Terry RoscoeBeck5

Μπράβο και από εμένα. Μελωδικό, μεστό παίξιμο με πολύ όμορφο ήχο. Άξιος 8)

Ε, η αλήθεια είναι ναι, στον Ευρωπαϊκό Πολιτισμό και από χόμπι στην ιστορία. Πάντως θα ήθελα και εγώ με την σειρά μου να επαινέσω την τόσο εμπεριστατωμένη ανάλυση σου. Θα ήθελα επίσης να παραθέσω μερικές σκέψεις για την αξία της ιστορικής γνώσης ως εργαλείο βελτίωσης/ αποφυγής κακοτοπιών από τα κράτη, τις κοινωνίες, αλλά και από τα άτομα. Αυτό ίσως απαντήσει και το κεντρικό ερώτημα «τι κάνουμε στο μέλλον». Αναφέρθηκε η περίπτωση της Lehman Brothers. Ένα τρανό παράδειγμα, που δυστυχώς με τον πιο μελανό τρόπο ανέδειξε τι συμβαίνει όταν η ιστορική μνήμη αδυνατίζει. Μετά το Κραχ του '29, η κυβέρνηση Ρούσβελτ, το 1933 πέρασε έναν νόμο που έμεινε στην ιστορία με το όνομα Glass–Steagall Act. Ο σκοπός του ήταν η αποφυγή στο μέλλον των συνθηκών που θα οδηγούσαν σε ένα νέο Κραχ. Αυτός διαχώριζε τις επενδυτικές από τις εμπορικές τράπεζες (τις αποταμιευτικές) και απαγόρευε στις δεύτερες να «τζογάρουν» τα λεφτά των καταθετών τους σε προϊόντα της χρηματαγοράς- παράγωγα, ομόλογα κλπ- που ενίοτε θα μπορούσαν να είναι αμφιβόλου «ποιότητας». Έτσι με αυτόν τον τρόπο διασφαλιζόντουσαν τα χρήματα του κόσμου, από τραπεζικά/ χρηματιστηριακά παιχνίδια- «τζόγο» επί της ουσίας. Ο νόμος καταργήθηκε το 1998 επί κυβερνήσεως Κλίντον μετά από πολυετές «πρέσινγκ» του αμερικανικού χρηματοπιστωτικού συστήματος. Οι έλεγχοι καταργήθηκαν και 10 χρόνια αργότερα μας οδήγησαν στην περίπτωση της Lehman Brothers. Όπου εκεί οι προσδοκίες της (επί της ουσίας) «φούσκας» της αγοράς ακινήτων στις ΗΠΑ, έγιναν παράγωγα, που έγιναν ομόλογα, που πωλήθηκαν από τράπεζα σε Hedge Fund, σε άλλη τράπεζα κ.ο.κ και φυσικά με τα λεφτά του κόσμου, που έγιναν... χαρτοπόλεμος. Τα υπόλοιπα είναι (μαύρη) ιστορία την οποία και βιώνει ο πλανήτης. Η ουσία μας εδώ είναι ότι αν δεν είχαμε ξεχάσει το ιστορικό μάθημα του 1929, δεν θα ήμασταν αναγκασμένοι να βιώσουμε εκ νέου αυτό του 2008. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση μας ως Ελλάδα. Ανακυκλώνουμε τις ίδιες και τις ίδιες διαχρονικές παθογένειες- τις οποίες έχουμε αναλύσει ενδελεχώς- και αρνούμαστε πεισματικά να μάθουμε το «μάθημα» μας. Θέλουμε να δούμε το μέλλον μας; Ας μάθουμε διεξοδικά το παρελθόν μας, για να μπορούμε να αναλύουμε το παρόν μας και να αποφύγουμε την επανάληψη των λαθών στις ημέρες που θα ακολουθήσουν.

Κύριοι, ομολογώ ότι είναι από τις καλύτερες συζητήσεις εδώ μέσα, αλλά είμεθα και κάποιας ηλικίας και το παραξενυχτίσαμε ;D Οπότε σας καληνυχτώ και ες αύριον τα σπουδαία...

Ναι... αλλά... ;D ;D ;D ;D Για παράδειγμα στην κορυφαία σφαγή του 17ου αιώνα- τον Τριακονταετή πόλεμο- η οποία συνέβη μεταξύ Καθολικών - Προτεσταντών ( «καθάρισε» το 1/3 του πληθυσμού της Δυτικής Ευρώπης), είχαμε ένα αξιομνημόνευτο γεγονός. Η καθολική Γαλλία (κατά το τρίτο σκέλος του πολέμου) συμμάχησε με την Προτεσταντική Σουηδία κατά των λοιπών Καθολικών :o Και το όνομα του εμπνευστή της... ανίερης συμμαχίας ;D ήταν Ρισελιέ, καρδινάλιος Ρισελιέ- ο γνωστός ;D Bottom line: Its only politics ;D

Χα, εδώ είναι το ωραίο... ;D Στην δημιουργία των εθνικών κρατών, ο υπεράνθρωπος είναι απαραίτητο συστατικό ;) Όμως ένας υπεράνθρωπος βαγκνερικών διαστάσεων, από το παρελθόν, που αποτελεί τον προπάτορα. Ένα «εργαλείο ομογενοποίησης» των ατομικοτήτων και μια κοινή συνιστώσα που θα τις ενώσει στο όλον. Μανούλες σε αυτό υπήρξαν (ποιοι άλλοι ;D) οι Γερμανοί. Στις σχολές γραφής της ιστορίας, ο 19ος αιώνας χαρακτηρίζεται από την Ιστοριογραφία. Η σχολή που δημιούργησε ο Lepold Von Ranke και ο σκοπός της ήταν η δημιουργία της εθνικής συνείδησης των Γερμανών, με «εργαλεία» μύθους, θρύλους και ήρωες- πχ ο Armin- τα οποία θα έκαναν τον γερμανό να νοιώσει πιο... γερμανός ;D Περιττό να πω ότι αυτή η σχολή ιστορικής καταγραφής πέρασε σε όλα τα εθνικά κράτη της εποχής που ήθελαν να παγιώσουν τους ανάμεσα στις ατομικότητες δεσμούς τους- ομοίως και στην χώρα μας.

Φτου... πάλι θα έχω ενστάσεις ;D ;D ;D Α παπα πα παπα ;D ;D ;D Η ένσταση μου είναι ότι στις γνωστές περιπτώσεις θρησκευτικών διωγμών εκείνης της εποχής, τα αίτια ήταν αμιγώς πολιτικά με «θρησκευτικό περιτύλιγμα» ;D Ας πούμε, Αλκιβιάδης: Τον κατηγόρησαν ότι έσπασε τις Έρμες, αλλά φοβόντουσαν την δύναμη του ως στρατηγού και «αγαπημένου παιδιού» των Αθηναίων. Την έφαγαν στην εκστρατεία της Σικελίας και ηρέμησαν ;D Σωκράτης: Σε μια περίοδο «πνευματικής αποχαύνωσης» για την Αθήνα, ξυπνούσε συνειδήσεις. Δεν βόλευε και «φαγώθηκε». Και ας μην ξεχνάμε ότι ο Πλάτωνας έζησε παρότι ουσιαστικά κατέρριψε το θρησκευτικό mainstream του πολυθεϊσμού, κάνοντας λόγο για τον ένα θεό- το οποίο χρησιμοποίησε κατά κόρον ο άγιος Αυγουστίνος (ο μέγας άγιος του καθολικισμού) αιώνες αργότερα.

Εδώ θα μου επιτρέψεις μια μικρή διαφωνία. Το individuality, τουλάχιστον όπως το αντιλαμβάνομαι είναι μια πιο «καπιταλιστική» έννοια (με την καλή έννοια έτσι ;D ;D ;D ) Η μονάδα που «κατακτά» τον κόσμο. Όμως στην εν λόγο ιστορική περίοδο η ουσία ήταν στην ένωση των ατομικοτήτων κάτω από μία κοινή σημαία- ταυτότητα και η αίσθηση του «ανήκουμε» σε ένα όλον. Η «υποταγή» της μονάδας σε μια υπέρ ομάδα, σε ένα υπερσύνολο, που ξεπερνά το άτομο, με το άτομο να προσδιορίζεται ως οντότητα από το σύνολο καθώς αυτό πλέον του προσδίδει ταυτότητα (πλέον εθνική ταυτότητα). Τουλάχιστον αυτή είναι η αντίληψη μου για τον 19ο αιώνα.

;D ;D ;D Αυτό ναι και χωρίς αντίλογο. @Sammy Nu Metal ε... Χμμμ κάτι ξέρεις εσύ ;D Αλλά υπάρχει και μια συνεργασία έκπληξη- μέσα από το Noiz- την οποία όμως δεν μπορώ να την αποκαλύψω ακόμα, γιατί με περιορίζει το συμβόλαιο ;D ;D ;D ;D @ manosx Συμφωνώ στο Προτεσταντισμός- επιτυχημένος καπιταλισμός, αλλά επέτρεψε μου να επιμείνω στην σύνδεση του με την δημιουργία πετυχημένων εθνικών κρατών :D @ neeq: Tea party και η επανάσταση ξεκίνησε ;D Πάντως η τέχνη του 19ου αιώνα και τα κινήματα της είναι άρρηκτα δεμένη με την δημιουργία των εθνικών κρατών. Σε βαθμό που από ένα σημείο και πέρα έγινε «στρατευμένη». Βλέπε Βάγκνερ, ο «πατέρας» του πανγερμανισμού :)

Συγνώμη που απομονώνω το σχετικό απόσπασμα, αλλά εδώ είναι το «επίκτητο» που ανέφερα νωρίτερα. Ως Έλληνες ( ή μάλλον οι πρόγονοι Έλληνες) ;D δεν είχαν έντονο το θρησκευτικό αίσθημα. Και θα μας παραπέμψω στην αρχαία κωμωδία που πχ ο Αριστοφάνης περνούσε τους θεούς γενεές 14 ;D Θρησκευόμενοι ήταν, αλλά όχι θρησκόληπτοι. Αυτό μας προέκυψε αιώνες αργότερα και μέσα από... επώδυνες διαδικασίες.

Επιστροφή από την... τέχνη και απ' ότι βλέπω η συζήτηση συνεχίζεται με φοβερό ενδιαφέρον. Εδώ δράττομαι της ευκαιρίας και της «πάσας» του Παναγιώτη για να επεκτείνω τον συλλογισμό μου. Ο εκχριστιανισμός των (ως επί των πλείστων) γερμανόφωνων φύλων της βορειοδυτικής Ευρώπης, έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην δημιουργία «εθνικών» συνειδήσεων- σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα- καθώς και στην «σφυρηλάτηση» σιδηράς κοινωνικής πειθαρχίας, όπως αυτή προέκυψε από την Μεταρρύθμιση και μετά. Ο Φράγκος έγινε Γάλλος, ο Αλαμανός, ο Σάξονας, ο Τεύτονας έγινε Γερμανός, ο Νορμανδός έγινε Νορβηγός κ.ο.κ Και θα επιμείνω στο Προτεσταντικό στοιχείο, καθώς το θεωρώ καταλύτη για την εξέλιξη αυτών των κοινωνιών από Μεσαιωνικούς «βάρβαρους», σε συντεταγμένα κράτη. Όχι δεν ήταν / είναι οι καλύτερες... φάρες, όχι οι κοινωνίες τους δεν ήταν / είναι τέλειες, όμως νομίζω ότι είναι σαφέστατα πιο «πειθαρχημένες» (ή «εκπαιδευμένες» αν θέλετε). Κατά την ταπεινή μου άποψη, στην δική μας περίπτωση η διαδικασία δούλεψε αντίστροφα. Ο εκχριστιανισμός μας, δεν μας προσέδωσε εθνική ταυτότητα- Έλληνας- αλλά μας την αφαίρεσε προς χάριν του «Ρωμιού». Το κενό στις συνειδήσεις μας- δηλαδή ποιοι είμαστε σε συνάρτηση με το ποιοι ήμασταν- κράτησε πολλούς αιώνες. Ο «επανελληνισμός» της Ευρώπης ξεκίνησε από τον 14ο αιώνα- όχι «αναίμακτα» καθώς δημιούργησε τριγμούς στο οικοδόμημα της καθολικής Εκκλησίας. Όμως δημιούργησε το πλαίσιο της αμφισβήτησης που άλλαξε την κοσμοαντίληψη και πήγε τα πράγματα παρακάτω. Αντίθετα ο «επανελληνισμός» του Ελλαδικού χώρου ίσως και να μην συνέβη ποτέ. Και εννοώ τις παρακαταθήκες που μας άφησαν οι φιλόσοφοι, η υψηλή αισθητική, η αγάπη για την καλαισθησία, τις τέχνες, την γνώση... Αυτά κατά την ταπεινή μου άποψη τα κάλυψε ένα μαύρο πέπλο. Μαύρο σαν... ράσο. Και αν συνυπολογίσουμε ότι ο Διαφωτισμός πέρασε και δεν ακούμπησε- με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις που διώχθηκαν φυσικά από το... πέπλο- την Ρωμαίικη/ ραγιάδικη νοοτροπία και διάφορα άλλα που δεν είναι της παρούσης, το συμπέρασμα μου είναι το εξής: Δεν... And I rest my case ;D

Πρέπει να φύγω τάχιστα για πρόβα (sorry γιατί η κουβέντα έχει τρομερό ενδιαφέρον) Μια μικρή διαφωνία μόνο για τα άνωθεν. Οι Έλληνες- ναι μεν σφαζόντουσαν μεταξύ τους- αλλά δεν ήταν τόσο «χύμα». Είχαν το Ομόδοξο και το Ομότροπο που ήταν κοινώς αποδεκτά. Όμως σας αφήνω στα έμπειρα χέρια του Επικούρη που τα ξέρει καλύτερα από εμένα. 8) see you αργότερα

Να σου πω... Θα επικαλεστώ τον Πλούταρχο και το «περί δανεισμού» του. Από τον 1ο μΧ αιώνα οι πρόγονοι είχαν ακριβώς τις ίδιες συμπεριφορές με αυτές των επιφανών απογόνων τους :D Τους στηλίτευε ο φιλόσοφος, γιατί πήγαιναν και δανειζόντουσαν αφειδώς για να τα κάνουν «χαρτοπόλεμο» για συμπόσια και τέθριππα για να κόβουν βόλτες και να τους χαζεύει ο κόσμος. Όμως τους προειδοποιούσε ότι έτσι θα είναι για πάντα σκλάβοι των χρεών τους και των δανειστών τους. Υπό αυτή την αίρεση (αν και λίγο αυθαίρετα) θα μπορούσαμε να πούμε ότι και το γονιδιακό υφίσταται. Όμως το Ρωμαίικο είναι μια άλλη άλλη ετικέτα, επίκτητη, που μας προέκυψε από την Ρωμαιοβυζαντινή και Οθωμανική κατάκτηση. Ρωμιός (Ρωμαίος) ήταν ο οποιοσδήποτε χριστιανός- από την Αίγυπτο ως τον Δούναβη. Δηλαδή μια θρησκευτική «ιδιότητα» που μετασχηματίστηκε σε εθνική ταυτότητα για εμάς. Μια στρεβλή εθνική ταυτότητα αν θες την άποψη μου, που μας απομάκρυνε από την ταυτότητα του γένους μας- με όσα στραβά και ανάποδα περιέγραψε ο Πλούταρχος. Δηλαδή για να μην μακρηγορώ, δεν θεωρώ το «ρωμαίικο» κολακευτικό τίτλο, καθώς στην δική μου σκέψη είναι συνυφασμένο με τα χειρότερα στοιχεία που αναπτύξαμε ως γένος από την ρωμαϊκή κατάκτηση και μετά (τα οποία τείνω να πιστεύω ότι έφτασαν στο απόγειο τους κατά την Οθωμανική περίοδο- μπαχτίτσια, ραγιαδισμό, αλλαξοπατριαρχίες, κλπ). Φυσικά μπορεί και να κάνω λάθος.

Αχ Ray μου τα ίδια λέω και εγώ και μας έβγαλαν... Pet Shop Boys ;D ;D ;D Εγώ θα θα το πω με δικά μου λόγια: Δεν φταίει το αριστερός- δεξιός. Το σκ@το ρωμαίικο φταίει ασχέτως πολιτικής τοποθέτησης. Δηλαδή δεν είναι δυνατόν να μιλάνε γύρω σου... σουηδικά και το κράτος να είναι ρημάδι ;D Νεοελληνικά ακούς και το ρημάδι είναι κατ εικόνα και καθ ομοίωση αυτών που τα μιλάνε ;)

;D ;D ;D ;D + 100000000000000000 Έτσι ακριβώς, όπως τα λες και μάλλον και λίγο χειρότερα. ;D Εγώ ένα μόνο θα συμπληρώσω: Πλατεία Κλαυθμώνος ;D

+1000 Έξω τα ματζόρια του ιμπεριαλισμού και της πλουτοκρατίας ;D ;D ;D ;D

Να φτιάξει και από τα άλλα τρομάρα του ;D Και κάνα σώμα Jazz από alder, όχι μόνο ash >:( ;D

Πω πω 39 ευρώ τώρα... Και πάλι βέβαια φτηνό είναι- βγαίνει 72,84 τελική τιμή με μεταφορικά, αλλά το μπουμπούνισαν και αυτοί. Και είναι και ρούληδες, maple τόσα χρόνια δεν έχουν βγάλει :P ;D

Μιλάμε ότι δεν το πίστευα. Τότε Jazz Bass μπράτσο το είχαν... 18 ευρώ αν θυμάμαι καλά :o Πιο πολλά ήταν τα μεταφορικά δηλαδή... πρέπει το όλον να είχε πάει κάνα 40αρι ευρώ. Όπως έλεγα στον Marathon τότε, «μα θα παίζει;» Τελικά το πήρα και ήταν αλφάδι, με καλή συσκευασία και το άλεν του μαζί. Μια χαρά επιλογή που εκ πείρας την συνιστώ ανεπιφύλακτα.

πετάξτε έξω τους βρωμό Cylons ;D ;D ;D

Φίλος για τους ύμνους έχουμε συνθέτη... Ου Σάμης ου Παράγκας, που αυτή την εποχή συνθέτει τον ύμνο της επανάστασης ;D ;D ;D

Για να ρίξω και μια αισιόδοξη νότα- μην χαρακτηριστώ ως τέζα πεσιμιστής ή ανθέλληνας ;D- θα σου έλεγα: Εσένα, τον SF, τον Neeq, τον Trolley, τον Marathon... τον όποιον προσπαθεί να κάνει πράξη αυτό που είπε ο Κορνήλιος Καστοριάδης. «Προσπάθησε να αλλάξεις το ρωμαίικο γύρω σου».

Φίλος οι Ιάπωνες είναι ΤΟ παράδειγμα πειθαρχίας- μιλάμε τώρα για τον λαό του bushido όχι ότι και ότι ;D. Που άνοιξε το βήμα για να μπει στην βιομηχανική εποχή- κίνηση που ήταν επιλογή της χώρας. Ιδιαίτερη περίπτωση, αλλά εξαιρετική με τον τρόπο της . Οι κινέζοι είναι άλλη ιδιαίτερη περίπτωση- τεράστιο εργατικό δυναμικό, φτηνό, μεγάλη χώρα, πολλοί πόροι, «σιδηρά» ηγεσία... Τι να σου πω... πολύ μεγάλη κουβέντα η Κίνα. Αντίθετα οι εγχώριοι τι έκαναν μόλις κάποιος πήγε να τους βάλει σε σειρά ;D Τον έφαγαν λάχανο. Βλέπε Καποδίστριας...

;D ;D ;D Βρε μην μπλέκουμε τα αποικιοιμπεριαλιστικά με την δημιουργία της αστικής δημοκρατίας. Και η Γαλλία είχε αποικίες, αλλά στα τέλη του 19ου ή αρχές 20ου αιώνα (δεν το θυμάμαι ακριβώς) διαχώρισε- για παράδειγμα- το κράτος από την εκκλησία. Και δεν θέλω τώρα να κάνω τον προφέσορα ιστορίας ;D αλλά ο διαβόητος 19ος αιώνας (ο αιώνας των επαναστάσεων) καθόρισε το πλαίσιο των εθνικών κρατών. Εκεί έγιναν όλες οι ζυμώσεις που γέννησαν τις δομές τους- οι οποίες φυσικά εξελίχθηκαν στην πορεία. Και η βιομηχανοποίηση της κοινωνίας δημιούργησε νέα δεδομένα και συν διαμόρφωσε αυτά τα κράτη και τις κοινωνίες τους. Γέννησε ιδεολογίες, που έφεραν συγκρούσεις, αλλά και παράλληλα διεκδικήσεις και κατακτήσεις για τις κοινωνίες. Όμως «σφυρηλάτησαν» και τις σχέσεις κράτους- πολίτη. Αυτό που προσπαθώ να πω εδώ πέρα, είναι ότι την ίδια χρονική περίοδο στην Ελλάδα, αυτά δεν υπήρξαν. Ο Δηλιγιάννης πχ κατέβαζε τους μαγκουροφόρους οπαδούς του κόμματος του από τα Μεσόγεια, για να κάνει νταβαντούρι στην βουλή. Και μετά τους το εξαργύρωνε με ρουσφέτια. Όμως την ίδια ώρα εκεί στην Δύση «έχτιζαν» τα αστικά κράτη. Ως εκ τούτου η έννοια «μπαχτίσι», «φακελάκι», «ρουσφέτι», «βόλεμα» ή όπως αλλιώς να το πούμε, δεν πέρασε στην «μενταλιτέ» τους. Εδώ όχι μόνο πέρασε, αλλά και αυτός που προσπαθούσε να είναι σύννομος και βασικά να λειτουργεί ως πολίτης τι ήταν για τους πολλούς; Αυτός που πήγαινε με τον σταυρό στο χέρι ή απλά... μ@λ@κ@ς. ;D

Δυστυχώς αυτό είναι αυταπάτη... Παρότι επί σειρά ετών έλπιζα ότι η μόνη λύση για το «μαγαζί» θα ήταν η ενσωμάτωση μας στις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης, μέσω του μετασχηματισμού της Ε.Ε σε ΗΠΕ, αλλά ούτε και αυτό θα συμβεί. Το ευρώ λειτούργησε απίστευτα διασπαστικά- τουλάχιστον μεταξύ Βορά- Νότου και δημιούργησε νέα «μίση και πάθη» στην ήπειρο μας. Και πιο δυστυχώς ο Φριτς εν τέλη λειτουργεί δια την πάρτη του, οπότε και από εκεί... απολείπει ο θεός Αντώνιον ΥΓ:@ Neeq μου το θέμα είναι ότι όλοι αυτοί που αναφέρεις πέρασαν τις διαδικασίες που περιέγραψα. Μπορεί να είχαν τα στραβά και τα ανάποδα τους, αλλά πέρασαν από την διαδικασία. Εμείς όχι. Το ίδιο και οι Ιταλοί, Ισπανοί και Πορτογάλοι, αν αυτό εξηγεί ορισμένα πράγματα για τις «παθογένειες» του Νότου. ΥΓ: @ octapus Έχουμε την εντύπωση ότι αυτά που συζητάμε εμείς, δεν έχουν ειπωθεί κατά κόρον (από τύπους σαν και εμάς) στο παρελθόν; Δεν έχουν υπάρξει Έλληνες που προσπάθησαν να αλλάξουν το μαγαζί; Δυστυχώς για εμάς δεν επεκράτησαν ποτέ. Δεν είναι λοιπόν θέμα παθητικότητας, αλλά πραγματικότητας της χώρας που ζούμε. Μιας πραγματικότητας που υπάρχει από την ημέρα ένα της Ελλάδας και παρ' όλες τις αλλεπάλληλες καταστροφές δεν λέει να αλλάξει. Και για να σου πω την αλήθεια, κρίνοντας από αυτό που βλέπω γύρω μου, στις εμπορικές συναλλαγές, έχουμε γίνει πολύ χειρότεροι. Για 5 και 10 ευρώ «έκπτωσης» δεν παίρνει ο κόσμος αποδείξεις. Θα μου πεις, κρίση, δεν έχει ο άλλος κόβει απ' όπου μπορεί. Εγώ θα πω όμως ότι έτσι παγιώνει συμπεριφορές.

Εγώ μαζί σου... Να το γκρεμίσουμε το ρημάδι. Αλλά... Ποιοι θα κληθούμε να το ξαναχτίσουμε; Οι ίδιοι... Οι ίδιοι νεοέλληνες, που δημιούργησαν την χρεοκοπία των δανείων της Επανάστασης, του Όθωνα, του Τρικούπη, του Βενιζέλου και την τωρινή. Τι μας κάνει να πιστεύουμε ότι εμείς είμαστε καλύτεροι; Ρητορικό το ερώτημα, καθώς αφού το φουντάραμε το μαγαζί ΔΕΝ είμαστε καλύτεροι. Ποιοι είναι λοιπόν αυτοί οι νεοέλληνες που θα ακολουθήσουν και θα το κάνουν καλύτερο το ρημάδι- τουλάχιστον καλύτερο από αυτό που θα τους παραδώσουμε εμείς; Να σου πω γιατί δεν θα υπάρξουν; Γιατί θα κάνουν ακριβώς ότι και εμείς- οι παππούδες και οι πατεράδες μας. Μόλις τελειώσει ο κουρνιαχτός και η αντάρα της οικονομικής καταστροφής- σε 10 ή 20 χρόνια- και λιγδώσει λίγο το αντεράκι τους, θα τα κάνουν χωράφι, όπως ακριβώς και οι προηγούμενοι. Οι οποίοι πέρασαν πείνα, κατοχή, εμφύλιο, μετανάστευση κλπ... Και αυτοί ξέχασαν και όταν ήρθε η ώρα τους τα έκαναν λαμπόγυαλο. Οπότε γιατί να πιστέψουμε ότι θα έρθουν οι καλύτεροι;