Jet72

"σας ικανοποιεί μουσικά η σύγχρονη τάση στις επιτυχίες?"

Αυτό που περισσότερο με ενοχλεί δεν είναι το να μην μου αρέσει ένα κομμάτι, είναι το να βαριέμαι μόλις καταλάβω ότι έχει το ίδιο pattern ΟΛΟ το κομμάτι και έτσι από τα πρώτα 10'' ξέρω τι ακριβώς θα γίνει ως το τέλος. Με άλλα λόγια, είναι κρίμα να ακούς ως "επιτυχίες" τραγούδια που η μελωδία τους είναι πιο φτωχή και από την "μουσική για ασανσέρ".

Α, και τώρα που είπα Μελωδία: εδώ και κάμποσο καιρό (μιλάμε ίσως για δεκαετίες) ολοένα και περισσότερο χάνεται η Μελωδία από την pop(ular) μουσική.

Πχ Adele:  όποτε ξεκινάω να παίξω ένα κομμάτι της στο πιάνο το παρατάω μετά από τα 4 ή 8 πρώτα μέτρα. Μιλάμε για ατελείωτες φλυαρίες σε έκταση τριών ή πέντε νοτών πάνω από την τονική. Το μάθαινα παλαιότερα στα παιδιά μου: για να καταλάβετε αν υπάρχει "κάτι" σε ένα κομμάτι, θα το τραγουδάτε λέγοντας λα-λα-λα ή τα-τα-τα κλπ (και όχι τους στίχους του). Και τότε θα αποκαλύπτεται αν αυτό που ακούτε είναι μελωδία ή αν είναι απλά στίχοι με ρυθμό πάνω από κάποια (φτωχή) συνήθως αρμονία. 

Αντιπαράδειγμα - φωτεινή εξαίρεση στο παραπάνω: TheWeeknd, Blinding Lights. Ακούς μελωδία, ακούς catchy synth riff, ακούς κάτι ενδιαφέρον (βασικά, ακούς τα 80z χτισμένα με DAW και plug-ins αλλά οκ).

Πω ρε φίλε, όντως γέρασα!

Ακούμε λοιπόν στο αμάξι Harry Styles "As it was". Και μόλις φτάνει στο σημείο που αρχίζει ένα μονότονο ραπάρισμα στοίχων στακάτων πάνω στην ίδια νότα, ξαφνικά "αρχίζει το αμάξι και χορεύει όλο". Και μου λέει η κόρη μου: μα δεν έχεις τσεκάρει ότι σε όλα τα κομμάτια πλέον υπάρχει ενα σημείο που είναι φτιαγμένο για να γίνει TikTok dance clip;

Εμείς περιμέναμε λοιπόν μετά το δεύτερο ρεφραιν να παίξουμε Air Guitar στο σόλο του αγαπημένου μας κομματιού, τα παιδία σήμερα περιμένουν το TikTok dance.

Αλλάζουν οι εποχές και εντούτοις ίδιες μένουν. Το λένε χάσμα γενεών και ομολογώ ότι τώρα που πλέον (-ήντα) είμαι στην πέρα όχθη και εγώ, δυσκολεύομαι να το χωνέψω. Και απλά προσπαθώ να διευρύνω το ρεπερτόριό μου, από Kajagoogoo και DDuran μέχρι τον TheWeeknd και από τον Phil Collins ως τους Arctic Monkeys. 

2 ώρες πριν, fusiongtr είπε

 

Υπάρχει ένα σημείο Φώτη μου, που αν το ξεπεράσεις, δεν μπορείς να παίξεις sober πια.

Ο  EVH δυστυχως μας το ειχε δειξει αυτο καπου στα μεσα της δεκαετίας του 2000 και ηταν πραγματικα για λύπηση....

Γιατί τα XP έχουν Mojo. 

Το άλλο που με τρελαίνει είναι ότι αν πούμε Που Είναι Ένας Γιατρός ή Φέρτε Έναν Δικηγόρο τότε θεωρείται σεξισμός / έμφυλη διάκριση γιατί τελικά μπορεί να είναι γυναίκα η γιατρός που θα με δει κλπ

Αλλά για τους στίχους της τραπ που είναι ο απόλυτος εξευτελισμός της γυναίκας (δηλαδή της μάνας μας, της συζύγου μας, της κόρης μας και αύριο της νύφης μας και της εγγονής μας) δεν υπάρχει καμία φραγή και κανείς δεν βάζει τον "καλλιτέχνη" να λογοδοτήσει, όχι για το ανύπαρκτο επίπεδο της "τέχνης" του αλλά για το ίδιο το γεγονός της ευθείας εξύβρισης. 

Και ναι, όντως και οι στίχοι στη ροκ δεν είναι βγαλμένοι από εδάφια του Ευαγγελίου αλλά υπάρχει και ένα όριο που νομίζω ότι όλοι το καταλαβαίνουμε και το έχουμε υπερβεί κατά πολύυυυυυυυυυυυυυυ...............

Ο LK, νομικός ( ή τεχνικός; ) σύμβουλος του αμερικανικού Πενταγώνου.... χμ........

https://www.digitalphablet.com/office-tech/us-military-still-using-windows-xp/

Μόνο ΠΑcos. 

Μπραβο για την.... τολμη

Συγχαρητήρια για το αποτελεσμα!!

Στις 3/10/2022 στις 1:25 ΜΜ, odis13 είπε

Και μου αρεσουν τα tele saddles

 

Στις 3/10/2022 στις 1:33 ΜΜ, Terry RoscoeBeck5 είπε

Αφτά (κανονικά) δεν θα έπρεπε να αρέσουν σε κανέναν... Ο εφιάλτης στο δρόμο με τις λεύκες (για το intonation)

Ετσι λοιπον, με το χαμενο ιντονεσιο, εξηγειται το γιατι δεν μπορουν να υπαρχουν λεφτα μετα το πεμπτο ταστο!

Αυτό πάντως ως άκουσμα το έχω μόνο από τον Γιάννη Μαρκόπουλο!.............

Η μαγεία της μουσικής: μία 5η πάνω / κάτω και το κομμάτι γίνεται "ενδιαφέρον".

Είναι ματζόρε και συ παίζεις σε μινόρε; Νο πρόμπλεμ, είσαι λίγο πιο μπλουζ.

Είναι μινόρε και συ παίζεις ματζόρε; ΜΠΙΓΚ πρόμπλεμ, το έχει πάθει και ο μέγας Gilmour σε live. Shine On You, απίστευτο vibe και hype στην ατμόσφαιρα, τα σύνθια κάνουν ό,τι πιο πλάτη μπορεί να υπάρξει ώστε να αρχίσουν τα θεϊκά τα bends, σολ μινόρε ως γνωστόν το κομμάτι, και out of the blue του σκάει μία ΣΙ ανοιχτή.

Γέλασε και πήγε παρακάτω. Οκ, s... happens!

Και τώρα μπαλα στην εξεδρα: καταπληκτική φωνη που σε καθε τέικ ειπε αριστα την δικη του φραση στο We Are The World και που το γκρουπ του εφτιαξε καταπληκτική αμερικανικη ρέιντιο χιτ μουσικη:

Huey Lewis!

Rush.

Αν δε φαω μπαν ισως πω και αλλους.

Σωστό, αλλά Guitar Hero που δεν τον βάζεις αφίσα στην ντουλάπα δεν είναι GH !

( τουλάχιστον για εμάς των 80'z )

Στις 26/9/2022 στις 6:57 ΜΜ, fusiongtr είπε

Αν ήταν θέμα αξίας ή ικανότητας, τότε ο Holdsworth γιατί δεν έγινε ποτέ?

Γιατί το look του θύμιζε τον υπεύθυνο φωτοτυπικών στη ΔΟΥ Νέας Ιωνίας. 

2 λεπτά πριν, Superfunk είπε

ΑλανταλατσιπαρασκεΒηςτογαλα.

Ε να ας πούμε μία τέτοια λέξη δεν μπορεί να την συλλάβει ένα ΑΙ σύστημα. Θα μπαγκάρει επειδή σήμερα είναι Πέμπτη.

1 ώρα πριν, Alex Raptakis είπε

Επειδή έχω κάτσει να το φιλοσοφίσω πάρα πολύ το συγκεκριμένο θέμα, του τι είναι τέχνη, θα πω το εξής:

 

Τέχνη είναι η αποτύπωση μιας ιδέας.

Δηλαδή τρόπος έκφρασης άρα γίνεσαι καλλιτέχνης γιατί θέλεις να εκφραστείς. 

Το ΑΙ είναι σούπερ αλλά λειτουργεί μόνο για τον αποδέκτη της (άντε πες τηνα) τέχνης.

Δεκαετίες πριν ο Robert Moog είχε ερωτηθεί: δεν φοβόσαστε ότι κάποια στιγμή τα μηχανήματα θα μπορούν να φτιάχνουν μόνα τους μουσική;

Και απάντησε πως "όσο πίσω από το μηχάνημα θα βρίσκεται ένας άνθρωπος τότε δεν έχω να φοβηθώ τίποτα".

Ε, κάπως έτσι. 

ΥΓ κανείς δεν θα ήθελε ένα noiz jam με avatars που θα λειτουργούσαν μέσω ΑΙ !

Μα 15 λεπτα Χερμπυ Χανκοκ; Υποθετω θα κανετε διάλλειμα για τοστακι και χυμο.... ή θα το παίξετε σερι; 

Και εχει και τα πνευστά, χμ....

Νομίζω ότι μπερδευόμαστε στους ορισμούς. Άλλο Guitar Hero, άλλο Guitar Legend. 

Ο Clapton είναι Legend.

Ο Gus G. είναι Hero.

Ο EVH είναι και τα δύο. 

Τι σούπερ ήχος είναι αυτό στο JJF ! Γρεζάτος και καθαρός μαζί. Και πολύ διαφορετικός από ό,τι σε έχω ακούσει ως τώρα.  

Έγινε, καλή δύναμη σε ό,τι κάνεις. 

Αν πραγματικα καταλάβαινα οτι η 2Κ εχει τοση διαφορα τοτε και μονο τοτε την 2Κ.  

Αν ειχε χαμηλη αξια δεν θα αξιζε να το δωσεις.

Αν παλι ειχε πολυ ψηλή αξια θα σε εβαζε σε σκεψεις "επενδυτικού" τυπου. 

Αφου ειχε μια "καλη" αξια και δεν το χρησιμοποιουσες, φαινεται οτι ηταν αριστη κινηση "μετασχηματισμου" (θεωρώντας πως οντως θα αγορασεις κατι καινουργιο).

Θεωρω δε πως το όποιο mojo  του παλιού θα μεταφερθει στην νεα αγορα:

__ Ωπ, με γεια το xxx!!!

__ Ναι, το πηρα πουλώντας το παλιο μου ανενεργο ακορντεόν.

Ειδες;

Καλες επομενες αγορές ευχομαι!

ΥΓ οσο για τον εγγονό, να χαιρεσαι αν παίζει εστω και... ποδοσφαιρο. Γιατι απο μουσικά οργανα και δει "παλιοκαιριτικα" δυσκολο το βλεπω.... Αρα το τριτο σεναριο ηταν πολυυυυυ θεωρητικο.

Μα ο ηχος θελει ενα μεσο για να διαδοθεί, δεν ειναι Η/Μ ακτινοβολία, τί δεν καταλαβαινω;

Αποδομωντας πολλα κομματια της ροκ αλλα και αλλων ειδων βλεπεις ειτε στοιχεια μπλουζ ειτε ολοκληρες  δομες μπλουζ.

Ενα εξτριμ παραδειγμα: Vangelis, Dervish-D. Δεν του φαινεται αρχικα λογω synths και sequencers αλλα ειναι καραμπινατο μπλουζ στη βαση του.