wasted

Από τη στιγμή που υπάρχει κόσμος που το αγοράζει, εν γνώσει του βέβαια, ουδέν μεμπτόν.

Εξάλλου στην τέχνη δεν υπάρχει ηθικό και ανήθικο.

Υπάρχει μόνο μου αρέσει δε μου αρέσει, και αυτό σε απόλυτα προσωπικό επίπεδο, χωρίς να είμαστε υποχρεωμένοι να λογοδοτήσουμε σε κανέναν για την επιλογή μας.

Εφ όσον λοιπόν υπάρχει κόσμος που αντιλαμβάνεται κάτι από το εν λόγω έργο, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, μου φάνηκε περισσότερο θεατρικό, παρά μουσικό, καλώς υπάρχει.

Όχι.

Το ακόμα πιο ωραίο είναι φάει κάποιος άλλος μήνυση επειδή έχει tutti παύση στο κομμάτι του... :P

Άντε καλή μας χρονιά...

Πως λέγεται αυτός που του αρέσει να κάνει παρέα με μουσικούς;

Παλαιό, και κατά τι παρωχημένο, αστείο...  ;D

Οικακεςπαρεεςτουτομκάρσον

Οιαουτσάιντερστουκόππολα

Οιλεντζέππελιν

Αυστηρά τρεις λέξεις... ;D

Digi, έχεις ξεφύγει φίλε...

Άψογη η αισθητική που κατάφερες να βγάλεις.

Ταμελέ...

1)Synergy - Dave Weckl

2)THE WHO - 25th anniversary The Kids Are Alright reunion tour - Simon Phillips

3)Spectrum - Billy Cobham

4)Friendship - Max Roach

5)Inside Out (Chick Corea) - Dave Weckl

6)Xόρες - Γιώργος Τρανταλίδης

7)Horizon (Γ. Φακανάς)  - Νίκος Τουλιάτος

8)A New Day (Iskra) - Λεωνίδας Πλιάτσικας

9)Incognito (Spyro Gyra) - Steve Gadd

10)Planet Earth - Dennis Chambers

Σε ένα thrεad για τους Dire Straits, δε μπορώ να μη παρέμβω αναφέροντας τη σούπερ απολυτότητα:

ΑΠΛΑ ΘΕΟΙ!!!

Και ένα remark για τον υπέροχο μπασίστα τους, John Illsley. Το φτωχό μπάσο που παίζω, πάνω του το έμαθα...

Α, και δεν υπάρχει η έννοια "κακός δίσκος των Dire Straits" σε αυτήν την πραγματικότητα...

Το βιντεάκι θα το ακούσω το βράδυ (δεν αμφιβάλλω ότι θα είναι άπαιχτο) , απλά να σημειώσω ότι κάτι θα ήξερε το παλληκάρι που από εδώ

το γύρισε εδώ

  ;)

hype 1  (hp) Slang

n.

1. Excessive publicity and the ensuing commotion

Ok το κομμάτι αυτό κυλά στις φλέβες μας πλέον... ;D

Λέω να κάνουμε ένα τοπικ που θα ανεβάσουμε όλοι τα smoke on the water που έχουμε παίξει και να ψηφίσουμε το καλύτερο... (Με διάθεση χιούμορ πάντα  ;) )

XA XA  μου θύμησες ένα έργο με πρωτόγονους που έκαναν χωρωδία (τους χτυπούσαν τα πόδια με πέτρες κι αυτοί τραγουδούσαν ανάλογα με το χτύπημα).

Mel Brooks - How Music Was Invented

Τέτοιο σκάνδαλο έχει να φανεί από την εποχή των μίλι βανίλι.

Πάω να σπάσω όλα τα βινύλιά μου των Ήγκλς

Παρακαλώ όποιον γνωρίζει να με διαφωτίσει. Έχω μπλοκάκι με την ιδιότητα εκτελεστή μουσικών έργων αλλά στη σύμβασή μου είμαι καθηγητής θεωρίας σε δήμο. Υπάγομαι κανονικά σε ΦΠΑ εφόσον μόνο διδάσκω. Άκουσα οτι υπάρχει μία διευκρινιστική επ'αυτού και δεν υπαγόμαστε όπως όλοι οι μουσικοί σε ΦΠΑ. Ευχαριστώ εκ των προτέρων :)

Καλησπερα!

Μήπως υπάρχουν νέα σχετικά με το ΦΠΑ στους καθηγητές μουσικής που είναι ασφαλισμένοι στο ΤΕΒΕ? Ισχύει ακόμη η απαλλαγή?

Ευχαριστώ!

Ομολογουμένως εδώ επικρατεί ένα μικρό χάος.

Σε ΦΠΑ υπάγονται όσοι λειτουργούν με σχέση ελεύθερου επαγγελματία.

Από το ΦΠΑ απαλλάσσονται όσοι λειτουργούν με σχέση μισθωτής εργασίας.

Το θέμα είναι στο δημόσιο και στους παρακείμενους οργανισμούς (δήμους κλπ) είναι ευρέως διαδεδομένο το σύστημα του μπλοκακίου. Αν διαβάζετε εφημερίδες γράφουν συχνά πυκνά για αυτό. Ακόμα όμως και πολλά ιδιωτικά ωδεία το εφαρμόζουν τελείως παράτυπα.

Αν και θα έπρεπε η σχέση να είναι μισθωτή εργασία, ανευ ΦΠΑ, σε υποχρεώνουν να κόβεις απόδειξη, για να μη πληρώνουν πλήρη, ή και καθόλου ασφάλιση, και για να μην έχεις δικαιώματα επιδομάτων, αποζημιώσεων κλπ.

Ξέρει κανείς τί επιπτώσεις θα έχω στην περίπτωση που  δεν έχω καταφέρει να  πάω στην εφορία για υπαγωγή στο ΦΠΑ εως την 1 Οκτώβρη;

Αν και υποθέτω θα το έχεις λύσει έως τώρα, μόνο για αυτό που αναφέρεις, ένα μικρό προστιματάκι κάποιων δεκάδων ευρώ, για το εκπρόθεσμο της δήλωσης μεταβολής.

Τεράστιος παίχτης.  :D

 

Βέβαια, προσωπικά δεν συμφωνώ με τον ισχυρισμό ότι με τον Χιώτη προόδευσε το μπουζούκι. Σαφώς έπαιξε διαφορετικά απ’ τους μπουζουξήδες της εποχής του αλλά αυτό δεν σημαίνει σώνει και καλά ότι έπαιξε καλύτερη μουσική. Το ότι έκανε το μπουζούκι ηλεκτρικό και τετράχορδο ή το ότι έπαιζε γρήγορα μας κάνει συχνά να  ξεχνάμε ότι πίσω απ’ τον Χιώτη υπάρχει το άφταστο μπουζούκι της δεκαετίας του 30.

 

Άρα, είναι σπουδαίος μπουζουξής ο Χιώτης(για κάποιους ο σπουδαιότερος) αλλά μην συγχέουμε την τεχνική ή τεχνολογική πρωτοπορία με την πρόοδο και την καλή μουσική.

 

Εξαρτάται πως αντιλαμβάνεται κανείς το "προόδευσε" .

Το θέμα είναι ότι, με τις τέσσερις χορδές και το "αλά κιθάρα" κούρδισμα, έδωσε στην τεχνική του μπουζουκιού μια νέα μορφή, η οποία έγινε σε συντριπτικό βαθμό αποδεκτή μέχρι τις μέρες μας, σε αντίθεση με την τρίχορδη τεχνική, την οποία κράτησαν όσοι θέλαν να αποδίδουν το παλιότερο ύφος και αισθητική.

Μπορεί κάποιος να μην το αντιλαμβάνεται σαν πρόοδο, αλλά, αντικειμενικά είναι εξέλιξη με όποιον τρόπο κι αν το δει.

Ποιός είμαι εγώ και που θα κρίνω τον Κλάπτον;

Γούσταρε κι αυτός να κάνει ένα οτολήβς στη ζωή του κι έκανε ένα κλαπτονιζέ.

Δικαίωμά του.

Μια που συζητήθηκε τόσο διεξοδικά αυτό το κομμάτι, ίσως είναι ευκαιρία να μάθουμε κάτι παραπάνω για τον πραγματικά πολύ μεγάλο συνθέτη του.

http://www.google.gr/search?q=joseph+kosma

Μπα ακριβως ετσι μιλανε και στη..πραγματικοτητα οι 2 στιχουργοι τους,οποτε δηθεν δεν ειναι.....(οι στιχοι τους φυσικα ειναι εξαιρετικα καλογραμμενοι και με καλη τεχνικη ,απλα not my cup of tea)

Πιθανόν στην περίπτωσή τους να είμαι άδικος.

Για μένα οι στιχουργοί χωρίζονται σε δυο μεγάλες κατηγορίες. Σε αυτούς που σου δίνουν εικόνες με νόημα και αλληλουχία, όπως ο Μαρματάκης, και σε αυτούς που φτιάχνουν εικόνες με ένταση, αλλά που η ομορφιά τους εξαντλείται στο πρώτο και δυνατό ερέθισμα, εφ όσον δεν έχουν ενιαίο χαρακτήρα, αλλά στοχεύουν στο στιγμιαίο συναισθηματικό σοκ, κάτι σαν στιχουργικό LSD δηλαδή, με προεξάρχουσα στο είδος τη Λίνα.

Ατυχώς, πιθανώς δε και αδίκως, άνθρωπος είμαι, τους έχω κατατάξει στο δεύτερο σκέλος.

Με Τερμίτες δεν έχω σχεδόν καθόλου τριβή. Υπηρξαν την εποχή που τα σνομπάριζα αυτά. Δώσε κανα παράδειγμα πλιζ.

Σου παραθέτω μόνο αυτό:

Φύτρωσε μέσα στο κρεβάτι μου ένα φως

και σας ρωτώ πώς να το σβήσω, πώς.

Ρίχνω νερό, ρίχνω κουβέρτες μα δεν σβήνει

είναι ένα μάτι που με τρώει.

Φύτρωσε μέσα στο κρεβάτι μου ένα φως

και εγώ στους δρόμους τριγυρίζω συνεχώς

γεμάτος τρόμο κι αγωνία που δεν σβήνει

δεν ξαναπάω στο κρεβάτι με το φως να μ' ανακρίνει

δεν ξαναπάω στο κρεβάτι με τ' απαίσιό του το μάτι.

Φύτρωσε μέσα στο κρεβάτι μου ένα φως

κι όλο μου λέει πες μου, λέγε πώς.

Τραβάει τις ρίζες απ' τις σκέψεις και φωνάζω

γονατιστός κι εξαντλημένος το κοιτάζω.

Δεν τον αντέχω, δεν αντέχω πια τον πόνο

κι ένα προς ένα φανερώνω κάθε πόνο.

Τέλειωσε η ανάμνηση κι ετούτη τη βραδιά

κι εγώ σωρός στου δωματίου τη γωνιά

βλέπω τα θύματα να με κοιτούν θλιμμένα

με βήμα αργό να με κυκλώνουν

και να δείχνουν προς εμένα

και δεν μπορώ να τους κοιτάζω, δεν μπορώ

γιατί είναι ολόιδιοι εγώ.

Για περισσότερο ψάξιμο εδώ:

http://www.stixoi.info/stixoi.php?info=Lyrics&act=index&sort=alpha&singer_id=236

Πανούσης πολύ χιουμοριστικός

Δ/Κ πολύ δήθεν

'80s mainstream πολύ ανάλαφρος

Πυξ Λαξ Τα δοκάρια στο γρασίδι δε μας σώζουν από την ήττα

Αγγέλακας τι κρίμα τι κρίμα τι κρίμα

Λοιποί διάττοντες αστέρες εντός της τελευταίας τριακονταετούς συνθήκης πολύ άτεχνος

Σαββόπουλος, αν και μάρέσει,  δε θα το έλεγα ακριβώς ροκ

Οπότε:

Πάρε τρία στην τύχη από Τερμίτες και δυο παρομοίως από Παύλο, και έχεις ένα σχετικά αντιπροσωπευτικό imho tof 5.

Για την ποιότητα της διασκευής, δεν έχω να πω τίποτα παραπάνω. Άψογη.

(Λίιιγο το hi-hat να έκοβες....)

Όταν κάποτε οι κληρονόμοι μου ψάξουν τη συλλογή μου από βινύλιο, θα βρουν κάποιους δίσκους της μέσα.

Θα συμφωνήσω με SF κατ΄αρχήν, η φωνή της, όταν πρωτοεμφανίστηκε, ήταν λίγο ακατέργαστη, δε μπορούσες ας πούμε να βάλεις απόγευμα Kate Bush για να ηρεμήσεις. Στη συνέχεια όμως τη δούλεψε την τσιρίδα.  ;D

Σε γενικές γραμμές όμως το συνολικό αποτέλεσμα ήταν πολύ πάνω του μετρίου, για τα δικά μου γούστα τουλάχιστον. Μην ξεχνάμε ότι και τα τραγούδια της είχαν δύσκολες μελωδίες που ξένιζαν κάπως το μέσο αυτί.

ΥΓ. Philosopher, τι εκτελεσάρα ήταν αυτή!

Fair enough...

Δεν κατάλαβα όμως τι θα μπορούσα να σου πω μέσω πμ.

Το κομμάτι είναι εκεί, ο οδηγός της φωνής νομίζω είναι αξιακά μετρημένος πολύ καλά, γράφεις σόλο τη φωνή σου και το ανεβάζεις να του κάνω μια μίξη.

Επίσης μπορώ να ανεβάσου κάπου όλα τα tracks, και όποιος θέλει να κάνει τη δικιά του μίξη, γράφοντας, και αντικαθιστώντας αν θέλει, και δικό του μέρος.

Επίσης, αν τελικά δε θέλεις να το πεις, για να μη μείνει ορφανή η μουσική, και για να μη γράφω τώρα δικό μου δωδεκασύλλαβο,  μπορώ να το δώσω και σε άλλη φωνή, με την άδειά σου, να το πει για να το ανεβάσω;

Έλα ρε Βαρτάνη!

Τώρα το άκουσα το κομμάτι.

Άψογος, αγόρι μου!

Μου άρεσε πάρα πολύ.

Είναι το είδος που, αν και λείπει από την εποχή μας, λίγοι πλέον ασχολούνται με αυτό, και μάλιστα χωρίς να πέφτουν σε ευκολίες αμφιβόλου αισθητικής στο στίχο και στη μουσική.

Παρ΄όλα αυτά πιστεύω ότι χρειάζεται, γι αυτό και τα συγχαρητήριά μου.