Γεια σε ολους παιδια, διαβαζω το Noiz αρκετο καιρο, κοιμαμαι περιεργες ωρες τωρα τελευταια, και ηρθε η ωρα που αποφασισα να γινω και μελος και να γραψω και τιποτα ;D
Κατι που ακουω και διαβαζω πολυ συχνα λοιπον ειναι οι ερωτησεις σχετικα με την αγορα κιθαρας ή αλλου οργανου για πρωτη φορα και το ολο θεμα "κιθαρα για αρχαριους", και ηθελα να σχολιασω σχετικα.
Διευκρινηση - το σκεφτηκα στο τελος: μιλαω αποκλειστικα για ηλεκτρικες κιθαρες, απο ακουστικες δεν ξερω τι παιζει, φανταζομαι ομως παρομοια κατασταση, σε πιο χαμηλες τιμες.
Ξεκινωντας απο το πιο απλο, τα λεφτα. Οι περισσοτεροι ξεκινωντας θελουνε κατι φτηνο, και απο φτηνα οργανα στα μαγαζια αλλο τιποτα. Γενικα νομιζω πολυς κοσμος κοιταει μια περιοχη τιμων 100-200 ευρω, αντε 250. Κατα τη γνωμη μου αυτο δεν ειναι καλη ιδεα. Μπορει να υπαρχουν και 1-2 καλα οργανα σε αυτες τις τιμες (για καινουρια μιλωντας παντα), αλλα νομιζω η στην διαφορα με το να πας στα 350 το πολυ 400 ευρω ειναι τοσο μεγαλη που δε δικαιολογειται με τιποτα να παρεις πιο φτηνο, και σιγουρα μα σιγουρα αξιζει και να περιμενεις μεχρι να μαζεψεις τα λεφτα αν υπαρχει τετοιο θεμα.
Νομιζω καπου εκει αλλαζει η κατηγορια απο "κουπι με χορδες" (που σπρωχνεται πολυ τα τελευταια χρονια απο κατασκευαστες και μαγαζια) σε "αξιοπρεπες οργανο με το φτηνοτερο δυνατο spec". Στην πραξη κατι πολυ σημαντικο που αλλαζει ειναι η αισθηση και η ευκολια στο παιξιμο, κατι που ενας που πρωτοξεκιναει μαλλον αγνοει τελειως, αλλα το θεωρω πολυ πιο σημαντικο και απο τον ηχο στο ξεκινημα.
Και φυσικα μετα απο 2-3 χρονια που θα του εχεις βαλει και ενα σοβαρο μαγνητη θα εχεις ενα οργανο που θα παιζεται ευχαριστα, δε θα νιωθεις την πιεστικη αναγκη να το πουλησεις (που ομως δεν μπορεις γιατι σιγα μην το πουλησεις 50 ευρω) και δε θα σου κανει τη ζωη δυσκολη στην καθε νοτα. Και να μην ειναι το τελειο, δε θα αποτελει το οργανο εμποδιο στη σχεση σου με τη μουσικη, και τοτε τα 100 ευρω παραπανω θα φαινονται τελειως αστειο ποσο.
Σχετικο με τα παραπανω ειναι το θεμα της νοοτροπιας. Κατι που επισης βλεπω συχνα ειναι κοσμος που θελει να ξεκινησει κιθαρα (ισχυει και για αλλες "φιλοδοξιες" αυτο βεβαια) και νομιζεις οτι ντρεπεται και μονο που το λεει... το ολο σκηνικο "να ξεκινησω και βλεπουμε", "μπορει να μη μου αρεσει", "δε θελω να μαθω και πολλα, 2 τραγουδακια να παιζω", "ειμαι και μεγαλος τωρα 27 χρονων", "θα μαθω μονος μου, που να κανω μαθηματα τωρα" και αλλα τετοια ωραια, που καταληγουν κιολας στο να παρουν το φτηνοτερο δυνατο οργανο - το οποιο αν οντως δεν παιζεται τοτε ενισχυει και ολα τα παραπανω.
Τωρα με αυτα ή δε θελει κανεις να μαθει και νομιζει οτι θελει, ή οντως θελει αλλα νιωθει το βαρος της κοινωνιας, ετοιμης να τον κατακρινει που αντι να κοιταει να κανει κανα παιδι, να κουρευτει και να σοβαρευτει τελος παντων, ασχολειται με βλακειες οπως η μουσικη...
Ας μεινουμε στο θεμα του εξοπλισμου για την ωρα :). Ποια η γνωμη σας για τα τελειως φτηνα οργανα?
