Λοιπόν φίλε..
Εγώ όταν ήμουν στην ηλικία σου ήξερα μόνο ότι είχα μια κλίση στους υπολογιστές και τη μουσική.Επειδή ακριβώς η-μουσική-βιομηχανία-στην-Ελλάδα-είναι-σάπια, ήξερα ότι δεν ήθελα να ασχοληθώ με κάτι τέτοιο επαγγελματικά.Κι έτσι πήγα να σπουδάσω σε ένα ΤΕΙ λίγο κάτω των δυνατοτήτων μου σχετικό με πληροφορική.
Μετά από πέντε χρόνια σπουδών,και αφού τα μάτια μου είδαν και τα αυτιά μου άκουσαν κάποια πράγματα,έκανα στον εαυτό μου δυο-τρεις ερωτήσεις του τύπου: "Ποιος είμαι πραγματικά;", "Τι θέλω από τη ζωή μου;" και "Τίνι τρόπο θα ήταν ανεκτή η επαγγελματική καθημερινότητά μου;".Ανακάλυψα ότι δεν συμφωνούσα και δεν ήθελα να είμαι μέρος αυτού του τσίρκου στο οποίο είχα μπει.Παράτησα λοιπόν τη σχολή μου και ξεκίνησα να κυνηγήσω κάτι ρεαλιστικό και ενδιαφέρον(για μένα πάντα). Πολλοί το είπαν αυτοκτονία,αλλά δεν έχω αυταπάτες.Μπορεί να αποτύχω.Σε αυτή την περίπτωση, μόνο εμένα θα έχω να κατηγορώ και στην τελική θα αποτύχω προσπαθώντας για κάτι που γουστάρω πραγματικά.
Σε όλη αυτή την ιστορία, η μουσική παίζει πάντα τον ρόλο της διασκέδασης και εκτόνωσης.Δεν σκοπεύω να ασχοληθώ επαγγελματικά.
Ζητώ συγνώμη για την μακρηγορία και καταλήγω...
Αν κάνεις τις σωστές ερωτήσεις,θα πάρεις και ανάλογες απαντήσεις.Κυνήγα το όνειρό σου,αλλά να είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις ταξί για να το πετύχεις.Βρες ένα στόχο και ξεκίνα.Απλά κοίτα να είναι ρεαλιστικός.Βρες δυο-τρία πράγματα που σε εκφράζουν και σε ικανοποιούν και διάλεξε.Και καλύτερα την μουσική κράτα την για την πλάκα σου.Γνώμη μου πάντα. :)
Φιλικά..