζα. Οι λόγοι που στο προτείνω είναι πιο πολύ εργονομικοί. Δεν νομίζω, όντας νεαρή (?) κορασίδα, να σε βολέψει η βαριά και με χοντρό μπράτσο κιθάρα όπως η Les Paul. Oπότε καλύτερα να δοκιμάσεις η ίδια διάφορες να δεις αν όντως σου κάθεται καλά. Δεν σου προτείνω την LP που έκανες ποστ, ειλικρινά πολλά λεφτά μου φαίνονται για αυτή την κιθάρα (έχω την ίδια αλλά με 2 διπλούς αν αυτό έχει σημασία). Είναι που είναι χοντρό το μπράτσο, αυτοί οι κινέζοι (τους οποίους συμπαθώ ιδιαίτερα) βάζουν τόσο λούστρο πανω στην κιθάρα που στο τέλος είναι σαν να πιάνεις ''πλαστική'' μαγκούρα... ;D Δεν ξέρω αν θα σε βολέψει ρε μαμώτο που είσαι και κοπέλα... (πάντως έχω δει live εκπληκτικές κιθαρίστριες που έπαιζαν με strat-style κιθαρες) ;)

http://www.noiz.gr/index.php?topic=171561.0

Είπα απλά την άποψή μου. Όπως προείπα, σε ένα νυχτερινό κλαμπ του λονδίνου πλήρωσα τα μαλλιοκέφαλά μου τόσο στην είσοδο τόσο στην γκαρνταρόμπα ΚΑΙ στο ποτό, το μαγαζί ήταν μεγάλο βέβαια αλλά ήταν σαν εργοστάσιο, service ΔΕΝ είχε (περίμενες σε ένα μπαρ στην ουρά για ένα ποτό), ήταν βρώμικο, και δεν ξέρω αν φταίει η ελληνική αγριόφατσά μου, αλλά μου ζήτησαν ναρκωτικά 2 άτομα έξω από το μαγαζί και 2 άτομα μέσα...και μιλάμε για μαγαζί-club από τα γνωστά. Και στο Άμστερνταμ μας μοίρασαν διαφημιστικά φυλλάδια για μαγαζί με είσοδο και δωρεάν 2 μπύρες μέσα, πήγαμε στο εν λόγω μαγαζί αφού πλήρωνες είσοδο και έμπαινες μέσα, ΔΕΝ ίσχυε η προσφορά (επειδή είμασταν Έλληνες?) για τις μπύρες... Αλλά ξέρω, έπεσα στην περίπτωση... ::)

Να πω και εγώ την βλακεία μου? ΚΑΜΜΙΑ ΣΧΕΣΗ τα μπαρ του εξωτερικού με αυτά της Ελλάδας. Καταρχάς μιλάτε μάλλον για μπυραρίες (όπου ο κόσμος, με το που σχολάει πάει να πιει 1-2 μπυρίτσες πριν πάει σπίτι), που έχουν ωράριο από το μεσημέρι μέχρι τις 11 το βράδυ και ο κόσμος καταναλώνει μπύρα όλη μέρα. Εδώ στην ελλάδα έχουμε μπαράκια-κλαμπάκια που δουλεύουν από τις 12 και μετά. Όταν ήμουν Λονδίνο και Άμστερνταμ για διακοπές, και είπα να πάω σε ''νυχτερινό'' κλαμπάκι, δεν θέλω να θυμάμαι πόσα λεφτά πλήρωσα... ::) (Είσοδο, υποχρεωτική γκαρνταρόμπα, ποτό μέσα (πανάκριβο), ταξί (άουτς..))... Όσο για τον καφέ, υπάρχουν μια χαρά μαγαζιά που έχουν τον καφέ 2 (άντε 2,5) ευρώ, και δεν μιλάμε για τρώγλες, αλλά μια χαρά μαγαζάκια, αν θέλεις να πιείς καφέ στο κολωνάκι ή στην παραλιακή τα θέλει ο πωπός σου ;) Α, και μην ακούσω ότι στο εξωτερικό οι καφετέρειες τον έχουν πιο φθηνά, και πάλι καμμία σχέση, μιλάτε για self-service μαγαζάκια που πάει κάποιος πίνει το καφεδάκι του, τρώει το τοστάκι του και μετά από 20 λεπτά φεύγει...αν τα cafe εδώ είχαν τον καφέ 1 ευρώ θα...φαλήριζαν αφού ένα τραπέζι μπορεί να είναι κρατημένο από τον πελάτη μέχρι και 3 ώρες.. Με απλά λόγια, συγκρίνετε μήλα με πορτοκάλια.. ;)

Είχα πάρει μια epiphone les paul custom πριν 2 χρόνια από Θωμά γύρω στα 550 ευρώ αν θυμάμαι καλά. Σε μια φάση νομίζω έπεσε η τιμή στα 450+. Τώρα εχει 485 ευρώ.

Μιας και το θέμα πήγε στις ιδιότητες των ξύλων έστω και σαν βάρος, το maple καπάκι τι ιδιότητες προσδίδει στο όργανο?

Φίλε Odis13, εγώ τους ''ανακάλυψα'' στα 24-25... ;D Οι Who δεν είναι ένα συγκρότημα που ακούς 2-3 κομμάτια και καταλαβαίνεις περί τίνος πρόκειται...ειδικά αν αυτά τα κομμάτια είναι από τους πρώτους 3 δίσκους τους, όπως το the kids are alright που ποσταρε ο samy πιο πάνω, ή το my generation ή το I can't explain, που απλά νομίζεις ότι ήταν κάποιοι ''πιο φασιαριόζοι Beatles'' που σπάγανε και κάνα όργανο επί σκηνής, ή ανατίναζαν το drum kit. Οι άνθρωποι μετέπειτα μετέφεραν την μουσική Rock σε άλλο καλλιτεχνικό επίπεδο...Το party ξεκινάει με το ''Tommy'' του 1969 και μετά. Όπως προανέφερα, όοοοολα τα concept albums που ακολούθησαν από πολλά rock - metal, βασίζονται σε αυτή την εξαιρετική rock opera, που είναι απίστευτο ότι όντως είναι του 1969... :o Σου προτείνω ανεπιφύλακτα να ακούσεις την δεύτερη (τουλάχιστον ως δευτερη κυκλοφόρησε, γιατί ο Pete ετοίμαζε άλλη πριν) rock opera τους, το Quadrophenia, για να ''μπεις'' στο κλίμα με τη μία...τα πρώτα λεπτά αρκούν... ;D (αν και αργά η γρήγορα όλοι τους ''ανακαλύπτουμε'' από μόνοι μας, για ένα από τα 4-5 κορυφαία συγκροτήματα rock μιλάμε...) YouTube - Broadcast Yourself ''Only love can make it rain...''

Προσωπικά γούστα είναι αυτά... ;D Πάντως μπορώ να σκεφτώ πολλά μεγάλα ονόματα (και να αγνοώ ακόμα περισσότερα), τα οποία σίγουρα ήταν well-versed με τους the who, μιας και είχαν την τιμή να συμμετέχουν σε συναυλίες τους: David Gilmour, Billy Idol, Bryan Adams, Phil Collins, Elton John, Liam Gallagher, Eddie Vedder, Eric Clapton, Paul Weller... (Άμεσα άσχετο με το θέμα, που είναι ο Pete Townshend και όχι οι the who, αλλά έμμεσα σχετικό, αφού ο Townshend ΕΙΝΑΙ οι the who ;) )

Καλησπέρα Νίκο, καταρχάς ρίξε μια ματιά σε αυτά τα θέματα http://www.noiz.gr/index.php?topic=185813.msg556217;topicseen http://www.noiz.gr/index.php?topic=183985.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=161164.0 http://www.noiz.gr/index.php?topic=185813.msg556367;topicseen http://www.noiz.gr/index.php?topic=180211.0 και πιθανόν να βρεις και άλλα λινκ για παρόμοια θέματα μέσα σε αυτά. Πάντως, η άποψή μου προσωπικά είναι να ακολουθήσεις μη-μουσικό κύκλο σπουδών: -Θες να γίνεις δάσκαλος? Έχω γνωρίσει άτομα τα οποία είναι εκπληκτικοί μουσικοί, και βγάζουν ''εξτρα'' από μαθήματα (σε ιδιωτικό ωδείο φυσικά), χωρίς να είναι αυτό το επάγγελμα που βγάζουν το βασικό τους εισόδημα (α, και ΔΕΝ σπουδασαν μουσική) ;) -Θες να γίνεις καλός live μουσικός? Έχω γνωρίσει-δει εξαιρετικούς μουσικούς, χωρίς να είναι αυτό το επάγγελμα που βγάζουν το βασικό τους εισόδημα, οι οποίοι βγάζουν κάποια ''εξτρα'' από live όπου έπαιζαν την μουσική που πραγματικά ήθελαν (α, και ΔΕΝ σπούδασαν μουσική) ;) -Θες να γίνεις μουσικοσυνθέτης? Εχω γνωρίσει (ειδικά σε αυτό το φορουμ) εξαιρετικούς μουσικούς, χωρίς να είναι αυτό το επάγγελμα που βγάζουν το βασικό τους εισόδημα, οι οποίοι έχουν κυκλοφορήσει ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟΥΣ (αυτοχρηματοδοτούμενους όμως μερικές φορές) δίσκους, με συνθέσεις πολύ ανώτερες από οποιοδήποτε βαρετό-εμπορικό κυκλοφορεί στην πιάτσα και στα δισκοπωλεία (α, και ΔΕΝ σπούδασαν μουσική) ;) Ξέρω βέβαια ότι τα παραπάνω είναι συνήθως η εξαίρεση και όχι κανόνας...just sayin'... :D Eπίσης μια άλλη προσωπική άποψη: Οι άνθρωποι αλλάζουν...παλιά όταν ήμουν και εγώ λύκειο θυμάμαι ό,τι όποιος έβγαινε ''δίσκος του μήνα'' στο Metal Hammer πήγαινα και τον αγόραζα.. ;D Πλέον ακούω ΜΟΝΟ 70's...(2 συγκροτήματα μέταλ ακούω μόνο πλέον, τους Maiden και τους Priest). Ίσως, σε μερικά χρόνια να ακούω μόνο βλαχο-country..και αρκετά χρόνια αργότερα μόνο ρεμπέτικα ή κλασσική μουσική...Δεν θα ήθελα να ασχολούμαι με κάτι που δεν με εκφράζει πια, ίσως κάποτε να βαρεθώ την μουσική και να τα πουλήσω όλα (λέμε τώρα) Προσωπικά προτιμώ η σχέση μου με ένα όργανο να είναι ερωτική ;D παρά επαγγελματική...γιατί τόσα χρόνια έχω την ''κάψα'' να αρπάζω το όργανο και να παίζω-μελετάω αυτό που θέλω, κάθε μέρα με τις ώρες! Αντίθετα, μια περίοδο που είχα χωθεί σε μπάντα-για-να-τσιμπήσουμε-λεφτά και παίζαμε σε μαγαζί ''ελληνικό ροκ'' (nooooooo) θυμάμαι μετά από πρόβα και live δεν ήθελα καν να ακουμπήσω την κιθάρα, ούτε την ίδια μέρα, ούτε την επομένη... ;D Βέβαια άλλα τα παραπάνω είναι προσωπικές απόψεις-εμπειρίες. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τις ασπαστείς. Καλή συνέχεια σε ό,τι επιλέξεις, cheers!

Πραγματικά, σε χώρες όπως Αμερική και Αγγλία (οι οποίες γέννησαν την Rock μουσική), το όνομα ''The Who'' έχει την ίδια ακριβώς βαρύτητα όπως ''Led Zeppelin'', ''Rolling Stones'' και ''Beatles''...δεν ξερω αν στην Ελλάδα είναι συνειδητοποιημενο και τόσο αυτό...πολύ σωστή παρατήρηση!

Με αφορμή το σημερινό Thread στον αγαπημένο μου Rory, είπα και εγώ να κάνω ένα πόστ για έναν κιθαρίστα που εκτιμώ ιδιαίτερα, τον Pete Townshend, ο οποίος πρόσφατα έκλεισε τα 66. Νομίζω, ότι μερικοί άνθρωποι πρέπει να ''μνημονεύονται'' και όταν είναι εν ζωή, και όχι μόνο μετά θάνατον (μπρρρρ...ε..ναι... ::) χρόνια πολλά και στα 100 Pete!!Να σε χαιρόμαστε για πολύ πολύ καιρό ακόμα). Δεν ξέρω αν συγκαταλέγεται στην συνείδηση πολλών κιθαριστών ως αγαπημένος, ούτε ως ''guitar hero''...Blues-man δεν ήταν, (Rory, Stevie Ray), ριφφ-ο-μηχανή δεν ήταν (Page, Blackmore), ούτε Beck, Clapton e.t.c....Εχει όμως ένα ιδιαίτερα προσωπικό στυλ, με αυτή την ιδιαίτερη εναλλαγή ακκόρντων και τα κοφτά και χαρακτηριστικά ρυθμικά...Γενικά, ειδικά σε live, μου δίνει την εντύπωση ότι η κιθάρα αποτελεί ''προέκταση'' του σώματός του, οι ''σπασμοί'' του δηλαδή ακολουθούν το παίξιμο του... Φυσικά δεν μιλάμε μόνο για έναν κιθαρίστα, αλλά για τον εγκέφαλο των The Who, επομένως μιλάμε για έναν ολοκληρωμένο συνθέτη ο οποίος δεν έγραφε απλά ''ωραίες ροκιές'' αλλά μετέφερε το ''απλό'' rock σε ένα εντελώς άλλο καλλιτεχνικό επίπεδο... 2 album μόνο να έβγαζε, το Tommy και το Quadrophenia, αρκούσαν για να αλλάξουν την ιστορία της art-rock μουσικής(μαζί με το st. peppers) (metal fans, αν γουστάρετε concept αλμουμς που κυκλοφόρησαν κατά καιρούς μπάντες όπως Wasp, Savatage, Dream Theater κ.τ.λ. κ.τ.λ. ακούστε τα παραπάνω άλμουμς για να καταλάβετε από που είναι επιρρεασμένα κατά 95%, ακόμα και το the wall των Pink Floyd, δεν το λεω εγώ, ο Waters το λέει... 8) ) Thank you mr. Townshend! 8) Cheers 8) Υ.Γ. (Τα παραπάνω κλιψ είναι ''τυχαία'' και σε καμμία περίπτωση δεν συνοψίζουν την καλλιτεχνική βαρύτητα του κ. Townshend).

Δεν νομίζω. Το θέμα (αν πιάσεις την ουσία του, σε παρακαλώ διάβασε καλύτερα τις πρώτες σελίδες του τόπικ) είναι νομίζω αρκετά ενδιαφέρον και ακούγονται απόψεις για ενδιαφέροντα ζητήματα όπως: -Να φοβάμαι να αγοράσω ακριβό όργανο από το εξωτερικό, έχοντας παίξει το ίδιο ακριβώς εδώ στην Ελλάδα, χωρίς να περιμένω τρελές διαφοροποιήσεις και αποκλίσεις στον ήχο? -Μπορεί ένα καλό σετ-απ να ''αναστήσει'' ένα όργανο που πιστεύαμε ότι τελικά δεν άξιζε τα λεφτά του? -Πόσο επιδρά ο παράγοντας ψυχολογία στην απόκτηση ενός καλού οργάνου? -Μπορώ να κρίνω ένα οποιοδήποτε όργανο που ΔΕΝ έχω στην κατοχή μου, απλά επειδή το έπαξα για 5 λεπτά σε ένα μαγαζί ή μου το έδωσε για λίγο ένας φίλος μου? (Καλά, ειδικά εδώ γελάνε, αφού πολλοί εδώ μέσα έχουν βγάλει μυριάδες όργανα ''σκούπες'', τα οποία πιστεύω σε πολλές περιπτώσεις ούτε καν ακούμπησαν...αλλά πήραμε την ''ψαγμένη'' τους άποψη) και άλλα πολλά ζητήματα.... εξαρχής το θέμα δεν είχε να κάνει (αποκλειστικά και μόνο τουλάχιστον) με ξύλα, ταστιέρες, βερνίκια κ.τ.λ. Αυτό ακριβώς, χαίρομαι που (και εσύ) έπιασες τον προβληματισμό μου 8)

Μην ''τσακώνεστε'' ρε παιδιά για τα ξύλα, κρίμα είναι το θέμα να καταλήξει εκεί, το έλεγα εξ'αρχής... :-\ @longshadow και εγώ έχω συζητήσει και με οργανοποιό και με εξαιρετους μουσικούς πάνω στο θέμα...σίγουρα δεν είναι μειοψηφία... Φυσικά το να αφήσεις τα ξύλα ''εκτός'' στο θέμα έρχεται σε σύγκρουση με αυτούς που υποστηρίζουν ότι όντως μπορείς να πέσεις σε ακριβό όργανο το οποίο να ''μην παίζει''. Αλλά ρε παιδιά, χωρίς να είμαι ειδικός (γι'αυτό άνοιξα το θέμα), όργανο των 1500 euro να μην παίζει, ε μου φαίνεται ΠΟΛΥ δύσκολο..ακόμα και διαφορές να δεχτούμε ότι υπάρχουν στον ήχο λόγω ξύλων και ίδιο κομμάτι ακόμα, ε διαφορετικό να δεχτώ ότι ακούγεται, ΜΑΠΑ όμως όχι... Είναι κάτι αγγελίες που λένε π.χ. ''πουλάω την epi, fender mim έπεσα σε απίθανο κομμάτι, πατάει πολλές gibson fender usa κάτω'' ε, γιατί την πουλάς τότε ρε φίλε? ::) Επικαλούμαστε δευτερεύουσες ιδιότητες όποτε μας συμφέρει? Έχω διαβάσει απόψεις πολλών ''πιουριστών'' που λένε ότι διάλεξαν το όργανο ανάμεσα σε 50, 100 ίδια, παραθέτουν απόψεις και εμπειρίες που είναι σεβαστές και υπολογίσιμες, αλλά.... :-\ από την άλλη έχω διαβάσει από άτομα με αποδεδειγμένη εμπειρία και σχέση με την μουσική (συνήθως VIP μέλη) που ''μεταμόρφωσαν'' κιθάρες με μια απλή ρύθμιση και αλλαγή χορδών...(όλα αυτά σε διάφορα threads κατά καιρους). Όλες τις απόψεις τις επεξεργάζομαι και τις υπολογίζω, γι'αυτό και άνοιξα το θέμα, δεν συντάσσομαι με κάποια αποψη απαραίτητα, απλά ήθελα να συνοψίσουμε τις απόψεις περί του θέματος.

For anyone who puts down Les Pauls, from Les and Me :) Happy Birthday, Les!!

Fabulous!! ;D ;D ;)

Ρε Mike μου βάζεις καρτοούν τώρα που έχει playmate στο ΣΤΑΡ ? 8) >:( Εσένα ρε φίλε τώρα δηλαδή θα σου άρεσε να έβλεπες μπάλλα Άνω Πετράλωνα- Αμπελόκηπους και να σου έβαζα λινκ με Barcelona-Manchester? >:( Playmate βλέπουμε λέμε... Πάντως αν θες να ποστάρεις πιο σωστά μια εικόνα, πάτα την εικόνα, δίπλα λέει ''εικόνα σε πλήρη οθόνη, πάτα την, κάνε copy την διεύθυνση και μετά στην απάντησή σου πάτα την επιλογή πάνω από τα emoticons ''εισαγωγή εικόνας'' και κανε paste το λινκ...

Eλλεινές ώς προς την εμφάνιση σίγουρα αυτές οι ABC εεε ESP, LTD...τώρα για τα άλλα δεν ξέρω :P :P Ρε συ MIKE G, δεν είναι ''ασθένεια'' γαμώτο μου, MOJO είναι... :P ;D ;D

Same here ;D Για δέκα χρόνια, αν και ήταν 2 κιθάρες, αλλά δεν μετράει τώρα για πρώτη κιθάρα η φθηνή απομίμηση στρατ...

Aκουστικές, κλασσικές, μπαγλαμαδάκια και κρητικές λύρες δεν βάζω (αν και είδα στο ''vintage fetish'' thread 2 φορές την δωδεκάχορδη ΕΚΟ του πατέρα μου, και μου μπαίνουν ιδέες να την φτιάξω...) 4 ηλεκτρικές (η μία, για να μην πω οι 2 είναι για practice.. ;D) και 1 μπάσσο (και αυτό για practice)

Kαι το έλεγα εγώ, αφού συνδεδεμένος είναι, πότε θα το πεί, πότε θα το πεί.. ::) ;D