Jet72

Κάποιος είπε: τη ζωντάνια του ήχου που έχει ένα φυσικό όργανο δεν θα την φτάσει ποτέ ένα ηλεκτρικό. 

Και πολλοί συμφώνησαν.

Και τότε το στοίχημα για τους υπόλοιπους ήταν να αποδείξουν ότι μπορείς να εκφραστείς και με όργανα πέρα από τα κλασσικά και παραδοσιακά.

Στο μυαλό μου το Θέρεμιν είναι ένα βιολί χωρίς χορδές. Υπάρχουν όλες οι συχνότητες ("άταστο" όργανο) και όλες οι δυναμικές. Δεν υπάρχει βέβαια η δυνατότητα διαμόρφωσης του ηχοχρώματος (αφού η κυματομορφή είναι δεδομένη), ο ήχος ακούγεται "ψεύτικος" ως ηχόχρωμα - και αυτό ίσως τελικά δίνει στον ήχο μία έξτρα μαγεία (φαντάζομαι μεγαλύτερη σε προηγούμενες δεκαετίες, όταν το αυτί δεν είχε συνηθίσει τις φλατ κυματομορφές των early synths). 

Στο συγκεκριμένο είναι μοναδική η ερμηνεύτρια, ε, βοηθάει βέβαια και η παραμυθένια μελωδία.....!

Με την ευκαιρία, ξέρετε αν έχουμε στην Ελλάδα κάποιον ερμηνευτή έργων σε Θέρεμιν;

Και Πετρουτσι και Σατριανι και Βαι και λιγο Μαλμστην αλλα και λιγο Χιωτη.

Ολους τους χώρεσες! Λαικ, για αλλη μια φορα.

Superfunk ακούς; O Gilmour με Tele!

Με το Clavinet του Superstition κατάλαβα επιτέλους τι θα πει "groove". Είναι η απόλυτη άσκηση που ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να παίξεις σχετικά εύκολα. Μου θυμίζει τα αργά κιθαριστικά σόλο του Gilmour, που όταν τα ακούς ΝΟΜΙΖΕΙΣ ότι μπορείς να τα παίξεις. Και τελικά τα κουτσοπαίζεις αλλά ΔΕΝ ακούς αυτό που θα ήθελες.

Και δεν έχω βρει ένα tutorial κάποιου γιουτουμπερά που να  δείχνει σωστά το Clavinet part. Όλοι ξεκινούν με το disclaimer ότι "δεν πρόκειται για ένα τρακ αλλά για κάμποσα οπότε δεν είναι δυνατό να το παίξεις όπως το ακούς" κλπ κλπ. Ναι, αλλά όταν ακούς τον S.W. live μια χαρά το παίζει και πολύ περισσότερο μια χαρά το γκρουβάρει.

Τον ήξερα για δεκαετίες, τους τελευταίους μήνες τον έχω ανεβάσει ΠΟΛΥ ψηλά στην καλλιτεχνική μου εκτίμηση.